Jazz - 01.11.1947, Blaðsíða 15

haldið þið þá að hafi verið yfirmatsveinn
staðarins? Enginn annar en Ray Tucci.
Um jazz og fleira heitir grein, sem birtist
í Landnemanum fyrir nokkrum vikum. Jón
M. Árnason skrifaði hana. Hann talar frekar
lítið um jazz en leggur hinsvegar mikla á-
herzlu á að skýra út fyrir mönnum, hversu
hræðilega negrar eru undirokaðir. Viðvíkj-
andi þessum fáu Mnum hans um jazz langar
mig að minnast á eitt atriði í því sambandi,
þar sem hann segir að negrar leiki jazz betur
en hvítir menn. Hann styður þetta he'lzt með
því að þeir hafi fyrstir manna leikið jazz og
svo að hann sé þeim í blóð borinn. Eg áMt
að jazz sé engum sérstökum í blóð borinn.
Hitt er svo annað hvað menn taka sér fyrir,
er þeir komast á legg og fer það alveg eftir
Mfnaðarháttum og öllum aðstæðum. Þó að þeir
hafi fyrstir manna tekið tii að leika jazz þá
er ekki þar með sagt að þeir séu beztir í
dag. Eg er samt sem áður ekki að halda því
fram að hvítir rnenn leiki jazz betur en
negrar, ég held að það sé ósköp áMka eins og
t. d. Esquire kosningarnar 1946 og 47 sýna.
í þau tíu sæti, sem hljóðfæraleikarar voru
kosnir í fengu hvítir menn 5 og negrar 5
bæði árin. Þeir, sem kusu voru rúmlega tutt-
ugu jazz-sérfræðingar, sem voru jafnt hvítir
sem svartir. En svo skulum við athuga kosn-
ingar músikblaðanna Metronome og Down
Beat, en þar kjósa lesendurnir sjálfir, sem
eins og nærri má geta eru bæði svartir og
hvítir. Af þeim 16 sætum, sem kosið var í
í ár hjá Metronome fengu hvítir rnenn 9, en
hinir 7. Af 10 beztu hljómsveitum áttu hvtítir
menn 7 hinir 3, og taki maður svo meðaltölu
fimm fyrstu mannanna í hvert sæti þá eiga
hvítir menn 42 en negrar 37. Hjá Down Beat
fengu hvítir menn svo 13 en hinir 8 af þeim
21, sem kosið var um. Af tíu beztu hljóm-
sveitunum áttu hvítir 10 en hinir 2. Ég ætla
ekki að orðlengja þetta. Tölurnar eru hér
hvítum mönnum í vil, en þrátt fyrir það álít
ég þá engu betri en negrana og heldur ekki
verri. I 'landi kynþáttahatursins, U.S.A., eru
jazz-hljóðfæraleikarar í hópi þeirra fáu, sem
engu máh láta sig skipta hvernig maðurinn
er Htur. Því skyldum við þá, sem viðriðnir
erum jazz hér heima vera að því.
Innlendar fréttir eru ekki miklar að þessu
sinni. Fimm „jam-sessionir“ hafa verið haldn-
ar undanfarið, fóru 3 fram í Breiðfirðinga-
búð en 2 í samkomusal mjólkurstöðvarinnar.
Þær heppnuðust allar prýðilega, en þó hefðu
margir kosið að einhverjir úr Borgarhljóm-
sveitinni hefðu verið með og þá engu að
síður meðlimir Sjálfstæðishússhljómsveitar-
innar. Vonandi láta þeir ekki á sér standa
næst. — Sigrún Jónsdóttir hefur sungið tals-
vert með hljómsveitum bæjarins undanfarið,
hún syngur danslög með sérstaklega miklum
skilningi og tilfinningu, er t. d. „hot-chorus“
hennar í laginu Blue Moon með afbrgðum
góður.— Ríkisútvarpið hefur tekið upp þá
nýbreytni að útvarpa músik frá Hótel Borg.
Þetta mælist misjafnlega fyrir hjá fólki, en
með betri tækjum gæti þetta þó orðið ágætt,
og á útvarpið hrós skihð, því hingað til hefur
það ekki gert of mikið af því að útvarpa
dansmúsik leikinni af innlendum danshljóm-
sveitum. — Fyrir nokkru lét Jazzklúbbur-
inn taka fyrstu íslenzku kvikmyndina, sem
tekin hefur verið af íslenzkri jazzhljómsveit.
K.K.-sextettinn varð fyrir válinu og léku þeir
lögin Shine, On the sunny side og I’ve found
a new baby í myndinni. Líklegt er að hægt
verði að sýna myndina fyrri partinn á næsta
ári. Að lokum óska ég svo lesendum frétta-
síðunnar happasæls nýjárs.
S. G.
JAZZ 15