Söngur álfkonunnar Ein ég bý i Kölduklöpp, kvarta ekki þó. Átti ég forðutn gull og af gleðinni nóg. Átti ég þann, sem vænstur var viturleik og prýði bar; orðin er ég aldrað skar, cn eitt sinn vel ég bjó. Atti cg forðum gull og af glcðinui nög. Jóhanna Friðriksdóttir STÖKUR VELGERÐAMAÐURINN Þegar einhver stœrðarsteinn stendur i vegi minum, veltirðu honum alltaf einn með eigin höndum þínum. 102 EMBLA