Nýtt kvennablað - 01.01.1943, Blaðsíða 10

6
Frú
Soffía
Skúladóttir.
NfTT KVENNABI.AÐ
Hún er fædd að Breiðabólsstað i Fljótshlíð
29. des. 1865. Faðir liennar var Skúli prófastui
Gislason, prests að Vesturliópshóluni, en móðir
lians var Ragnlieiður, systir Bjarna anitmanns
Thorarensen. Móðir Soffíu var Guðrún Þor-
steinsdóttir, Helgasonar prests í Reykholti, er
Jónas kveður fegurst um. En Mattliías segir i
Söguköflum sínum um frú Guðrúnu og Ragn-
heiði systur liennar, eftir erlendum ferðamanni:
„að þeim svipi báðum til enskra hefðarkvenna,
og engar hefði hann séð skörulegri hér á landi.“
Frú Soffía er arftaki þessara kvenna; alin upp
með foreldrum sínum á Staðnum við hina mestu
rausn og myndarskap, en skólagöngu mun hún
ekki hafa notið frekar en aðrar stúlkur i þá
daga.
Árið 1886 giftist hún Gunnlaugi Þorsteins-
syni, Jónssonar kanselliráðs á Kiðjabergi,
Grímsnesi, og hófu þau þar búskap samsumars.
Þeim varð sex barna auðið á fáum árum. Heim-
ilið varð hrátt miðstöð sveitarinnar, þó afskekkt
væri, gestkvæmt og mannmargt, en fram úr
skarandi gestrisni og myndarskapur ætíð í hví-
vetna, sem síðan hefir haldizt. Er þess ljúft að
minnast, þeim er mikils hefir notið á Kiðjabergi
og margra ánægjustunda.
Mann sinn missti hún 1936, en heldur húsfor
ráðum með Halldóri syni sínum, og hefir
hrátt staðið fvrir húi í 57 ár. — En þau eru
ekki einyrkjar eins og við hin heldur hefii
frú Soffia enn í dag 4 vinnukonur og 3 vinnu-
menn, ]>egar engum öðrum lielzt á fólld. Svo
hjúasæl hefir Iiún verið, að það fólk, sem til
hennar hefir komið, hvort sem verið hafa börn
eða fullorðið, hafa sjaldnast farið aftur fyrr
Nöfn og ónefni
lieilir grein, sem frú Guðrún Stefánsdóllir ritar
í Nýtt kvennahlað, 3. hlað 3. árg. Þótt ég sé
henni sammála um margt í grein þessai-i, ætla
ég samt að leyfa mér, að gera nokkrar atliuga-
semdir við hana og vona ég, að höfundurinn
vilji veita þeim upptöku í hlaðið.
Ég geng þcss ekki dulin, að kennarar þeir,
sem tala um fálæklcgan orðaforða skólaharna,
muni tala af þekkingu og tel ég það gott og
nauðsynlegt að henda á þetta, því að ég þvkisl
þess fullviss, að foreldrum sé þetta ekki ljóst.
að minnsta kosti ekki sumuni hverjum, en
hitt er annað mál, að mörgum mun um megn
að hæta úr ]>essu, hæði vegna anna og af
öðrum ástæðum.
Frú Guðrún kvartar með réttu yfir þvi, að
hæfari börnum sé haldið aflur i skólanum,
til þess að þau óhæfari geti fylgsl með þeim,
en þetta held ég að séu og verði gallar skóla-
fvrirkomulagsins og muni ekki unnt að bæta
úr því að svo stöddu, því að það er vel skiljan-
legt að kennari, sem á að kenna 30—40 börn-
um, hafi ekki tima til að skipta þeim í mjög
marga flokka, eftir hæfileikum og þekkingu.
A ]>essu sviði var það, sem heimilisfræðslan
hafði sína miklu vfirhurði, þar sem. kennarinn
en „sá sterkasti“ hcfir skilið vegi. — Starf
hennar er mikið og vel af hendi leyst, en luin
hefir ekki aðeins verið húforkur og stjórnsöm
á sínu heim.ili, en líka kona kærleiksrík og
látið gott af sér leiða, hún hefir alllaf liaft
tíina, gegnum allar annir, til að liðsinna og
líkna öðrum, og her lnin í hrjósti áluiga fvrir
hag fólksins og velgengni og þakklæti til sveit-
arinnar. Hún er formaður Kvenfélags Gríms-
nesinga og organisti að Klausturhólum var
hún um eitl skeið.
Persóna frú Soffíu hefir mótast af fram-
komu liennar. Hún litur yfir það sem öðrum
verður á, en vandar eigin orð og athafnir og
vekur virðingu hvers manns. Vinur minn sagði
einhverntíma um frú Soffíu: „Það er hinn
óþrjótandi kærleikur til alls og allra, sem er
og verður alltaf hennar aðalsmerki“.
Sveitungi.