Nýtt kvennablað - 01.05.1952, Blaðsíða 7

Rcykjavik
Hér skeður aldrei neitt!
Reykjavík er hundleiðinlegur bær!
Þessi orð stóðu í víðlesnu dagblaði
fyrir nokkru síðan. Ég verð að segja,
að ég er innilega ósammála þeim er
þau skrifaði.
Reykjavík er yndislegur bær, og
hér gerist margt skemmtilegt, svo að
mér finnst vel mega heimfæra vís-
una um „Heiðardalinn“ um Reykja-
vík, og segja : í „höfuðstaðnum“ er
heimbyggð mín, þar hef ég lifað
glaðar stundir o.s.frv.
Einhver segir nú ef til vill, að
ekki sé að marka dómgreind mína á
Reykjavík, þar sem ég sé Reykja-
víkurbarn, fædd þar og uppalin.
Satt er það, að átthagaástin er sterk í brjóstum flestra,
og minningin um bernskuheimilið, minningin um föð-
ur og móður gyllir staðinn og færir hann í töfraljóma
bernskuminninganna, því eins og skáldið segir: „Það
er svo margt að minnast á — frá morgni æskuljósum
— er vorið hló við barnsins brá — og bjó það skart
af rósum. — Við ættum geta eina nátl, — vorn anda
látið dreyma — um dalinn ljúfa í austur átt — þar
átti mamma heima.“
Og það er alveg sama hvort minningin er bundin
við dalinn í austurátt, eða litla bæinn við ströndina.
Reykjavík er hinsvegar meira en minnmgaland inn-
fæddra Reykvíkinga. Hún er einnig hæli og fóstur-
móðir, allra þeirra mörgu landsins harna, sem til
hennar leiita, tekur við þeim með gestrisni og rausn,
enda vilja margir í Reykjavík búa, og ber borgin þess
augljós merki, þar sem vöxtur hennar nú hin síðustu
ár, er ævintýri líkur.
Reykjavík er ekki stórhorg á heimsmælikvarða, en
tvennt er það þó, sem ég hygg að Reykjavík hafi fram-
yfir allar aðrar höfuðborgir í heiminum. Annað af
því er heita vatniS.
Reykjavík er áreiðanlega eina höfuðborgin í heimin-
um, sem er upphituð með heitu vatni úr iðrum jarðar.
Hefur þetta framtak Reykvíkinga, og þessi sérstæðu
landshlunnindi, vakið feikna eftirtekt, víða um heim.
NÝTT KVENNABLAÐ
Það fyrsta, sem íslendingar, er
ferðast erlendis, eru spurðir um, er
oftast nær, um Hitaveitu Reykjávík-
ur, og jafnvel þeir ,sem svo að segja
ekkert vita um ísland, hafa heyrt
nefnda hitaveitu höfuðborgarinnar.
Við sem í Reykjavík búum og
njótum allra þeirra lífsþæginda
er náttúrugæði landsins, tækni
og snilligáfa mannsandans hafa
búið okkur, við blessum borgina
okkar og framtak og framsýni
þeirra manna er sitjórnað hafa henni
bæði á árum fátæktar og smæðar
sem og á tímum framfara og vel-
gengni.
Hitt annað, er Reykjavík hefur
framyfir aðrar höfuðborgir heimsins er hin sögulega
staðreynd, að hinn fyrsti landnámsmaður er bólfestu
tók sér á landinu, reisti bæ sinn hér í Reykjavík, og
sýnist svo, sem guðleg forsjón hafi haft hönd í bagga
með þeirri ferð landnámsmannsins Ingólfs Arnarson-
ar og byggingu landsins.
Áður en Ingólfur fór frá Noregi, leitaði hann frétta
hjá guðunum, og fréttin vísaði honum til íslands.
Hann hjó skip sitt, og sigldi á haf út. En er hann sá
land, kastaði hann Öndvegissúlunum fyrir borð, og
skyldi hann þar byggð reisa, er þær rækju að landi.
Hér við Reykjavík fann hann svo öndvegissúlurnar.
Tók hann sér því bólfestu hér. Guðirnjr höfðu vísað
honum til bústaðarins.
Ár og aldir liðu og loks kom að því, að stjórnendur
landsins vildu velja landinu höfuðborg. Voru þeir þá
í líkum vanda og Ingólfur forðum, er hann skyldi
velja sér bústað. Lesa má það út úr sögunni, að byggi-
legri staði en Reykjavik hafi hann verið búinn að
sjá á landinu. En hann lét guðina ráða.
Nú voru komnir aðrir tímar og aðrir siðir. Hinir
gömlu guðir voru ekki lengur spurðir. Stjórnin lét
hinsvegar rannsaka alla sögu landsins. Og eftir að
kostir og gallar Reykjavíkur höfðu verið ræddir og
skoðaðir á alla vegu, komSt hún að þeirri niðurstöðu,
að Reykjavik skyldi verða höfuðstaður landsins.
Kristín L. Sigurðardóttir.