Morgunblaðið - 04.10.2009, Blaðsíða 20

20 Tengsl
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. OKTÓBER 2009
Eftir Bergþóru Njálu Guðmundsdóttur
ben@mbl.is
Pétur: „Við eigum tvo drengi og
Dagur er sá eldri. Hann fæddist árið
1973 úti í Frakklandi, en þar gilda
reglur í þá veru að manni beri að til-
kynna barn til ráðhúss viðkomandi
staðar innan tveggja sólarhringa frá
fæðingu. Ég mætti að sjálfsögðu á
tilskildum tíma í ráðhús borgarinnar
til að ganga frá þessu formsatriði og
þegar embættiskonan sá að við
Hrafnhildur vorum ekki hjón og ég
leit út eins og ég leit út þá, sagði
hún: „Þú gerir þér grein fyrir að þú
ert að gangast við þessu barni. „Já,“
sagði ég, og hef aldrei séð eftir því.
Þegar þetta var vorum við bæði að
skrifa okkar lokaritgerðir í náminu
og unnum því mikið heima. Við höfð-
um því mikinn tíma fyrir þetta barn.
Ég mæli með því að fólk eignist börn
meðan það er að vinna lokaritgerðir,
þarna er maður búinn að vera að
leita að tilgangi lífsins í öll þessi ár
og fær hann svo upp í hendurnar á
einu bretti. Ómetanlegt að fá að
fylgjast með barni frá því það kvikn-
ar í móðurkviði og verða vitni að því
hvernig það mætir lífinu.
Þegar Dagur var tveggja og hálfs
árs fluttum við heim til Íslands. Við
Hrafnhildur komum bæði úr stórum
fjölskyldum svo það var mikil breyt-
ing fyrir hann að koma úr einver-
unni með okkur og yfir í þessa fólks-
mergð. Það var tvímælalaus
ávinningur fyrir hann því ég hugsa
að við höfum nú verið frekar daufir
leikfélagar til lengdar enda blómstr-
aði hann hér heima innan um jafn-
aldra sína, ættingja og ástvini. Í
Frakklandi hafði hann vanist að
heyra frönsku en ég held að hann
hafi verið búinn að fá sig fullsaddan
af einverunni þar svo franskan
strokaðist út á einu bretti. Það er
t.d. algengt að segja “ça va? (frb.
safa) þegar maður heilsar á frönsku
og þegar Dagur kom heim til Ís-
lands heyrði hann þetta orð, nema
nú þegar verið var að tala um
ávaxtasafa og hafnaði fyrir bragðið
eindregið öllu safakyns.
Gersamlega vandræðalaus
unglingur
Dagur var mjög rólegt barn og
góður að dunda sér. Fljótlega bar á
því hvað hann var flinkur að teikna
og eiginlega aldrei hægt að henda
neinu sem hann kom nálægt, það var
svo flott. Hann fór fljótlega að læra
á píanó og er músíkalskur þannig að
það var opið að hann gæti lagt stund
á myndlist, tónlist eða skriftir.
Það er ljótt að segja það en sem
unglingur var hann gersamlega
vandræðalaus. Ég hef alltaf unnið
heima og fyrir bragðið finnst mér ég
ævinlega hafa staðið nálægt honum
og haft yfirsýn yfir það sem hann
var að hugsa og fást við, eða alveg
þangað til hann fór út í sitt nám til
Danmerkur þar sem hann bjó í mörg
ár. Það kom mér svo sem ekkert á
óvart að hann skyldi velja kvik-
myndagerð en auðvitað var maður
áhyggjufullur fyrir hans hönd því
maður veit að starfið er flókið og út-
heimtir mikið fjármagn og sameinað
átak margra.
Það er sérkennilegt við Dag að
fljótt á litið finnst manni hann vera
þessi týpa sem tekur ekki til máls
fyrr en í fulla hnefana en svo á hinn
bóginn valdist hann iðulega til að
vera í fyrirsvari fyrir sinn hóp á
skóla- og námsárum. Hann hefur
gaman af fólki og er naskur á sér-
kenni þess. Hann hefur þennan
hæfileika að draga saman aðalatriði
hvers máls í fáum dráttum og öf-
undsverða skipulagsgáfu.
Fjölskyldan hefur lifað og hrærst
í bókum og Dagur hefur alltaf lesið
mjög mikið. Kannski mótuðum við
foreldrarnir bókmenntasmekk hans
á einhverjum tímapunkti en svo hef-
ur það eiginlega snúist við; í dag er
maður miklu forvitnari um það sem
þeir eru að lesa og hlusta á heldur en
að við séum veitandi að því leytinu.
Þeir bræður eru mjög samrýndir
en ólíkir, eins og gjarnan er um
bræður, því sá yngri hlýtur alltaf að
skilgreina sig frá hinum eldri. Þeir
eru báðir músíkalskir en Gunnar er
mun útleitnari en Dagur, á meðan
Dagur var að huga að sínu var Gunni
kannski búinn að virkja allt hverfið.
Við deilum allir sömu ástríðunni sem
er fótbolti, en án allra öfga, höldum
til dæmis bara með KR og franska
landsliðinu.
Breyttist í Tígur
Þegar Dagur var tíu ára fórum við
til Kaliforníu og dvöldumst þar í eitt
misseri. Þá settist hann á skólabekk
þar og við það breyttist nafnið úr
Dagur í Tiger (Tígur). Mig minnir
að hann hafi verið eini Evrópubúinn
í bekknum og minnisstætt hvað
hann aðlagaðist fljótt og plumaði sig
vel í þessum kaliforníska skóla.
Sömuleiðis settust þeir bræður á
skólabekk í Frakklandi þegar við
dvöldum þar, þannig að við höfum
nokkrum sinnum sett Dag í kring-
umstæður sem voru fljótt á litið erf-
iðar. Hann hefur alltaf leyst óaðfinn-
anlega úr því.
Dagur á dóttur, Franzisku Unu,
sem verður fimm ára núna í október
og hann á von á sínu öðru barni, í
þessum sama mánuði. Franziska er
fyrsta barnabarnið okkar og það
eina til þessa og það var eins og önn-
ur upprisa að verða afi. Hún minnir
mig um margt á Dag, er t.d. með
þetta formskyn þannig að það er
sömuleiðis mjög erfitt að taka til eft-
ir hana. Dagur hefur tekið föð-
urhlutverkið föstum tökum og hefur
líka haft aðstæður til þess því vinnu
hans er þannig háttað að hann getur
gefið sig að uppeldinu.
Það hefur alltaf fylgt Degi að gera
allt vel, alveg frá því hann var barn
þannig að velgengni hans hefur ekki
að öllu leyti komið á óvart. Ég held
líka að hann hafi til að bera auðmýkt
og yfirvegun til að taka meðlæti
jafnt sem mótlæti. Stundum finnst
mér að vísu jaðra við dramb hvað
hann er laus við hégómagirnd. En
eitt verður aldrei af honum skafið:
hann er góður drengur.“
Hógværðin jaðrar við dr
Feðgar Dagur Kári Pétursson og Pétur Gunnarsson hafa báðir rólegt yfirbragð en búa yfir leiftrandi sagnagáfu sem fær útrás á ólíkan hátt.
‘‘ÞARNA ER MAÐUR BÚ-INN AÐ VERA AÐ LEITAAÐ TILGANGI LÍFSINS ÍÖLL ÞESSI ÁR OG FÆR
HANN SVO UPP Í HEND-
URNAR Á EINU BRETTI.
Dagur Kári fæddist 12. desem-
ber 1973 í Frakklandi. Hann út-
skrifaðist frá Menntaskólanum
við Hamrahlíð árið 1993 og fór í
framhaldi til náms í kvikmynda-
gerð við Den Danske Filmskole í
Kaupmannahöfn þaðan sem
hann útskrifaðist 1999.
Síðan hefur hann unnið við
kvikmyndagerð og tónlist og
m.a. leikstýrt myndum á borð
við Lost Weekend, Nóa Albínóa,
Voksne Mennesker og The Good
Heart og hefur unnið til fjölda
verðlauna fyrir myndir sínar á
alþjóðlegum vettvangi.
Dagur er í Slowblow-
tvíeykinu, ásamt Orra Jónssyni.
Hann er í sambúð með Magn-
eu Guðrúnu Gunnarsdóttur og á
fyrir dótturina Franzisku Unu.
Dagur Kári Pétursson
Pétur fæddist 15. júní 1947 í
Reykjavík. Hann tók stúdents-
próf frá Menntaskólanum í
Reykjavík árið 1968 og lauk
meistaraprófi í heimspeki frá
L’Université d’Aix-Marseille árið
1975. Hann er þekktur fyrir
skáldsögur sínar eins og fjór-
leikinn sem hófst á bókinni
Punktur punktur komma strik og
Skáldsögu Íslands sem hóf að
koma út árið 2000, en af henni
hafa þrjú bindi litið dagsins ljós.
Hann hefur fengist við ljóða-
gerð, gefið út vasabækur og
greinasöfn, unnið efni fyrir út-
varp, verið mikilvirkur þýðandi
og nú um skeið unnið að verki
um Þórberg Þórðarson.
Pétur er kvæntur Hrafnhildi
Ragnarsdóttur og eiga þau syn-
ina Dag Kára og Gunnar Þorra.
Pétur Gunnarsson
Kyudo: Bogfimi þar sem
skotið er á mark af
28 metra færi.
Kennarar: Tryggvi Sigurðsson,
Kyoshi 6. dan.
Elsa Guðmundsdóttir
4. dan.
Þessi grein á sér einstaka menn-
ingarlega hefð og er stunduð af
miklum fjölda fólks á öllum
aldri, í Japan og annars staðar.
Upplýsingar í símum
553 3431 og 897 8765
Japönsk bogfimi