Morgunblaðið - 11.10.2009, Blaðsíða 24

24 Bókakafli
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11. OKTÓBER 2009
Í
dag togar Hvalfjörðurinn okk-
ur til sín“. Þannig hefst bók-
arkafli í ævisögu Magnúsar
Eiríkssonar, sem Tómas Her-
mannsson útgefandi skrifaði.
„Lóan er komin og það eru leyndir
töfrar í vorinu. Við keyrum sem leið
liggur fjörðinn, beygjum síðan upp
að Meðalfellsvatni og höldum þaðan
til Þingvalla. Við hlustum á lög sem
eru í vinnslu fyrir væntanlega plötu
Mannakorna sem kölluð er Von.
Maggi segir mér gamlar sögur af sér
og öðrum“. Á þessu tímabili um og
eftir Brunaliðið langaði mig að
mennta mig eitthvað í tónlistinni. Ég
hafði samband við Jón Nordal,
skólastjóra Tónlistarskólans. Hann
tók vel í að kippa mér inn í skólann
þótt ég væri ekki með venjulegan
undirbúning fyrir klassískt tónlist-
arnám og var til í að meta reynslu
mína.
Ég var líka byrjaður að læra á
klassískan gítar hjá Gunnari H.
Jónssyni. Búinn að vera einn vetur
hjá honum. Gunnar var dásamlegur
maður og góður kennari.
Ég þurfti að velja mér eitthvert
annað hljóðfæri en gítarinn í Tónlist-
arskólanum því þeir kenndu ekki á
gítar á þessum tíma og ég valdi mér
kornett, sem er afbrigði af trompet.
Ég veit ekkert af hverju ég valdi
það. Líklega af því að ég fann ein-
hvers staðar kornett.
Ég sótti tíma hjá Jóni Sigurðssyni
sem var þá trompetleikari í
Sinfóníuhljómsveitinni. Allt í góðu
með það. Í rúmlega ár. Þá sá ég ekki
tilgang í þessu lengur. Ég var búinn
að læra tónfræðina en það var ekki
eins og ég ætlaði að verða trompet-
leikari, enda orðinn alltof gamall.
Gítarinn var mitt hljóðfæri.
Við rennum nú framhjá Fagra-
landi, húsi Bubba Morthens, á leið
okkar til Þingvalla.
Hafið þið Bubbi ekkert ruglað
saman reytum í gegnum tíðina?
Jú eitthvað smá. Ég kynntist
Bubba fyrst þegar hann eins og svo
margir ungir menn kom reglulega
niður í Rín að spá í hljóðfæri. Hann
hafði mikinn áhuga á gíturum og
kom oft og fékk að prófa að spila og
svoleiðis. Einhvern tíma var ég með
gítar heima sem ég bauðst til að
sýna honum. Við fengum okkur bíl-
túr og á leiðinni sagði hann mér frá
því að hann væri kominn með tölu-
vert af efni sem hann langaði að
hljóðrita. Spurði hvort ég gæti bent
honum á einhvern stað þar sem hann
gæti tekið upp og væri ekki alltof
dýr. Ég ráðlagði honum að tala við
Svavar Gests, sem þá var með stúdíó
í Múlunum. Nokkru seinna frétti ég
af því að hann hefði samið við karl-
inn og úr því varð fyrsta platan hans
Bubba, Ísbjarnarblús.
Bubbi hefur sungið eitt lag eftir
mig með Mannakornum inn á plötu.
Það heitir Haltu mér fast. Hann
söng líka einu sinni með Blúskomp-
aníinu fyrir löngu og svo tók hann
Braggablúsinn á Reykjavíkurplötu
Gunnars Þórðar. Gerði þetta nátt-
úrlega vel eins og flest sem hann
gerir.
Stefán Lyngdal, pabbi Elsu kon-
unnar minnar, og Diddi, pabbi
Bubba, voru miklir vinir. Þeir voru í
klíku með nokkrum öðrum köllum
sem fannst gott að fá sér í glas sam-
an annað slagið. Diddi hafði líka
gaman af því að fá sér amfetamín í
kramarhúsi sem hann keypti úti í
apóteki. Þetta var löngu áður en það
var bannað. Allt sem er gott og
óhollt er bannað. Ég veit ekki hvort
hann tengdapabbi minn hafði gaman
af því að fá sér amfetamín en hann
hafði gaman af því að fá sér í glas
með góðum köllum. Sérstaklega gott
koníak. Þeir voru að spjalla, hlusta á
góða tónlist og syngja með.
Stundum þegar Diddi fékk sér of
mikið þá sofnaði hann bara í sóf-
anum í stofunni hjá tengdó. Ein-
hvern morguninn þegar stelpurnar,
systurnar Svala og Elsa, eru að fara
í skólann þá sér Elsa að Diddi stend-
ur inni á klósetti fyrir framan speg-
ilinn og er að þvo sér í framan með
blautum þvottapoka. Hann horfir á
sig í speglinum og segir: ,,Daglega
fer mér fram.“
Elsa sagði mér þessa sögu fyrir
fjölmörgum árum og hún kraumaði í
skallanum á mér þangað til að ég
setti hana niður á blað.
Daglega fer mér fram
Sólin skín á hvítan jökulskalla í dag
ég sé að lífið loks mun ganga mér í hag.
Ég hef beðið færis, held að nú sé
loksins lag.
Beinn og breiður vegur liggur
framundan
og ég verð ekki skilinn eftir útundan.
Svona dásamlega duglegur, daglega
fer mér fram.
Það er kominn tími til að lifna við
og toga betri manninn fram
í dagsljósið.
Það er gott að þurfa ekki að kaupa
gramm.
Hundar hafa elt mig út um allt
með gjamm,
ég held ég hafi sloppið gegnum
geðveikt djamm.
Svona dásamlega duglegur, daglega
fer mér fram.
Magnús Eiríksson, 2004
Ég vann líka á tímabili með
frænda þeirra, Hauki Morthens,
þegar ég var afleysingagítarleikari í
bandinu hans sem spilaði í Glæsibæ.
Þarna voru komnir saman, ásamt
Hauki, Jón Möller á píanó, Guð-
mundur Papa Jazz á trommur, Óm-
ar Axelsson á bassa og Gunnar heit-
inn Ormslev á saxófón. Eðalmenn.
Eina helgina vorum við að spila og
Haukur að syngja fjörug lög til að ná
fólkinu út á gólfið. Við tökum okkur
smáhlé og þá gengur kona yfir gólfið
til okkar. Hún tekur stefnuna beint á
Hauk. Greinilega búin að fá sér vel í
glas. Hún líður til okkar eins og
skúta og bremsar af fyrir framan
Hauk. „Haukur minn.“ „Já, hvað er
það elskan mín,“ segir Haukur.
„Æi, mig langar svo til að biðja þig
að syngja eitt lag fyrir mig á eftir.“
„Já, og hvaða lag er það elskan
mín,“ segir Haukur. „Það er nú
lagið Til eru fræ.“ Haukur Mort-
hens hefur sennilega verið beðinn
að syngja þetta lag milljón sinnum
á ferlinum og væntanlega búinn að
fá smáleið á því. Sumir söngvarar
hefðu alls ekki nennt að tala við
þessa konu, kannski bara farið í
fýlu og hreytt skít í hana. Haukur
tekur undir hökuna á henni, horfir
í augun á henni og segir: „Fyrir
þig, elskan, skal ég syngja þetta
lag.“ Hún var svo uppnumin að það
var eins og henni hefði verið boðið
upp í geimskip. Hún labbaði beint
á næstu súlu svo small í. Hún var
eins og dáleidd hæna. Þetta var
kennslustund í því hvernig á að
umgangast fólk. Skólabókardæmi
um hvernig menn eiga að haga sér
í þessum bransa.
– Stoppum aðeins hérna við
Peningagjána áður en við snúum
heim.
Til eru fræ
Stoltur Magnús átti Benz árið 1963, en bjó enn hjá mömmu og pabba í Glaðheimum 14.
„Sveppagiggið“ KK nýkominn til landsins frá Svíþjóð. Innlifun Karl Sighvatsson spilar með blúskompaníi á Hornafirði.
Samrýnd Maggi Eiríks á Hornströndum árið 1974 með Elsu konunni sinni, sem fallin er frá.
Frumflutningur „Ég er á leiðinni“ spilað fyrir Elsu fyrir upptökur.