Morgunblaðið - 19.12.2009, Blaðsíða 47

Minningar 47
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 2009
✝ Rannveig JúlíanaBaldvinsdóttir
fæddist í Ólafsfirði
22. ágúst 1933. Hún
lést á heimili sínu á
Hvolsvelli 12. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Baldvin Guðni Jó-
hannesson sjómaður í
Ólafsfirði, f. 29.10.
1895, d. 10.12. 1971
og Sigfríður Björns-
dóttir, f. 18.2. 1897,
d. 3.10. 1978. Systk-
ini Rannveigar eru
Fjóla, f. 2.6. 1927, látin, Héðinn
Ósmann, f. 22.7. 1928, Margrét
Pollý, f. 6.9. 1931, Ingvi Kristinn,
f. 7.10. 1934 , Svandís, f. 28.3.
1937, d. 1.6. 1937 og Vigdís Sig-
urlaug, f. 26.6. 1938, látin. Rann-
veig átti 3 hálfbræður, syni Sig-
fríðar af fyrra hjónabandi, en fyrri
maður hennar var Björn Frið-
björnsson, f. 21.2. 1896, d. 22.10.
syni, f. 1986. 2) Baldvin Guðni, f.
11.5. 1956, var kvæntur Ástu
Grétu Björnsdóttur, f. 31.1. 1957,
þau skildu. Börn þeirra eru a)
Harpa, f. 26.11. 1975, í sambúð
með Kristian Thon. Börn þeirra
eru Sara, f. 5.3. 2000 og Óskar, f.
20.3. 2008. b) Birkir Ósmann, f.
3.5. 1992. Árið 2007 kvæntist Bald-
vin Guðni, Praparat Ólafsson, f.
1975. 3) Ásta Halla, f. 14.11. 1962,
gift Garðari Gunnari Þorgilssyni,
f. 21.9. 1960. Börn þeirra eru: a)
Hildur Ösp, f. 1.11. 1985, í sambúð
með Mads Tinning, f. 1985. b) Ólöf
Sara, f. 15.2. 1988. c) Ívar Máni, f.
5.5. 1996. 4) Ingibjörg Ýr, f. 30.11.
1966, gift Oddi Árnasyni, f. 6.5.
1965. Börn þeirra eru a) Ólafur, f.
11.9. 1990, b) Bjarki, f. 23.5. 1993
og c) Dórothea, f. 16.6. 2001.
Rannveig ólst upp í Ólafsfirði og
hafði alla tíð sterkar rætur til
heimahaganna. Rannveig og Ólaf-
ur hófu búskap 1954 að Rauðalæk
í Holtum og bjuggu þar í 3 ár. Síð-
an 2 ár á Hvolsvelli og fluttust
1959 til Ólafsfjarðar og bjuggu þar
í 6 ár. 1965 fluttust þau aftur til
Hvolsvallar og hafa búið þar síðan.
Útför Rannveigar fer fram frá
Stórólfshvolskirkju í dag, laug-
ardaginn 19. desember, kl 14.
1924. Bræðurnir
voru Gunnar, f.
22.10. 1919, látinn,
Baldvin, f. 16.8. 1921,
látinn og Björn, f.
22.3. 1924, látinn.
Hinn 29.10. 1955
giftist Rannveig,
Ólafi Ólafssyni, versl-
unarmanni, f. 5.5.
1924. Foreldrar hans
voru Halla Guðjóns-
dóttir, f. 7.8. 1892, d.
7.4. 1970 og Ólafur
Ólafsson, bóndi í
Syðstu-Mörk undir
Eyjafjöllum, f. 24.5. 1891, d. 13.7.
1973. Börn Rannveigar og Ólafs
eru : 1) Ólafur, f. 14.2. 1955,
kvæntur Jakobínu Vilhelmsdóttur,
f. 7.6. 1955. Börn þeirra eru: a)
Rannveig Rós, f. 7.5. 1982, í sam-
búð með Atla Erni Hafsteinssyni, f.
1981, óskírður sonur þeirra f. 11.9.
2009. b) Halla Ósk, f. 26.9. 1986, í
sambúð með Hauki Tý Guðmunds-
Elsku mamma mín, það er svo
margt sem mig langar til að segja
þér, svo ótalmargt sem ég hefði
viljað spyrja þig um, en því miður
er tíminn runninn út, tíminn sem
þú sagðir að liði stundum svo hægt
er allt í einu búinn og eftir situr
tómið, sem er svo skelfing sárt og
situr eins og klettur á brjóstinu á
mér því að ég sakna þín svo mikið.
Þegar ég horfi til baka er svo
margt að staldra við að tárin þorna
og brosið leitar á, allt eru þetta
minningar sem kalla fram bros eða
hlátur. Allar sögurnar þínar frá því
að þú varst á Ólafsfirði, sögurnar
sem þú sagðir færðu okkur inn í
þann tíma sem þær gerðust á.
Endalaust gæti ég þulið upp sögur
sem við höfum skemmt okkur við í
áranna rás, þær sögur eigum við
öll núna til að ylja okkur á þegar
sorgin og söknuðurinn knýr dyra,
elsku mamma mín. Seint verður
fullþakkað fyrir börnin okkar sem
alltaf áttu skjól hjá þér og pabba,
sama hvort var í hádeginu eða eftir
skóla, alltaf var tími og alltaf var
pláss og hvergi var betra að læra
en við eldhúsborðið hjá ömmu, hún
hafði alltaf tíma og endalausa þol-
inmæði. Held reyndar mamma mín
að þú hefðir orðir alveg frábær
kennari ef þú hefðir lagt það fyrir
þig, alltaf áttir þú svör á reiðum
höndum og ef djúpt var á svör-
unum þá hvattir þú alla til að
hjálpast að við að leita að þeim,
sama hvort um var að ræða skóla-
bækurnar eða bara lífið sjálft.
Börnin okkar búa að því um
ókomna framtíð hversu vel þú
studdir þau í öllu því sem þau tóku
sér fyrir hendur, óbilandi trú á
þeim og því sem þau voru að gera,
hvattir þau til þess að gera allt
sem þau langaði til og varst enda-
laust stolt af þeim. Hún mamma
mín var ein af þessum konum sem
eru húsmæður af guðs náð og best
leið henni heima þar sem hún hafði
hjá sér ungana sína og pabba, en
þó kom fyrir að hún brá fyrir sig
betri fætinum og lagði land undir
fót. Margar ferðirnar fóru þau
pabbi út fyrir landsteinana og oft-
ast þá á staði þar sem sólin yljaði,
enda var hún sólelsk með afbrigð-
um og ekkert var of gott fyrir
hana. Einn var sá staður sem
mömmu þótti einna vænst um en
það var sumarbústaðurinn þeirra
pabba. Ófáar ferðirnar fóru þau
austur í bústað, ýmist til að gróð-
ursetja eða bara að njóta þess að
vera saman. Eitt var það sem
mamma tók fram yfir flest og það
var tónlist, sama hvort það var
söngur eða hljóðfæraleikur, karla-
kórar og góðir söngmenn voru
menn sem áttu upp á pallborðið hjá
henni, allt voru þetta gæðatímar
sem hún átti með sjálfri sér og
kenndi um leið okkur hinum að
meta falleg íslensk sönglög, lögin
sem fylgja henni nú í dag inn í ei-
lífðina.
Elsku mamma mín nú þegar
baráttunni er lokið hjá þér, barátt-
unni við krabbameinið sem að lok-
um sigraði þig, þessa stoltu óbug-
andi konu sem við öll litum upp til,
elskuðum og dáðum, sem með
reisn og festu tókst á við dauðann
og hvattir okkur til dáða í barátt-
unni með þér, þá langar mig svo til
að segja þér einu sinni enn hversu
mikið við elskuðum þig. Við geym-
um þig í hjarta okkar og huga um
ókomin ár.
Þín dóttir,
Ásta Halla.
Elsku mamma mín.
Nú er komið að okkar síðustu
kveðjustund, það er svo óendan-
lega sárt til þess að hugsa að fá
ekki að hitta þig og kyssa og
knúsa, elsku mamma mín. Minn-
ingarnar streyma fram í hugann og
þær er gott að hafa til að ylja sér
við í sorginni. Það er svo ótal
margt sem við gerðum saman og
margt áttum við eftir að gera. Það
voru forréttindi að vera litla barnið
á heimilinu, þú varst alltaf til stað-
ar fyrir mig og vafðir mig ást og
umhyggju, enda fékk ég áfall þeg-
ar þú fórst að vinna frá mér utan
heimilisins þrátt fyrir að ég væri
komin á unglingsárin. Þetta var al-
veg hrikalegt, enginn heima þegar
ég kom heim úr skólanum og ég
var bara ómöguleg yfir þessu í
mörg ár, elsku mamma mín.
Stundirnar okkar í þvottahúsinu
á Hlíðarveginum voru ansi margar
því þar dvaldir þú langtímum við
þvotta frá hótelinu ykkar pabba.
Þú sagðir svo oft við mig „Bibba
mín, það er ég viss um að ég verð
þvottakona í himnaríki þegar ég
kemst þangað“ en ég vona nú að
þú hafir eitthvað annað að dunda
þar, mín kæra. Gleði þín var sönn
yfir okkur ungunum þínum og ekki
var gleðin minni þegar barnabörn-
in fóru að koma, þau áttu sitt at-
hvarf hjá þér þar sem þú hafðir
alltaf allan þann tíma sem þau
þurftu á að halda. Mjólk og kaka í
ömmu- og afabæ klikkaði ekki þeg-
ar komið var heim úr skólanum. Þú
kenndir mörgum þeirra að lesa og
hjá þér var gott að dunda við
heimanámið.
Langömmubörnin voru þér líka
svo dýrmæt, sérstaklega litli sól-
argeislinn hennar Rönnu Rós sem
veitti þér ómælda gleði síðustu vik-
urnar, elsku mamma mín. Eitt af
þínum stóru gleðiefnum var sum-
arbústaðurinn ykkar pabba, hann
var stór partur af lífi fjölskyld-
unnar, þar var nú oft glatt á hjalla
og þar var nú ræktaður skógur af
miklum eldmóð og er þessi sælu-
reitur fallegur minnisvarði um þig,
elsku mamma mín. Ég gæti skrifað
endalaust en það væri ekki til
neins því þú vildir ekki neitt til-
stand eins og þú orðaðir það sjálf.
Ég gaf þér loforð um að passa upp
á pabba og börnin mín þrjú, það
mun ég gera af alúð, elsku mamma
mín. Nú kveð ég þig í síðasta sinn,
mín kæra, sofðu rótt og megi allur
englaskarinn vaka yfir þér og
passa þig. Ég elska þig svo óend-
anlega mikið, mamma mín, og
minning þín mun alltaf lifa í hjart-
anu mínu. Hvíl í friði.
Þín,
Ingibjörg Ýr (Bibba.)
Nú hefur tengdamóðir mín
Rannveig Júlíana Baldvinsdóttir
þurft að lúta í gras fyrir grimmi-
legum sjúkdómi sem hún hefur
þurft að glíma við lengi. Með
nokkrum orðum langar mig að
minnast elskulegrar tengdamóður
sem var einstaklega umhyggjusöm
manneskja og hafði mikla þjón-
ustulund. Hún var einstaklega
heimakær og bar heimilið þess
merki, þar sem allir hlutir eru í röð
og reglu, ekkert drasl, allt straujað
og hreint og ávallt passað vel upp á
að maður fengi eitthvað í gogginn
þegar maður kíkti inn.
Ég var aðeins unglingur þegar
ég fór að venja komur mínar á
heimilið hjá Rönnu og Óla og hefur
mér frá fyrstu tíð fundist ég vera
eitt af börnunum þeirra. Erfitt er
að lýsa þeirri umhyggju sem hún
hefur vafið okkur og barnabörnin
og alla í kringum sig. Ranna var
borin og barnfædd Ólafsfirðingur
og hafði alla tíð miklar taugar
þangað norður og deildi ósjaldan
með manni æskuminningum sínum
og hvernig hlutirnir höfðu verið
gerðir „heima í Ólafsfirði“, eins og
hún orðaði það alltaf. Það hafa ver-
ið margar ógleymanlegar og góðar
samverustundir, heima, erlendis og
í sumarbústaðnum.
Á þessari stundu kveðjum við
þig í hinsta sinn og látum minn-
inguna um góða konu lifa með okk-
ur um ókomna tíð og brúum það
tómarúm sem nú hefur myndast.
Hvíl í friði elsku Ranna.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Kveðja,
Oddur Árnason.
Elsku amma.
Þær eru margar fallegar og góð-
ar minningarnar sem koma upp í
huga minn þessa stundina, minn-
ingar um þig sem seint verður
gleymt. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa verið þér náin, þú varst ynd-
isleg manneskja sem öllum vildir
gott og varst góð við alla. Þú vildir
allt fyrir alla gera og alltaf var
hægt að leita ráða hjá þér, amma
mín.
Fyrsta minningin sem ég á um
þig er af Hlíðarveginum, þegar ég
læsti mig inni á klósetti og pissaði í
mig af hræðslu við jólasveinana á
jóladag. Ég held ég hafi ekki verið
nema þriggja ára. Þið mamma vor-
uð ekki lengi að koma í mig kjark-
inum og ná mér út af klósettinu,
telja mér trú um að jólasveinarnir
væru alls ekki neitt hættulegir.
Minningarnar mínar frá árunum
úr Öldugerðinu eru þó fleiri og
skýrari. T.d. öll þau skipti sem ég
og við frændsystkinin komum til
ykkar afa í hádeginu í mat. Þetta
eru dýrmætar minningar sem aldr-
ei hverfa úr minni mér. Þið hugs-
uðuð alltaf svo vel um okkur og
sáuð til þess að við færum aldrei
svöng í skólann, alltaf var nóg á
boðstólum hjá ömmu og afa. Spjall-
að var um allt milli himins og jarð-
ar og alltaf hlustuðum við saman á
hádegisfréttirnar á gömlu gufunni.
Allt þetta var svo notalegt.
Barátta þín við heilsuna hefur
verið löng og ströng í gegnum árin
en alltaf hefur þú staðið þig svo
ótrúlega vel og barist eins og hetja,
já eins og þér einni er lagið. Vilji
þinn og barátta fleyttu þér langt.
„Ótrúleg sú gamla,“ sögðum við
mamma oft með bros á vör.
Ég er svo innilega þakklát fyrir
að hafa fengið að eyða með þér
seinustu dögunum þínum. Þessir
dagar voru mér dýrmætari en allt.
Þó að við vissum í hvað stefndi var
stemmningin svo góð og við náðum
að eiga svo góðar stundir saman.
Það var allt svo fallegt í kringum
þig og þrátt fyrir að vera mikið
veik geislaðir þú í mínum augum.
Stemmningin seinustu dagana í
Öldugerðinu sem við fjölskyldan
náðum að mynda með þér var ólýs-
anlega yndisleg.
Þú vildir alls ekki að við hefðum
áhyggjur af þér og vildir ekki að
við grétum, þú hafðir ekki áhyggj-
ur af sjálfri þér heldur okkur hin-
um, týpísk amma. Þú hafðir meiri
áhyggjur af því að dauði þinn færi
illa með okkur hin en að óttast
sjálfan dauðann, þetta lýsir per-
sónu þinni svo vel, umhyggja ann-
arra alltaf í fyrirrúmi.
Sorg ríkir í hjarta mínu eftir að
þú hvarfst í annan heim. Í bókinni
Spámaðurinn eftir Kahlil Gibran er
að finna eftirfarandi:
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu
þá aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.“
Ég reyni að hafa þessi orð í huga
mér. Ég trúi því að þú sért komin
á betri stað þar sem þér líður bet-
ur, á stað þar sem þú ert laus við
krabbameinið og þar sem Guð
passar upp á þig meðan þú bíður
eftir afa.
Elsku amma, ég á eftir að sakna
þín alveg hræðilega mikið, Öldu-
gerðið er hræðilega tómlegt án þín.
En það sem ég get glaðst yfir er að
við áttum margar góðar stundir
saman og ég átti alveg yndislega
ömmu sem elskaði mig.
Guð geymi þig á himnum og ást-
arþakkir fyrir allt,við hittumst aft-
ur síðar.
Þín ömmustelpa,
Hildur Ösp.
Elsku amma mín, mig langar að
kveðja þig með þessu ljóði sem þú
hélst svo mikið upp á og segir okk-
ur svo margt.
Dagurinn í dag er dagurinn þinn,
þú getur gert við hann hvað sem
þú vilt.
Gærdaginn áttir þú.
honum getur þú ekki breytt.
Um morgundaginn veist þú
ekki neitt
en daginn í dag átt þú.
Gefðu honum allt sem þú megnar,
svo að einhver finni í kvöld
að það er gott að þú ert til.
(Höf. ókunnur)
Takk fyrir að vera besta amma í
heimi.
Þinn ömmustrákur,
Ívar Máni.
Elsku amma.
Það er sárt að þurfa að kveðja
þig svona rétt fyrir jólin. Þegar þú
lást á spítalanum og við fengum
slæmu fréttirnar óskaði ég þess að
þú fengir að vera hjá okkur um
jólin. Þú varst svo hress en samt
gat verið mikill dagamunur á þér.
Þegar við sátum hjá þér á spít-
alanum og borðuðum pítsuna gat
ég ekki ímyndað mér að þú yrðir
farin fyrir jól, en svona er lífið, það
er ekki alltaf hægt að fá það sem
maður óskar sér.
Þegar ég horfi til baka kemur
fyrst upp í huga minn matarboð
hjá ömmu og afa. Það var alltaf líf
og fjör í ykkar húsi þegar fjöl-
skyldan safnaðist saman, hvort
sem það var jólaboð, áramót, af-
mæli eða fjölskylduhittingur í sum-
arbústaðnum. Þú studdir mann
alltaf við nám og starf og hjálpaðir
manni við heimalærdóminn og
handavinnuna. Þú mættir á atburði
hjá okkur hvort sem það voru tón-
leikar hjá tónlistarskólanum, kór-
tónleikar eða skólaleikrit og varst
alltaf svo stolt af okkur.
Þú lagðir alltaf áherslu á að við
myndum mennta okkur og varst
svo stolt þegar ég útskrifaðist í
vor. Þú tókst alltaf á móti manni
með hlýjum örmum þegar maður
kom til ykkar afa inn úr kuldanum
blautur og svangur og þá var gott
að fá soðið brauð í gogginn eða
mjólk og kleinu. Það eru ekki allir
svona heppnir að hafa átt eins
góða ömmu og við.
Það á eftir að verða tómlegt í
Öldugerðinu án þín og ég á eftir að
sakna þess að hafa þig ekki til
halds og trausts. Þú barðist við
veikindi í mörg ár, bæði krabba-
mein og aðra kvilla en alltaf hark-
aðirðu það af þér. Að lokum var
engin leið út þótt þú hafir staðið
þig eins og hetja. Ég vona að þú
hafir það gott þarna hinum megin
og svo sjáumst við um ókomna tíð.
Hvert örstutt spor var auðnuspor
með þér,
– hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur
hár,
minn sáttmáli við Guð um þúsund ár.
(Halldór K. Laxness)
Hvíldu í friði elsku amma mín.
Þín
Ólöf Sara.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
full af kærleika,
skreytt gimsteinum
sem glitraði
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af
dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist
endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar
perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Elsku amma, nú kveðjum við þig
í hinsta sinn.
Við söknum þín svo mikið, en
munum eiga minningu um elsku-
lega og góða ömmu sem gleymist
aldrei. Sofðu rótt, elsku amma.
Þín ástkæru,
Dórothea, Bjarki og Óli.
Rannveig Júlíana
Baldvinsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Rann-
veigu Júlíönu Baldvinsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.