Morgunblaðið - 17.06.2010, Blaðsíða 35

Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. JÚNÍ 2010
✝ María SigríðurHelgadóttir
fæddist í Sandgerði í
Ólafsfirði 22. maí
1920. Hún lést á
Dvalarheimilinu Hlíð
27. maí 2010. For-
eldrar hennar voru
Helgi Jóhannesson,
f. 20. des. 1893, d.
26. feb. 1978, og
Guðrún Pálína Jó-
hannsdóttir, f. 20.
okt. 1897, d. 26. des
1991. María ólst upp
hjá ömmu sinni og
afa, Svanfríði Jónsdóttur og Jó-
hanni Björnssyni. Hún var þriðja
elst af tólf systkinum sem eru:
Guðrún Hulda, f. 1917, Sig-
urbjörg, f. 1918, látin, Jófríður, f.
1922, Sigríður, f. 1924, Sumarrós
Jóhanna, f. 1926, Helga, f. 1927,
dó ung, Sesselja Jóna, f. 1931,
Guðlaug, f. 1933, Ásta, f. 1937,
Viðar, f. 1938, látinn, og Jóhann,
f. 1940.
María giftist 22. maí 1948
Sverri Þorgrími Jónssyni bílstjóra
frá Brekku í Kaupangssveit, f. 22.
jan. 1916, d. 4. maí 1977, og
bjuggu þau alla tíð á Akureyri.
Þau eignuðust fjögur börn: 1) Jó-
hann, f. 1950, fyrri kona Þórhild-
ur Freysdóttir, eignuðust þau
tvær dætur, Söndru
Björk, f. 1972, og
Helgu Ösp, f. 1973.
Seinni kona hans er
Ásta Hansen. Hún
átti tvö börn áður,
Rósu og Rúnar. 2)
Svanfríður, f. 1952.
Hennar maður er
Jón Ásgeir Eyjólfs-
son, börn þeirra eru
Sverrir Þór, f. 1973,
Snorri Már, f. 1975,
Andri Páll, f. 1978,
Elmar Örn, f. 1983,
Daníel Freyr, f.
1988, og Aron Ingi, f. 1992. 3) Jón
Haukur, f. 1954. 4) Elísabet, f.
1957. Maður hennar er Sigfús
Ólafur Jónsson, börn þeirra María
Sigríður, f. 1980, Dagný Ósk, f.
1982, og Gunnar Örn, f. 1983.
Langömmubörnin eru 18.
María vann ýmis störf um ævina
fyrir utan uppeldi eigin barna og
heimilisstörf. Byrjaði ung í vistum
í Ólafsfirði og á Akureyri og einn
vetur var hún á Húsmæðraskóla á
Ísafirði, einnig vann hún á Gamla
spítalanum á Akureyri. Árið 1978
fór hún aftur út á vinnumark-
aðinn, fyrst við ræstingar og síðan
11 ár á Dvalarheimilinu Hlíð.
Útför Maríu fór fram frá Ak-
ureyrarkirkju 3. júní 2010.
Elsku amma okkar hefur kvatt
okkur og eftir eru yndislegar
minningar sem við munum geyma í
hjarta okkar það sem eftir er. Það
er alltaf sárt að kveðja en við vit-
um það, elsku amma, að þú ert
komin á betri stað og komin til afa.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju
sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn
stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni
Þú gættir okkar, glöð við undum
hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku amma, minning þín er ljós
í lífi okkar.
María, Dagný og Gunnar.
Elsku langamma.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson.)
Megir þú hvíla í friði, elsku
langamma.
Sigfús, Þorsteinn, Elísabet,
Kamilla og Júlía.
María Sigríður
Helgadóttir
Það er erfitt að
hugsa sér að Leifur
afi sé farinn heim. Afi
var stórkostlegur
maður sem kenndi
mér meira en ég held
að hann hafi gert sér grein fyrir.
Þegar ég var yngri og fór í helg-
arferðir til ömmu og afa í Kefló,
eyddum við afi oft löngum tíma í
að rökræða alla heima og geima.
Við ræddum um pólitík og afi,
sem amma segir að hafi verið
fæddur krati og skáti, var ekkert
allt of hrifinn af ungæðislegu dá-
læti mínu á Framsóknarflokkn-
um. Við ræddum líka tónlist, ég
fussaði yfir óperugaulinu sem
hann hlustaði á og hann skildi
ekki hvernig ég gat hlustað á
þungarokk sem honum fannst
hljóma eins og verksmiðjudynur.
Á endanum byrjaði ég að hlusta á
klassíska tónlist og afi sannfærði
mig um gildi jafnaðarstefnunnar.
Gerði mig að krata. Það sem mér
fannst alltaf merkilegt við afa var
hvernig hann nennti að standa í
því að rökræða við mig alveg frá
unga aldri. Svo lengi sem ég man
eftir mér var afi að tala við mig,
útskýra og benda mér á hina og
þessa hluti. Alltaf þolinmóður og
kom alltaf fram við mig sem jafn-
ingja. Þegar ég varð eldri vorum
við oftar sammála og höfðum allt-
af gaman að því hittast og ræða
saman. Ég fór líka að meta
ættfræðiáhuga afa og eitt það síð-
asta sem hann gaf mér var ætt-
artréð okkar sem hann hafði rak-
ið alla leið til Sigurðar
Fáfnisbana og í því er ég er enn
að finna áhugaverðar upplýsingar
um forfeður okkar sem afi hafði
safnað og skráð niður. Rökræður
okkar afa urðu til þess að auka
forvitni mína um eiginlega alla
Guðleifur Sigurjónsson
✝ Guðleifur Sigur-jónsson fæddist í
Keflavík 1. október
1932. Hann lést á
heimili sínu í Hvera-
gerði 28. maí 2010.
Útför Guðleifs var
gerð frá Hveragerð-
iskirkju 5. júní 2010.
skapaða hluti og að
vilja læra meira.
Ég get því þakkað
afa fyrir að ég hafi
farið í nám og sé
núna að ljúka fram-
haldsnámi. Það eina
sem ég sé eftir er
að hafa ekki klárað
fyrr, hann hefði
örugglega verið
ánægður með
strákinn. Afi fór
sjálfur í nám þegar
hann var orðinn
fullorðinn, kominn
með fjölskyldu og þurfti að vinna
fyrir sér. Það virðist bara hafa
orðið til þess að hann lagði enn
harðar að sér í náminu og hann
endaði á því að verða einn af
bestu nemendum bekkjarins. Ef
ég kvartaði yfir því hvað námið
mitt væri erfitt minnti afi mig á
sinn námsferil og að nám væri
vinna. Hann var ekkert að
skamma mig, bara benda mér á
að ég gæti verið í erfiðari stöðu,
setja hlutina í samhengi. Ef ég
leggst í námsleiða og leti þarf ég
bara að hugsa um afa og hvernig
honum tókst til í náminu og þá
hleypur mér kapp í kinn og ég
get haldið áfram. Að öðrum ólöst-
uðum var afi líka ein besta mann-
eskja sem ég hef á ævi minni hitt.
Hann var góðhjartaður, sagði það
sem honum bjó í brjósti og var
sama þó svo að aðrir væru honum
ósammála. Fyrir mestu var að
vera trúr sjálfum sér og sínum,
sjá um fjölskylduna og segja satt.
Í stuttu máli, að vera góður skáti.
Baden-Powell sagði að við ættum
að reyna að skilja við heiminn
ögn betri en hann var þegar við
komum í hann. Ég veit að afa
tókst það.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Jón Grétar.
Kveðja frá skóla-
systkinunum
Við vorum 73 sem útskrifuðumst úr
Verzlunarskólanum árið 1940. Þar
varð Ásdís dúxinn. Hún lét ekki mikið
yfir sér við það tækifæri. Við höfum
haldið hópinn alla tíð síðan. Farið í
margar skemmtilegar ferðir bæði
innanlands og utan. Við höfðum alltaf
Ásdís Andrésdóttir
Arnalds
✝ Ásdís Andrés-dóttir Arnalds
fæddist á Neðra-Hálsi
í Kjós 14. desember
1922. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 25. apríl síð-
astliðinn.
Útför Ásdísar var
gerð frá Áskirkju 3.
maí 2010.
eitthvað til að hlakka
til. Nú síðustu árin höf-
um við hist einu sinni í
mánuði yfir vetrartím-
ann í kaffi á Grand hót-
eli og notið þess vel.
Ásdís hefur stundað
Laugardalslaugina í
mörg ár og alveg fram
að því að hún fór á
sjúkrahús. Hún tók því
sem framundan var
með rósemi. Ég held að
hún hafi verið svolítið
spennt að vita hvað
framundan væri.
Það fer að styttast í endalokin hjá
okkur, sem eftir erum af þessum ár-
gangi. Það væri óskandi að við tækj-
um endinum af jafnmiklu æðruleysi
og Ásdís okkar gerði.
Með kveðju frá skólasystkinunum,
Björg Jónsdóttir.
Ég hef alltaf haft þá trú að þú
ættir eftir að flytja til Íslands og
við gætum átt góðar stundir sam-
an þegar árin færu að segja til sín.
En nú er ljóst að af því verður
Ragnar Sigurðsson
✝ Ragnar Sigurðs-son tónlistar-
maður fæddist í
Reykjavík 18. janúar
1956. Hann lést í Dan-
mörku 30. apríl 2010.
Ragnar var sonur
Rósu Lúðvíksdóttur
og Sigurðar Gísla-
sonar. Systkini sam-
mæðra: Ingi, f. 1953,
Beth, f. 1958, Ingi-
björg, f. 1961, systk-
ini samfeðra: Sigur-
laug, f. 1963, Gunnar,
f. 1971.
Dóttir Ragnars er Cecilia Sig-
urdsson, f. 1983.
Útför Ragnars var gerð frá Foss-
vogskapellu hinn 7. júní 2010.
ekki, þú ert farinn og
yfir mig streyma
minningar. Já, minn-
ingar um hvað við
vorum nú góð saman
í „bísness“ og allar
góðu stundirnar sem
við áttum saman.
Ég hef oft velt því
fyrir mér hvort lífið
hefði ekki orðið öðru-
vísi ef þú hefðir ekki
farið til Svíþjóðar. Þú
varst 17 ára. Lífs-
reynsla þín þar mót-
aði allt þitt líf eftir
það. Þú treystir mér fyrir þeirri
lífsreynslu. Það skildi enginn
hvers vegna þú fórst „þína“ leið í
gegnum lífið. Ég saknaði alltaf
trúnaðarvinar míns mikið því áður
gátum við sagt hvort öðru allt.
Ég man þegar við fórum í tívolí
á sex ára afmælisdegi mínum, vá
hvað við gátum ekki skilið full-
orðna fólkið að vera reitt út í okk-
ur fyrir að hafa „skroppið“ aðeins í
tívolí. Allir afmælisgestirnir voru
farnir þegar við skiluðum okkur
loks í hús, enda komið kvöld. Þetta
er einn ánægjulegasti afmælisdag-
ur sem ég hef átt. Ég man þegar
við bjuggum til draugahús í kjall-
aranum og seldum krökkunum í
hverfinu aðgang. Þegar þú
skammaðir mig á íslensku, sagðir
við mig hvenær ég átti að gráta og
hvenær ég átti að svara þér, ég
prakkarinn hafði gert eitthvað sem
krökkunum í næsta húsi þóknaðist
ekki og þú varst að reyna að
bjarga málunum. Já, við höfðum
bara hvort annað í þessu stóra
landi. Við brölluðum ýmislegt í
henni stóru Ameríku. Svo fluttum
við til Íslands og þar var tekið til
við að afla tekna á nýjum slóðum.
Bílskúr nágrannans fenginn að
láni, safnað stólum og auglýst bíó
á sunnudögum. Alltaf náðum við
að vera með „uppselt“ á sýning-
arnar. Þú keyptir 8mm sýningar-
vél fyrir peninginn sem þú fékkst
áður en við fluttum yfir hafið, ég
hafði meiri áhuga á að kaupa sæl-
gæti fyrir minn pening, þú gast
talað mig ofan af því að eyða öllum
peningnum í sykur og saman gæt-
um við keypt myndir í sýning-
arvélina. Við vorum uppátækjasöm
og fundum okkur alltaf eitthvað til
dundurs, eitt er víst að við létum
okkur ekki leiðast í þá daga.
Svo fannst mér alltaf svo fyndið
þegar við fórum að fara saman á
ball, mér var alltaf hleypt inn en
þú alltaf stoppaður og spurður um
skilríki, fimm árum eldri en ég og
ég ekki komin á aldur.
Og svo var stormað í partí eftir
ball og þá var nú gott að eiga vís-
an stað þar sem við náðum okkur í
rósavín í nesti. Þegar þú reyndir
að kenna mér á gítar, þér fannst
svo sjálfsagt að ég gæti þetta án
þinnar hjálpar. Mér var ósjaldan
réttur gítarinn í partíunum og sagt
að spila þegar þú tókst pásu. Svo
þegar við fórum í snjóþotuferð,
eða bara allt sem við gerðum sam-
an. En einn daginn fluttir þú til
Danmerkur. Ég sakna gömlu dag-
anna okkar saman. Við eigum eftir
að hittast aftur. Þá verður þú í
móttökunefndinni og við höldum
ferðinni áfram þar sem Sigtún
hætti.
Hvíl í friði.
Þín systir,
Ingibjörg.
Ína frænka mín er
dáin. Ég á margar
góðar minningar
tengdar henni. Fyrir
nokkrum árum fórum við frænkur,
ég, Ína og Sjöfn, í ferðalag til Ísa-
fjarðar. Við vorum lengi búnar að
tala um þetta að gaman væri að
heimsækja Ísafjörð. Ína var búin
að vera veik en þegar hún var búin
að jafna sig vildi hún endilega að
af þessu yrði. Við Sjöfn vorum að
sjálfsögðu tilbúnar og flugum við
til Ísafjarðar, gistum í Mennta-
skólanum sem þá var Edduhótel.
Við fengum gott herbergi og
mikið var talað og hlegið alla ferð-
ina. Nonni Láka frændi okkar lán-
aði okkur bíl, honum fannst
ómögulegt að við færum ekki í ná-
lægðar byggðir og vorum við ævi-
lega þakklátar fyrir. Við keyrðum
meðal annars til Bolungarvíkur og
Hnífsdals þar sem þær systur
þekktu fólk sem þær langaði til að
heimsækja. Við fórum út í Vigur
sem Ínu þótti stórkostleg, hún
sýndi ábúendum mikinn áhuga og
spurði um margt, eins og var
henni eðlilegt þar sem hún var alla
tíð mjög fróðleiksfús.
Pálína Kjartansdóttir
✝ Pálína Kjartans-dóttir fæddist í
Reykjavík hinn 12.
mars 1931. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
18. maí síðastliðinn.
Útför Pálínu fór
fram frá Grens-
áskirkju 25. maí
2010.
Árlega fórum við
frænkur ásamt Eddu
systur þeirra í sum-
arbústaðinn hennar
Sjafnar í Þrasta-
skógi. Þetta voru
mjög skemmtilegar
ferðir. Sjöfn er höfð-
ingi heim að sækja
og mjög listræn í öllu
sem hún tekur sér
fyrir hendur eins og
Ína orðaði það gjarn-
an. Í þessum sum-
arbústaðaferðum sem
voru eins og eins
konar hátíð í augum okkar var
margt talað og kynntumst við
mjög náið. Þær systur voru glaðar
þegar ég sagði þeim frá að mér
hefði alltaf fundist mamma þeirra
svo „töff týpa“. Hún var alltaf flott
til fara og átti meira að segja ref
til að setja utan um hálsinn, það
hafði ég aldrei séð 10 ára gömul.
Við Ína áttum einnig eitt áhuga-
mál sameiginlegt en það voru fé-
lagsmálin og var mjög gaman að
ræða þau við hana. Nú er Ína
frænka mín farin til Halla síns. Ég
vil þakka henni fyrir allar ynd-
islegu samverustundirnar sem við
áttum gegnum lífið og votta börn-
um hennar og fjölskyldum þeirra
mína samúð.
Allar stundir okkar hér
er mér ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna.
(Har. S. Mag.)
Þín frænka,
Þorbjörg.