Líf og list - 01.12.1950, Blaðsíða 26
Fegurð heimsins
eftir MARKUS ÁRELIUS
í augum þess manns, sem sanna
innsýn hefir í hið rétta eðli al-
heimsins, er sérhver tilbreyting,
sem verður á hverju því, sem i
honum er og honum heyrir til,
heppileg og unaðsleg. Brauðhleif-
urinn, sem ofbakazt hefir, svo að
hann springur og gliðnar sundur,
hefur ekki lagið, sem bakarinn
æskti eftir, en eigi að síður er
hann í sjálfu sér fagur og girnileg-
ur til átu. Fíkjur, sem rifna full-
þroska, olífur, sem komnar eru að
rotnun, eru eigi að síður sérkenni-
lega fagrar, þótt sundrazt hafi.
Hreykt kornskrýfi með lafandi
punti, fax Ijónsins, hvoftur villi-
galtarins löðrandi í froðu, og
fjöldi annarra hluta af sama tagi
auka á fegurð alheimsins og blása
mönnum í brjóst ánægjukennd
sem ómissandi partar alheimsins,
skaptir af hinni guðlegu veru, þó
að í sjálfu sér megi þeir naumast
teljast fagrir. Segja má því, að
kunni maðurinn að meta tilgang
alheimsins og bresti ekki innsýn í
hann, er varla sá hlutur til, sem
ekki virðist á vissan máta geta veitt
ánægju. í þessum skilningi er hinn
opni skoltur villidýranna engu ó-
girnilegri til fróðleiks en eftirlík-
ingar hans í heimi listarinnar. Þar
sem fer öldungurinn, mun honum
gefast að sjá hinn fulla þroska og
útlit, er honum samir, og hinn
ljúfa blóma æskunnar getur hann
virt fyrir sér án þess að losta-
full ástríða dragi ský á augu
hans. Þessu líkt mun honum farast
Markus Árelius
um fjölmarga hluti, sem ekki
kunna í allra augum að sýnast við-
felldnir, en munu vissulega gleðja
hvern þann mann, sem er sannur
skoðari náttúrunnar og handverka
hennar.
Hreinum er o ISfr hreinfr
Eftir
MARKUS
ÁRELIUS
í hug hins hjartahreina og
góða manns mun ekki finnast nein
spilling eða saurgun og ekki nein
illkynjuð skemmd. Gagnstætt leik-
aranum, sem yfirgefur sviðið áður
en hlutverki hans er lokið, er líf
slíks manns fullnað, hvenær sem
dauðann ber að höndum. Hann er
hvorki ragur né ofdirfskufullur;
ekki fjötraður við lífið eða skeyt-
ingarlaus um kvaðir þess. Og í hon-
um verður ekkert fundið, sem ber
að fordæma og ekki neitt smánar-
legt.
Prófið með rannsókn, hversu á-
gætt er líf hins góða manns —
mannsins sem gleðst við þann hlut,
sem honum er réttur af hinum
veraldlegu gæðum og býr fullsæll
við hann; réttlátur í öllum háttum
og ljúfur við alla menn.
Þetta er siðræn fullkomnun: Að
lifa hvern dag sem væri hann hinn
síðasti; að vera hugrór, einlægur,
en þrátt fyrir það ekki skeytingar-
laus um örlög sín.
Á kaffihúsinu
Framh. af bls. 2.
er. Mætti einnig lesara vorum auðnast
að lifa hófsamleg jól, matast í hófi og
drekka alls ekki áfenga drykki. Það
er ófagurt að éta mikið, það er allt að
því viðbjóðslegt, en að drekka sig full-
an á jólunum er bæði ljótt og óguðlegt.
Ef lesarinn fylgir þessum fátæklegu
ráðum vorum, mætti svo fara, að hann
vaknaði upp á þriðja dag jóla með
meiri frið í sál og hraustari maga en a
Þorláksmessu, og þá hafa jólin verið
honum gleðileg jól.
Þér blöskrar, kæri lesari, að heyra
þessa rödd úr kaffihúsi. En hvað sögð-
um vér ekki í upphafi, eftirvænting
jólanna er alls staðar, hún seitlar jafn-
vel inn í hin myrkustu skúmaskot, þar
sem rónar sitja í skytningi.
22
LÍF og LlST