Líf og list - 01.06.1951, Blaðsíða 20

Fljðt lífsins
£G HUGSA MÉR jarðlífið sem fljót. Ég sé strauma þess
renna, og ég sé öldur þcss berast fram hjá mér, en ég sé
ekki upptök þess eða ós.
Hvaðan er það, og hvert fcr það?
Maður kemur til mín. Hann bendir mér til himins, þang-
að sem sólskinið stafar niður um skýjarof og segir: Þaðan
kemur fljótið, sem þú sérð rcnna við fætur þína. Það kem-
ur frá guði.
Síðan hvcrfur hann þessi maður, og ég sit einn cftir
og horfi mcð lotningu, þangað scm gcislum stafar niður.
Annar maður kemur til mín. Hann fer einnig að ræða
við mig um fljótið. Hann bcndir mér á lækina og lindirnar,
sem glitra í fjallahlíðunum, og á cina, sem kemur undan bergi
rétt hjá mér, og hann segir mér, að af slíkum lækjum sé
fljótið til orðið. Hin fyrstu drög þess, segir hann, að séu
örlitlar uppsprettur lengst inni í öræfum, sem aukizt hafi
smám saman af því, sem við bættist, og þannig muni fljótið
halda áfram að aukast allt til óss.
Og enn sit ég einn eftir og hugsa um það, sem þessir tveir
mcnn höfðu sagt mér, og mér virðist það vera ósættanlega
andstætt hvað öðru.
Enn kemur til mín maður, og einnig liann fer að tala við
mig um þetta mikla fljót. Og cr ég scgi honum, hvað hin-
ir fyrri höfðu sagt mér, og hvcrsu það hcfði rekizt á, þá
segir hann, mér til undrunar, að báðir þeir hafi haft nokk-
uð til síns máls, en hvorugur hafi þó haft alveg rétt fyrir
sér. Hann scgir, að skilningur hins síðari hafi að vísu vcrið
raunhæfari og nær hinni réttu byrjun, en að mikið hafi þó
skort á fræðslu hans. Þetta fljót, segir hann, er að v/su til-
orðið af lækjum þeim og lindum, sem sprctta upp og síast
saman inni á öræfum og víðar. En þá er eftir að vita, scgir
hann, hvers vegna þær lindir vcrða til. Og svarið við þcirri
spurningu, segir hann, að hafi að nokkru lcgið í því, sem
hinn fyrri komumaður hafi sagt mér, þó að ófullkomlcga
sagt væri og villandi. Og nú bendir hann mér á skýin, þang-
að sem rcgni stafar niður á einum stað, og hann segir mér,
að úr skýjunum komi það vatn, sem allar lindir verði til
af. En skýin, scgir hann mér, að séu vatn, sem hafizt hafi
upp frá höfum jarðarinnar fyrir geislan frá sól, einmitt það,
sem hinn fyrsti komumaður hafi sagt mér, að væru upptök
fljótsins. Og skilurðu nú ekki, segir hann, um leið og hann
kveður mig, að þctta fljót, scm þú kallar fljót lífsins, er
bæði af himni og jörðu? Það hefði aldrei orðið til og gæti
ekki haldið áfram að vera til án hins himneska sólaryls. Hjá
sólinni cr hið fyrsta upphaf þess.
Þorsteinn Jónsson á Ulfsstöðum.
Mussini
Oelfarbe
Colinblau
Bleucoerukum
L istmálarari
Litir, penslar,
léreft o. fl.
Aðeins það bezta.
MÁLARINN
20
LÍF og LIST