Teningur - 01.01.1989, Blaðsíða 13

BALDUR GUNNARSSON
LÁTUM GEYSA GADDASKÖTUNA
Á lágskýjuðum góðviðrisdegi situr
hann í víkinni í þungum þönkum.
Hann situr undir hamrinum á
lábörðum hnullungi og horfir á allt
þetta grjót. Hann horfir í grjótið gráa
og hráblautar fjörur og straumþung
sundin og aldan stynur og kögrar hvít
og sogast út og urgar í grjóti enda-
laust einsog það sé eini söngur
heimsins. Á bak við hann stendur
brimklifið hátt og grátt með myrka
skúta og hringstiginn snýst upp á
hamrabrún og hann situr og bíður
lengi og það syrtir í lofti og verður
samfelldur dumbungur. Bráðum fer
hann að rigna. Ætlar hann ekki að fara
að koma? Hann hefur alltaf verið
kominn um þetta leyti. Maður hefur
aldrei þurft að bíða svona lengi eftir
honum. Og hann reynir að stytta sér
stundir við að telja steina í fjörunni.
Gefst upp og byrjar aftur. Retta eru
óteljandi steinar, allir úr sama efni,
blásvartir og gljábrenndir, margbrotið
gjall sem breiðist alla vega.
Ætlar hann þá ekki að koma? Hann
grípur grjót í lófann ávalt eins og egg,
þongt og kalt, hann hampar því f
hendi sér og býr sig til að kasta. Hvað
var þetta? Skriðnaði grjót í fjörunni?
Hann snýr snöggt höfðinu. Hvaða
hljóð var þetta á bak við mann? Svo
Isetur hann hendina síga. Þarna
stendur hann Morgan undir stein-
ölduhnútnum. Hann stendur við
stigafótinn sem borar sér oní bergið
einsog snigill úr hakkavél. Morgan er
kominn í kápunni sinni síðu með
spæla á öxlonum og beltið spennt og
blúndukaskeitið keyrt fram á ennið.
Derið er einsog framhald af augna-
brúnonum. Hann stendur með
hendur í vösum og horfir á mann og
brosir.
Þá er maður staðinn upp og tekur
nokkur ósjálfráð skref upp fjöruna og
er óöamála. Morgan. Óli og Maggi
segja að allar sögurnar sem þú hefur
sagt mér séu lygasögur. Þeir segja að
þú sért lygalaupur og það sé auðséð
af því að þú hefur aldrei sýnt mér eitt
einasta snifsi til sannidamerkis einsog
til dæmis eina pjötlu af silki og þú
siglir undir fölsku flaggi og hafir málað
yfir nafn og númer og heitir ekki
Morgan þvíað enginn heiti Morgan og
þessvegna sértu lygalaupur og allt
sem þú segir haugalygi og alltaf út f
Viðey afþví að það er enginn bátur til.
Þeir segja að það hafi aldrei komi sjó-
ræningjaloggorta til íslands og aldrei
smyglaraskip og það hafi aldrei verið
falið neitt I fjörunni og það sé ekkert
hérna annað en grjót og hafi aldrei
verið annað en grjót þetta horngrýtis
grjót. Er það satt?
Kapitan Morgan stendur við
stigann. Brosið er frosið. Hann er
mjósleginn og mórauður í framan og
horfir á mann móbrúnum drengs-
augum sínum. Það er truflað augna-
ráð eins og þegar maður hefur séð og
heyrt það sem maður ekki skilur. Og
það eina sem maður skilur í því dæmi
er að maður þarf að skilja þetta dæmi
sem maður skilur ekki. Brosið þiðnar
og gufar upp. Er það satt? Morgan
kippist dálítið við en hann segir ekki
neitt. Hann heldur áfram að horfa á
mann. Svo kvikar þetta ráðvillta
augnaráð af kússinum og hann horfir
framhjá manni út í bláinn og verður á
svipinn einsog hann sé hér ekki
lengur viðstaddur.
Fjarrænn í framan horfir kapitan
Morgan út I loftið. Hvað et hann að
hugsa? Hann glápir yfir hausinn á
manni út I Viðey. Er hann horfinn frá
þessari strönd? Er hann flúinn frá
ábyrgð sinna eigin orða? Er hann
floginn inn I einhvern upploginn
ævintýraheim þar sem allt er I lukk-
unnar standi og hann þarf ekki að
svara öðrum spurningum en hann
kærir sig um og hans eigin imyndun
leggur fyrir hann? Eða er hann þrátt
fyrir allt að hugsa um hvernig hann
geti snúið dæminu sér í hag með
annari lygasögu? Varla er hann svo
bíræfinn. Er hann þá að hugsa um
vináttu þeirra sem nú hefur runnið sitt
skeið á enda?
Er hann að hugsa um hvað hann
sagði þegar þeir gengu saman út f
Bátanaust til þess að fylgjast með
nýsmiðinni? Sérðu nú þetta mikla tré,
sagði hann. Svona tré finnst ekki á
íslandi. Svona tré kemur sunnan úr
álfum hingað uppeftir. Samt eru til
steingerð akörn þessara trjáa djúpt í
bergi bæði fyrir austan og vestan. En
þetta kalda steinland breytti þeim I
stein áður en náði að springa utan af
þeim skelin. Þau náðu aldrei að spíra
því hérna vantar allt til alls nema kol-
svart grjót og þetta hvíta frosna vatn.
Og það geta engin akörn spírað
hérna. Þess vegna verður að flytja
þetta allt inn.
Sérðu þetta tré þarna? Það er