Teningur - 01.05.1990, Blaðsíða 14

12 I DÖNSKU SKÁLDIN
F.P. JAC
DAUÐASTUND Á TORGINU
Sólin sefur á hellunum þessa stundina,
og tómið býr í því sem ég sé.
Ég er aleinn á bekkjunum þetta síðdegi,
og helgin er farin í bílum að húsunum.
Nokkrir plastpokar fagna sigri með smellum í loftinu,
eða hanga eftir á húsvegg líkt og lokakveðja.
Skógurinn er að vakna til lífs, án aðdáenda,
en líf hans mun aldrei víkja úr vegi fyrir sjálfu sér.
Sólin er alein á hellunum þessa stundina,
og tómið býr í því sem ég sé.
Ég er aleinn á gangstéttinni þessa stundina.
1970 - 1979 Pórhallur Þórhallsson þýddi
IV ÁRÁSARGIRNI FRÁ ÁRATUG SEM BUNAR BURT
(12. atlaga)
(brot úr bókinni Misfat)
hrærigrautur skólaáranna var að baki sem kerfi og ábyrgð,
samansafnaðri þekkingunni var komið fyrir á geirnegldum boga í nóttinni,
það var ekki hljóð fyrir hana í hörundinu og ekki rödd fyrir hana í munninum
og það var svo margt sem hægt var að stöðva hreyfingu sína með,
vegna þess að nú var tóm til að skipuleggja sinn eigin líkama fegurðina,
friður til að koma í ljós undir merkjum síns eigin kyns á öllum hornum og segja þú
nú var atgervi til að vera úti undir tunglinu,
að snúa sér í hring og segja nú er allt tungumálið á okkar bandi
og að afneita hinu stjórnmálalega göfuglyndi og vera bara drengur og stúlka
sem vilja fylla út í glugga á meðan blómin skafa himininn,
næg stilling til að endursegja móður sinni með stórum gjaldföllnum orðum
og veita henni þann frið sem hún átti skilinn eftir öll árin
það var með uppsprettu í tungumálinu og fagra náttúru til ráðstöfunar við sjóinn,
framundan var langt sumar með hreyfingu og fundum kynjanna á götunum
milli rísandi sólna og rakabletta tómatplöntur í görðunum
laus mold var endalaust á tánum morgnar voru stöðugt að
og drógu fram svita á tá þegar hún hældist um í birtunni,
við stóðum fyrir framan steina sem urðu stöðugt greinilegri á jörðinni,
ummæli um vatnið stóðust ekki þegar hvass tinnusteinn kom í ljós,
það var svo mikil fylling svo laufgaðar greinar í fiðringi fuglanna,
sem kröfðust þess að vera marktækir þegar við beinum augunum beint upp,
í þessu fríi skárumst við í leikinn hlið við hlið með náttúruna í stórkostlegu skapi,
stelpan varð örlagavaldur og krafðist yfirráða sinna á grundvelli næturinnar,
hún stóð jafnfætis í loftinu hún var algcrlega í okkar vídd
þegar við hugsuðum fyrstu gullsmiöina í fullu fjöri á korninu,
þetta sumar framleiddum við til að fá frið þetta sumar vorum við kerfi,
Magnúx Gezzon þýddi