Svart á hvítu - 01.01.1978, Blaðsíða 5

Viðtal við Magnús Pálsson
Magnús Pálsson lærði til leikmynda- Myndlista- og handíðaskólann síðastl. 2Vi
hönnunar með hléum á árunum ár.
1949—56. Hann starfaði við leikhúsin í Viðmælendur eru Steingrímur Eyfjörð
Reykjavík og hjá leikfélögum úti á landi til Kristmundsson og Kristinn Guðbrandur
ársins 1974 ásamt störfum að Harðarson.
auglýsingagerð, módelsmíði, kennslu, Magnús fór yffir viðtalið og gerði þær
skrifstofustörfum o. fl. Var einn af stofn- athugasemdir sem skráðar eru með
endum Grímu um 1960. Hefur fengist við smærra letri.
írjálsa myndlist síðan 1960 og kennt við
St. Hver var höfuðástæðan fyrir stofnun Grímu
um 1960?
M. Ástæðan var sú, aö viö vorum svo helvíti
óánægö meö leikritaval leikhúsanna. Þetta var svo
hroðalega leiöinlegt. Húsin voru rekin á svo
commersíal grundvelli.
Til dæmis hjá leikfélaginu. Þetta var alveg aga-
le9t starf, sko. Þaö var verið að leika eitthvert rusl,
sem gaf peninga í kassann megnið af árinu, svo
lítiö annaö komst að. Rekstur leikfélagsins var
Þannig, að þaö spennti sig upp fjárhagslega miklu
^neira en nauösynlegt virtist vera. Þaö hafði ár-
le9an styrk, sem var svona veruleg upphæö. Mér
tsnnst, að það mætti eyða honum í eitthvað, sem
væri þess viröi, en hætta svo starfseminni á milli.
En þá þurfti samt aö halda áfram til að skapa at-
vinnu fyrir leikara svo þeir gætu haft tekjur, og
Þetta gerði einhverja bölvaöa vitleysu svo allt elti
skottiö á sjálfu sér og úr varö þessi leiðindagrautur.
Eg haföi verið í stjórn L.R. og fór þaðan í illsku og
fóssi út af þessu máli einmitt. Ég var einn á móti
óörum stjórnarmönnum í þessu og var alltaf ofurliöi
óorinn um alla ákvaröanatöku. Þá hætti ég bara,
Þetta þýddi ekkert.
Þetta gilti á þeim tíma nokkuð jafnt um Leikfélag
Reykjavíkur og Þjóðleikhúsið. Bæði höfðu allt of lítið
°pinbert framlag til rekstursins eins og honum var
óagað.
Leikfélagið var á þessum tíma mitt á milli þess að vera
atvinnuleikhús og áhugaleikhús. Það hafði ókosti beggja
eri lítið af kostunum. Enda fór svo, að það breyttist á
n®sta áratug í nokkurn veginn hreint atvinnuleikhús
a’eð Reykjavíkurborg að meginbakhjarli.
Þá var stutt í að Gríma yröi stofnuð. Viö vildum
sýna leikhúsunum, aö hægt væri aö gera þetta
ööru vísi. Viö vildum halda starfinu innan þröngs
ramma aö því leyti, aö þarna væri fámennur hópur,
sem stæði fyrir leiksýningum. Ætli þessi hópur hafi
ekki starfað í ein tvö ár og á þeim tíma voru settar
upp nokkrar markveröar sýningar. Þá kom upp á-
greiningur sem varð til þess aö hópurinn klofnaði í
tvennt.
Skýr krakki og lyginn krakki 1970 gibs
Ég er á því núna, að frumorsök klofningsins hafi verið
fjárskortur. Helmingur hópsins, sá sem ég tilheyrði, vildi
halda áfram á sömu braut, þar sem hinn hlutinn taldi
lífvænlegra að taka til félags við okkur fleira fólk, þar með
yrði hægt að flytja fjölmennari verk og starfsemin yrði á
allan hátt blómlegri. Það er augljóst, að auðveldara er
fyrir félitla stofnun að fá fólk til starfa, ef það er um leið
áþyrgir félagsmenn og getur þannig haft áhrif á
ákvarðanatöku.
3
L