Birtingur - 02.01.1954, Blaðsíða 6

Vei þér, maður. Ég er þjáningin. Ég á aðeins undar-
lega blómið.
Gef mér, segir ungi maðurinn, og hann þiggur gjöf-
ina. '
Þetta er undarlegt blóm, segir ungi maðurinn. Ég
vil bera það við hjarta mitt.
Og hann heldur leiðar sinnar.
Þetta er sannarlega undarlegt blóm, segir ungi mað-
urinn. Mig verkjar í brjóstið.
Og hann heldur áfram, og mikið er honum gefið.
En hvað ég er ríkur. hrópar ungi maðurinn. Nú skal
ég kaupa dýrmætu perluna.
Og hann leitar og leitar, en perluna er hvergi að
finna.
Að lokum heyrir hann getið um vitringinn, sem á
dýrmætu perluna, og hann leitar uppi vitringinn.
Sjáðu, hvað ég er ríkur, hrópar ungi maðurinn og
fagnar. Ég ætla að kaupa dýrmætu perluna.
Hún selst ekki, segir vitringurinn.
Þá nýr ungi maðurinn hendur sínar og hrópar:
Hvað stoða mig auðæfi mín, ef ég get ekki keypt
dýrmætu perluna. Og hann heldur á brott, þunglyndi
maðurinn.
Gef oss, segir fjöldinn, og þunglyndi maðurinn gef-
ur.
Gef oss, segir fjöldinn, og hann gefur stórar gjafir.
Svo fer hann aftur á fund vitringsins.
Sjáðu hvað ég er fátækur, segir þunglyndi maður-
inn. Gef mér dýrmætu perluna.
Hún gefst ekki, segir vitringurinn.
Þá lítur þunglyndi maðurinn undan í þögulum
harmi, en vitringurinn deplar öðru auganu og spyr:
Gafstu allar gjafir þínar?
Já, segir þunglyndi maðurinn.
Gafstu líka undarlega blómið? Þannig spyr vitring-
urinn.
Þá grætur þunglyndi maðurinn. Hann elskar undar-
lega blómið.
Jæja, jæja, eigðu það þá, segir vitringurinn.
Ég elska undarlega blómið, hrópar þunglyndi mað-
urinn. En hvað gkal ég með það? Sjá, einnig það vil
ég gefa.
Og hann tekur fram undarlega blómið. En vei, það
er vaxið inn í brjóst hans.
Engu að síður kippir hann út undarlega blóminu.
Og sjá, milli róta þess liggur dýrmæta perlan.
Jón Thoroddsen hefur verið búinn flestum
kostum góðskálds, og margt finnst mér benda
til, að hann hefði rutt íslenzkri Ijóðlist nýjar
brautir, hefði honum enzt aldur til: Hann sér
og sýnir öðrum hlutina í nýju svölu fersku
ljósi, á frjótt ímyndunarafl, áræði til að fara
ótroðnar slóðir, ósvikna kímnigáfu; hlý mann-
úð og réttlætiskennd, þrá eftir sannleika og
þekkingu, íhugul leitandi trúhneigð og næm-
leiki fyrir hinu dula ósegjanlega einkenna hin
alvarlegri ljóð bókarinnar. í þeim flestum er
eitthvað sem alla varðar-
Meðan ekki er glötuð að öllu gáfa íslenzks
fólks að gleðjast yfir því sem er fagurt ungt og
nýstárlegt mun verða litið í ljóðabók Jóns
Thoroddsen.
6
BIRTINGUR