Birtingur - 01.06.1958, Blaðsíða 33

Guðbergur Bergsson:
Bið
Ljós, sem brennur í glugga.
Hún, sem er ein og bíður.
Tungl, í aðsigi er stoi-mur
í austrinu er hann svartur.
Hún, sem er ein og bíður.
Nótt, sem er myrkur stormur.
Morgunn, sem egghvass hnífur.
Haf, þú sem gefur og tekur
er hvíslað í rökkrinu innra.
Fjallið er þakið hvítu.
Augu hennar frostrós á glugga.
Heitar varir á gleri.
Svo er gengið um dyrnar.
Svo er leitin hafin.
Ólafur Þ. Ingvarsson:
Haust
í nótt hafa blómin fölnað í fyrsta sinni,
því feigðarhélan gráa
smó yfir dalinn og duldi sinn hlakkandi grimmleik
undir demantagliti mánans,
unz flöktandi ský fjarlægði andlit hans
og felldi grímuna af ásjónu haustsins.
En jörðin skalf af hljóðlátum hrolli dauðans
og hærðist í einni svipan.
Birtingur 31