Birtingur - 01.01.1966, Blaðsíða 87
EINAR BRAGI: AF SKORNUM SKAMMTI
„Enn vil ég sál mín upp á ný ..
Þegar seinasta bók Laxness kom út, áttu
blaðamenn fund með skáldinu og spurðu
meðal annars, hvers vegna hann skrifaði jafn
sjaldan í íslenzk blöð og tímarit og raun er á
í seinni tíð. Um tímaritin sagði hann þá, að
því er Vísir hermir: „Svo eru tímaritin. Skírni
er ekki hægt að skrifa í, hann kemur aðeins út
einu sinni á ári. Það væri þá helzt Birtingur,
hann er gott tímarit, en hann er eins og þessi
púra-kúltúr tímarit, hann lifnar og deyr til
skiptis."
Sízt skal því neitað, að erfitt sé að halda lífi í
riti eins og Birtingi, sem nýtur ekki ríkis-
styrks eins og Andvari, nennir ekki að dekra
við lélegan smekk sér til lýðhylli, vill ekki
þjóna undir pólitíska fursta sér til framdráttar
eins og Tímarit Máls og menningar eða Fé-
lagsbréf AB. En athugum Jró orð skáldsins
ofurlítið nánar. í febrúarmánuði 1955 kom
fyrsta hefti Birtings út, og þegar þetta er ritað
réttum 11 árum síðar, er fyrri helmingur
tólfta árgangs að renna í gegnum pressuna.
Þegar öll kurl koma til grafar, verður því ekki
annað sagt en Birtingur hafi staðið sæmilega í
ístaðinu — og meira en það, ef allra aðstæðna
er gætt.
'i’il samanburðar má geta þess, að Skírnir
1964 kom út fyrir skömmu og árgangurinn frá
í fyrra ekki væntanlegur fyrr en að missiri
liðnu, ef að vanda lætur. Af Andvara hafa
seinustu árin komið út 1—2 hefti í stað
þriggja, ævinlega eftir dúk og disk og efnið
eins og uppþornað baðtóbak, sem lengi hefur
verið geymt í skorpnum nautsiðrum úti á
skemmulofti. Hitt er svo rétt eins og kóróna
rangsleitninnar, að Birtingur einn þessara
rita skuli jrurfa að berjast sem ljón fyrir af-
komu sinni, því eðlilegast væri auðvitað, að
ríkisforlagið bæði ritstjórn Birtings að verja
honum til lífsuppeldis jjeim fúlgum, sem sóað
er í að koma Andvana í gröfina, og prófessor
Einar Ólafur hefði náttúrlega átt að biðja
okkur fyrir löngu að taka við áskrifendum
Skírnis og sjá þeim fyrir svo líbblegu efni sem
þolinmóðir félagar Hins íslenzka Bókmennta-
félags eiga heimtingu á fyrir árgjaldið sitt. En
jró að ekki Jrurfi um að deila, að Jretta væru
bæði sanngjarnar gjörðir og skynsamlegar,
væntir Birtingur ekki slíkra kraftaverka, en
leggur reifur í nýja ársför treystandi á mátt
sinn og megin eins og jafnan áður.
Hvert fara peningar
almenningsbókasafnanna?
Annars mætti íslendingum vera nokkurt
metnaðarmál að efla Birting til dáða, Jjví að
hann er ekki aðeins eina frjálsa tímaritið hér-
lendis, sem sinnir að marki myndlist, bygging-
arlist, tónlist, leiklist auk bókmennta, heldur
BIRTINGUR
85