Vera - 01.11.1982, Blaðsíða 10

„Það hefur aldrei mátt tala
um þessi mál“
Hún heitir Laufey Jakobsdóttir
og krakkarnir á Hallœrisplaninu
kalla hana ömrnu. Hún hefur starf-
að síðastliðin 4 ár á klósetti einu í
Grjótaþorpinu sern á að þjóna ungl-
ingsstelpurn sern sækja Hallœris-
planið.
— Laufey var spurð að því hvort
nauðganir á stelpurn hefðu aukist að
undanförnu.
„Nei, þetta er alls ekkert nýtt
vandamál, heldur hefur þaö verið til
staðar meira og minna öll sl. ár. Það
hefur bara aldrei mátt tala um þessi
mál. I gegnum árin hef éggert marg
ítrekaðar tilraunir til að koma þessu
á framfæri en það er bara ekki
hlustað á mann.“
— A hvern hátt hefur þú reynt að
vekja á þessu athygli?
„Ég hef rætt um þetta á fundum,
sent blöðum greinar sem þau hafa
hafnað, það hafa verið tekin við mig
viðtöl sem búið er að taka úr allt
það versta sem ég hef sagt þegar
þau birtast. Ég hef talað um þetta
við lögregluna, en alls staðar er
sama tregðan við að taka mann
alvarlega. Síðan er alltaf sagt EF er
rétt að stúlkum sé nauðgað ... og
menn þykjast ekkert hafa fyrir sér í
þeim efnum.“
— En stelpurnar sjálfarsem lenda
íþessu. Gera þœr ekkert?
„Það er nú því miður svo að
stelpur sem lenda í því að verða
nauögað vilja sem minnst um það
tala. Þær skammast sín og vilja t. d.
ekki að foreldrar þeirra viti af
þessu. Svo eru þær hræddar við þá
umfjöllun scm þeirra mál kann aö fá
í blöðununt. Sú umfjöllun er nú líka
alveg til háborinnar skammar. —
Ekki sáust á henni áverkar... —
Hvaða máli skiptir það? Stelpa ger-
ir sér nú fljótt grein fyrir því að
þegar 2-3 fullorðnir karlmenn ráð-
ast á hana þá þýðir lítið að streit-
ast á móti. En sjáist ekki á henni
líkamlegir áverkar, þá er strax dreg-
iö í efa að henni hafi í raun verið
nauðgað.“
Tala helst um fullorðna karlmenn
— Vara stelpur sig nægilega á
hættunni sem er því samfara að
húkka bíl á nóttunni?
„Nei, sjálfsagt ekki. En þó veit ég
um stelpur sem eru farnar að upp-
hugsa ýmiss ráð til varnar þessum
karlmönnum.“
— Hvers konar karlrnenn eru
þessir nauðgarar?
„Stelpurnar tala helst um full-
orðna karlmenn í þessu sambandi.
Ég get ekki sagt þér frá öllu því sem
þær segja mér um þessi mál, því
mikið af því segja þær mér í trúnaði.
Þó get ég sagt þér frá einu dæmi sem
ég sjálf varð vitni aö. Það var þannig
að til mín kom unglingsstúlka sent
var mikið drukkin. Ég brá til þess
ráðs sem ég geri oft að gefa lienni
vatn að drekka og sagði henni svo
að setjast á tröppurnar hér fyrir
utan hjá mér meðan hún jafnaði sig.
Eftir stutta stund heyrði ég öskur og
læti frá stelpunni, svo ég fór út til að
athuga hvað væri á seyði. Sá ég þá
hvar fyrir utan hjá mérstendur þcssi
fíni bíll og tveir fullorðnir karlmenn
eru að reyna að draga stelpuna inn í
bílinn. Ég brást auðvitað hin versta
við, skipaði körlunum að láta stelp-
una í friði og sagði þeim jafnframt
að ég mundi kæra þá til lögreglunn-
ar. Við þau orð komu þeir sér í
burtu hið snarasta. Þegar ég síðan
lét lögregluna vita, þá sagöist hún
ekkert geta gert, því karlarnir hefðu
ekki verið farnir að gera stelpunni
neitt og etv. ekkert ætlað að gcra
henni. Það vantaði alla sönnun!
Stelpurnar sem staddar voru hjá
mér á klósettinu þessa nótt og sáu
karlana kölluðu þá ránfuglana. Þær
könnuðust við þá og sögðu þá alltaf
vera að reyna að veiða stelpur upp í
bílinn til sín um helgar. En lögregl-
an segir þetta ekki nægilega sönnun
til að hún aðhafist eitthvað. Svo
heldur hún því fram að ekki sé talað
við hana. Það er bara bölvuö vit-
leysa. Ég hef oft talaö við lögregl-
una. Hún tekur bara ekki mark á
manni.“
Lögreglan staðfesti að maðurinn
væri saklaus
Og Laufey heldur áfram.
„Eitt sinn var fullorðinn maður
alltaf aö sniglast í húsagörðunum
hér í kring á kvöldin og á nóttunni.
Mér virtist hann vera að kíkja á
glugga og eitthvað að vesenast. Ég
lét lögregluna vita og hún kom til að
athuga málið. Þegar hún hafði haft
upp á manninum sagði hún við mig í
hans eyrunt að það væri nú ekkert
að honum þessum. Hann gerði sko
ekki flugu mein. Hann hefði bara
gaman af því að horfa á stelpurnar
þegar þær væru aö pissa á bak viö
húsin. Hugsaðu þér! Þarna var lög-