Vera - 01.06.1985, Blaðsíða 3

,,Ef þessar þrettán, föngu-
legu stúlkur væru Kvenna-
framboðiö myndum viö ekki
bjóöa fram. Ég segi þetta nú i
trúnaöi" sagöi borgarstjórinn í
Reykjavík opinberlega á krýn-
ingarhátíð feguröardrottningar
ívor. Viö Kvennaframboðskon-
ur vorum svo sem búnar aö
velta því fyrir okkur, hvernig
hægt væri aö vega upp á móti
fegurðargildisáróðrinum i
kring um samkeppnina, en
eftir þessa yfirlýsingu borgar-
stjórans var neistinn orðinn aö
báli! ,,Viö bara mætum eins og
feguröardrottningar á fund og
högum okkur alveg nákvæm-
lega eins og karlarnir vilja hafa
konurnar. . .“ sagöi einhver.
,,Já, brosum bara og sam-
þykkjum allt sem þeir
segja. . .“ bætti önnur við.
Og miðvikudaginn 5. júní,
daginn fyrir borgarstjórnar-
fundinn, fór allt í gang. Þaö
þurfti aö fá lánaða kjóla, búa til
kórónur, útbúa borða, semja
yfirlýsingu og bókanir, redda
háhæluöum skóm. . . Á
fimmtudeginum var Kvenna-
húsið eins og leikhús á
generalprufu, borgarmálaher-
bergi Kvennaframboösins
breyttist í búningsherbergi, þar
sem konur mátuðu kjóla,
túberuöu á sér háriö og mál-
uðu sig meö snyrtivörum úr
einu allsherjar Kvennafram-
boössnyrtidótspúkki! Uppi á
loftinu sátu borgarfulltrúarnir
viö aö semja bókanir, niöri á
hljóðs
kaffistofunni voru kaffikerling-
ar líkt og gestir á tískusýningu
aö dæma um ágæti kjólanna
og segja fyrir um föröun. Þaö
kom í Ijós að fóstrur og for-
eldrar ætluðu að mæta á þenn-
an borgarstjórnarfund líka til
aö mótmæla neyöarástandinu
í dagvistunarmálum — mynd-
um við skemma fyrir þeim?
Nei, þau hlytu að skilja hvaö
við værum að fara svo þetta
yrði gagnkvæmur stuðningur,
var ákveðið. Þurfti aö hringja í
pressuna? Nei, hún ætlaði að
mæta vegna dagvistunarmál-
anna. OK — þá fórum viö og
svo fórum við.
Viðbrögð annarra borgarfull-
trúa voru ærið misjöfn. Borgar-
stjórinn varð reiður og týndi
landsfrægri kímnigáfunni eins
og alþjóð sá í sjónvarpinu.
Flokkssystur hans höfðu
húmorinn í betra lagi — reynd-
ar var ekki annað að finna en
konunum í borgarstjórn væri
vel Ijóst hvert við værum að
fara með þessari uppákomu —
kannski við hefðum átt að
bjóða þeim að vera með! Karl-
arnir sumir hverjir virtust gjarn-
an vilja sýna okkur siðferðis-
legan stuðning en vissu ekki
alveg hvernig. Helst datt þeim
í hug að slá okkur gullhamra
svona til að sannfæra okkur
um að viö hefðum „bara getað
„Konur eru ekki svona, hvorki
fegurðardrottningar né aðrar
konur“ sögðu fulltrúar Kvenna-
framboðsins á borgarstjórnar-
fundi þ. 6. júní s.l.
orðið fegurðardrottningar
líka“, svo einhver var nú mis-
skilningurinn á þeim bæjun-
um! „Má ég vera dómari?"
Spurði einn þegar hann sá
allan hópinn í hnapp! — Þess-
ar elskur!
Guðrún Jónsdóttir tók til
máls utan dagskrár í upphafi
fundarins og las yfirlýsingu
Kvennaframboðsins, þar sem
skýrt var út hvað um væri að
vera. Það kom fram í þessari
yfirlýsingu, að „nokkur mis-
brestur" myndi vera á mál-
efnalegri afstöðu okkar á þess-
um fundi og hvers vegna. Það
voru auðvitað orð að sönnu,
því áætlað var að haga sér
alveg eins og karlar halda að
konur séu og eins og þeir vilja
að við séum, eins og sagan,
bókmenntirnar, kvikmyndirn-
ar, fegurðarsamkeppnirnar
o.fl. o.fl., sem karlmenn semja
og/eða skipuleggja lýsa okkur:
Þessi áætlun var okkur afar
erfið, því hún þýddi að við
myndum alls ekki taka afstöðu
heldur bóka hlutleysi á grund-
velli „kvennalogíkar" karla-
hugmyndanna. Á þessum
fundi voru þó nokkur mál til af-
greiðslu, sem fulltrúar Kvenna-
framboðsins í nefndum og ráð-
um höfðu tekið mjög ákveðna
afstöðu í og nú stóð til að gera
að engu þau viðhorf. Stað-
reyndin er auðvitað sú, að á
borgarstjórnarfundum skipta
atkvæði minnihlutans engu
máli nema í sárafáum undan-
tekningum — tólf atkvæði
meirihlutans ráða þar öllu
hvort eð er. Við erum búnar að
rembast eins og rjúpur við
staur þarna inni í þrjú ár, kynna
okkur mál, taka afstöðu, koma
með tillögur, láta færa til bók-
ar, mótmæla, halda ræður. . .
sem sagt ganga í takt við kerf-
ið, bregðast við því. Nú skyldi
kerfið fá að bregðast við okkur!
Um nánari umfjöllun „borg-
armála", sjá borgarmálasíð-
urnar.
3