Vera - 01.04.1986, Blaðsíða 14
Hugsa
um stelPur
pólitík?
Af þessum fjórum ungu kon-
um sem við hringborðið sitja er
ein sem virkilega er farin að rek-
ast á alls kyns hindranir á vegi
sínum það er Anna María. Hún
er eins og áður sagði, 23 ára,
einstæð móðir lítils drengs á
öðru ári. Hún segir að líf sitt snú-
ist um barnið, vinnuna og tilver-
una frá degi til dags.
„Hef búið á sjö
stöðum síðan
barnið fæddist“
,,Ég hef búið á sjö stöðum síð-
an barnið fæddist. Ástandið á
leigumarkaðinum er hrikalegt.
Ég gekk í Félag einstæðra for-
eldra bara til að fá húsnæði, en
hef aldrei áður verið í neinu fé-
lagi. En þar fékk ég fína íbúð fyr-
ir nokkuð sanngjarnt verð. Bara
í stuttan tíma að vísu svo ég er
að hugsa um að reyna að kaupa
íbúð í Verkó — byrja á herskyld-
unni. Ég verð mikið vör við póli-
tíkina í daglega lífinu. Ég fer
með barnið mitt á dagheimili í
fóstur. Davíð hækkar gjöldin um
50% og lækkar þau síðan um
20% og heldur að hann sé
æðislega góður. Og svo auðvit-
að í sambandi við húsnæðis-
málin. Þar sem ég vinn kemur
mikið af fólki sem er atvinnu-
laust, mjög margar einstæðar
mæður á smánarlaunum með
1, 2, 3, eða jafnvel 4 börn. Þetta
eralltsaman pólitík. Menntunjá,
einstæðar mæður eins og ég
geta bara sleppt því að hugsa
um menntun. Maður þarf að
vinna allan daginn til að fram-
fleyta sér og barni sínu og að
ætla að fara í öldungadeild á
kvöldin! Þú getur alveg eins gef-
ið barnið þitt eins og að gera
það, því þú myndir aldrei hitta
barnið. í bæklingi sem ég fékk
hjá Félagi einstræðra foreldra
kemur fram að hlutfall ómennt-
aðra er hvergi eins hátt eins og
hjá einstæðum foreldrum og
mig minnir að llka hafi komið
fram að börn þessara foreldra
fari síður í nám. Þar er í raun og
veru verið að framleiða lágstétt.
Og hverjir stjórna þessu, það
eru þessir menn sem maður á
að fara að kjósa. Pólitík er bara
fjölmiðlafár og stjórnmálamönn-
um hættir til að líta svo á sem við
séum til fyrir þá en ekki að þeir
séu í raun og veru þjónar okkar."
Viö þeim Helgu, Júlíu og
Díönu blasir „beinn og
breiöur vegur", eða hvað?
Jslenskunám er
líklega frekar
óraunhæft launa-
lega séð“
Helga: Ég er orðin þreytt á
afgreiðslustörfum, þau eru illa
borguð og lítill möguleiki á að
vinna sig upp. Ég er stúdent,
en þegar ég byrjaði í mennta-
skóla hafði ég ekki hugsað mér
að fara í lengra nám, en núna
býst ég við að læra meira þótt
ég viti ekki hvað það verður.
Stúdentsprófið gildir orðið svo
lítið. Það gengur betur að fá
vinnu gæti ég trúað ef þú ert
með stúdentspróf, en það
munar ekkert um það í laun-
um. Aftur á móti er það oft
þannig með stráka að það er
bara búið til eitthvert nafn og
þannig fá þeir oft miklu hærri
laun, jafnvel þótt þeir vinni
sömu störf og við. Mig langar til
að læra íslensku, en það er lík-
lega frekar óraunhæft launa-
lega séð. Og maður lifir víst
ekki á hugsjónunum einum
saman.
„Markmiðið að
standa undir
sjálfum sér“
Júlía: Markmiðið hlýtur að
vera að standa undir sjálfum
sér og vera virkur í þjóðfélag-
inu. Ég vil mennta mig í það
starf sem mig langar til að
vinna við. Ég er á uppeldis-
braut og stefni að framhalds-
námi á því sviöi, þótt þaö gefi
kannski ekki mikið af sér pen-
ingalegaséðþátekég ánægju
fram yfir peninga. Maður hlýtur
að stefna að því að vinna að
sínum hugðarefnum og glíma
þá frekar við peningavandann
þegar þar að kemur!
„Mig langar til að
stofna heimili og
eignast börn“
Díana: Mig langar til að klára
skólann hér heimaog lærasíð-
an söng, óperusöng. Það er
draumurinn en ég veit ekki
hvað verður, það er svo dýrt
nám. Ég vil geta unnið vinnu
sem ég hef gaman af. Hún
mamma vinnur við að skúra,
hún sér ein fyrir okkur, og hún
er svo þreytt að hún getur ekki
einu sinni horft að sjónvarpið
þegar hún kemur heim. Síðan,
þegar ég er búin að læra lang-
ar mig til að stofna heimili og
eignast börn. Þótt ég vilji vinna
úti vil ég líka vera með heimili.
Það er algert skilyrði að maður-
inn hjálpi til við heimilisstörfin.
G.K. og k.a.á.
Það eru að koma borgar-
stjórnarkosningar. Tuttugu og
fimm þúsund ungmenni
standa nú í fyrsta skipti á ævi
sinni frammi fyrir því aö bera
þá ábyrgð sem fylgir því að
treysta einhverjum stjórnmála-
flokknum fyrir atkvæði sínu.
Það er ekkert smámál að
druslast með kosningarrétt
sem mér finnst ég varla lofta,
að minnsta kosti ekki að
óhugsuðu máli. Hver ætli
staða okkar ungu stúlknanna í
þessu þjóðfélagi sé? Við erum
ekki lengur börn sem þurfum
dagvistunarpláss né samfelld-
an skóladag, við sækjum ekki
lengur í æskulýðsstöðvarnar.
Líklegast er best að flokka okk-
ur sem eftirlætisbörn þjóð-
félagsins. Framtíðin er okkar.
En það er ekki laust við að
það skelfi mig hvað framtíðar-
sýn okkar er óskyld raunveru-
Margrét Jónsdóttir er
20 ára og nemi í
Fjölbrautarskólanum
í Breiðholti
14