Vera - 01.05.1989, Blaðsíða 32

unarfræðinga í desember 62.393 - kr. og kenn-
ara í framhaldsskólum 69-759.-. í taxtalaunum
komast kennarar aldrei hærra en í 70.293 - kr.
„Þetta er nú öll dorran eftir margra ára háskóla-
nám‘ ‘ sagði Þórhildur. Og:,, það er tómt mál að
kanna endalaust og tala um forgangsverkefni í
skólastarfi fyrr en því forgangsverkefni hefur
verið sinnt að bæta kjör og virðingu kennara."
Þórhlldur
Þorlelfsdóttlr
Á eftir Þórhildi steig fjármálaráðherra
Alþýðubandalagsins, Ólafur Ragnar Grímsson,
í stólinn, svipaðist um á pöllunum, hneppti
jakkanum sínum eins og herramanna er siður
og reyndi síðan að sannfæra þingheim um að
Sjálfstæðisflokkurinn væri tala sem hneppa
mætti Kvennalistann á. Svo kvartaði hann und-
an því að þurfa að sitja undir utandagskrár-
umræðu þar sem engum spurningum væri
beint til hans sem fjármálaráðherra. Honum
fannst formsatriðum ekki fullnægt og slíkt er
eitur í beinum sósíalista í seinni tíð, eins og
dæmin frá forseta þingsins sanna.
Ólafur var bara brattur og sakaði Þórhildi
Þorleifsdóttur um kvenfyrirlitningu. Sagði
hann að konur hefðu haft veruleg áhrif á samn-
ingagerðina bæði af hálfu BSRB og þá ekki síð-
ur ríkisins, enda væri samninganefnd ríkisins
að meirihluta til skipuð konum. Sagði hann að
Þórhiidur virtist ekki gera sér neina grein fyrir
að þarna væri um „tímamótasamning fyrir
konur“ að ræða. Benti hann á þrjú atriði þessu
til sönnunar. Lífaldursbreytingar sem munu
fyrst og fremst gagnast þeim hópum sem eru að
mestu skipaðir konum. Krónutöluhækkunina
sem hefur mest að segja fyrir þá lægstlaunuðu
þ.e. konur, og reglugerð um barnsburðarleyfi
sem verður breytt konum í hag.
Það er ástæðulaust að vanþakka það sem vel
er gert og vafalaust ber samningurinn nokkuð
svipmót af þeim konum sem að honum unnu.
Hann hefði án efa orðið verri ef þeirra hefði
ekki notið við. Ég verð samt sem áður að játa
upp á mig þá óskammfeilni að ég er ekki sér-
lega djúpt snortin yfir þeim , ,tímamótum‘ ‘ sem
í samningnum felast. Ég vil sjá stærri skref enn
það er önnur saga.
Ólafur Ragnar ræddi líka um verkfallsfólkið
eins og Þórhildur og lýsti m.a. yfir vilja sínum
til að ræða við kennara um samning sem tæki á
heildarskipulagi skólastarfs og kjörum kenn-
ara. Kennarinn sem við hlið mér sat á pöllun-
um sagðist nú vera búin að heyra þetta svo oft
og frá svo mörgum ráðherrum að hún nennti
ekki að leggja það á sig að trúa orðum Ólafs.
Meðan sú sem hér hamrar á tölvuna sat á
pöllunum, töluðu Þorsteinn Pálsson, Halldór
Ásgrímsson og Júlíus Sólnes auk Þórhildar og
Ólafs Ragnars. Er skemmst frá því að segja að
þeir voru allir þeirrar skoðunar að sjávarútveg-
urinn í landinu gæti ekki tekið á sig sambæri-
legar launahækkanir og gert er ráð fyrir í BSRB-
samningnum. Sagði Halldór að best hefði verið
fyrir íslenskan sjávarútveg ef engar breytingar
hefðu orðið á launum á árinu 1989 og menn
hefðu haft starfsfrið. „En,“ bætti hann við svo-
lítið luntalega „það er eins og vant er, það er
engan starfsfrið að fá.“
Ekki þurfa þingmenn þó að kvarta undan því
að þeir hafi ekki starfsfrið í þingsölum. Launa-
fólk tróð ekki hvort öðru um tær á pöllunum
og við, þessar fáu hræður sem þar sátum, vor-
um prúð og stillt í stað þess að hrópa til Ólafs
Ragnars og Þorsteins Pálssonar að þeir hefðu
farið fatavillt þennan morgun eða fötin þeirra
mannavillt. Kannski gerðum við það ekki
vegna þess að það hefði engu breytt þó fötin
hefðu verið á sínum stað — það er ekki annað
að sjá en að á þeim sé aðeins á blæbrigðamunur
en ekki eðlis. Kannski þetta sé líka ástæðan fyr-
ir því hversu fátt launafólk mætir á pallana?
-isg.
FIMMÞÚSUNDKONAN EIGNAST
FIMMÞÚSUNDKALL
Fjármálaráðuneytið falbýður
spariskírteini ríkissjóðs grimmt um þessar
mundir og hefur látið útbúa heldur
leiðinlega sjónvarpsauglýsingu til að gera
vöruna útgengilegri, og er svonefnd
Fimmþúsundkona þar í aðalhlutverki.
Jafnframt hafa heimilin í landinu fengið
sambærilega auglýsingu í pósti, ásamt
eyðublöðum þess efnis hvernig megi kaupa
sér téð skírteini fyrir Fimmþúsundkonuna.
Úr því að þeir í fjármálaráðuneytinu
þykjast vita að launþegar eigi nógar
Fimmþúsundkonur aflögu til að leggja fyrir
mánaðarlega verður samningurinn um
fimmþúsundkallinn skiljanlegri (reyndar er
kallinn tæpur en það gildir nú um svo
marga). En þar með er líka ljóst að
ráðuneytið hefur ekki aðeins skapað
Fimmþúsundkonuna, heldur einnig sinn
Fimmþúsundkall þar sem er fjármála-
ráðherrann sjálfur.
Fyrir skömmu lagði Málmfríöur
Sigurðardóttir, ásamt fleiri þing-
konum Kvennalistans, fram á al-
þingi frumvarp til laga um um-
önnunarbœtur til handa þeim
sem ekki geta stundað vinnu utan
heimilis vegna elli- eða örorkulíf-
eyrisþega sem hjá þeim býr. Er
gert ráð fyrir því í frumvarpinu að
þessar bœtur gildi hvort heldur
sem um er að rœða börn slíks ein-
staklings, tengdabörn, skyld-
menni eða jafnvel vandalausa
sem búa á sama heimili.
32