Ljósmæðrablaðið - 01.04.1995, Blaðsíða 16
rindi flutt á fundi um málefni fæðinga
á Höfn í Hornafirði, sem haldin var 2. maí 1994,
í fundarboði kemur fram að megin-
markmið fundarins sé að ræða um
hvort leggja beri niður fæðingar á Höfn,
eða að efla starf fæðingardeildar
Skjóigarðs og fjölga fæðingum þar.
Einnig kemur fram, að talsverður
ágreiningur sé á meðal fagfólks um
fæðingar í dreifbýli og þessvegna sé
erfitt fyrir leikmenn að taka ákvarðanir
um þróun mála.
Það kemur mér ekki á óvart að leik-
menn eigi erfitt með að átta sig í
þessum efnum, því að umræðan um
fæðingar og öryggi í fæðingum er oftast
einkennileg, svo ekki sé meira sagt.
Þegar rætt er um fæðingar er áberandi
hversu oft atburðir sem gerast á sama
tíma eru settir í orsakasamhengi án þess
að fyrir því séu nokkur vísindaleg rök.
Gott dæmi um þetta er hvernig viðhorf
til spangarldippinga í fæðingu hefur
þróast á þessari öld. A fyrri hluta
aldarinnar fóru nokkrir læknar að mæla
með því að allar konur yrðu klipptar í
fæðingu, en þetta átti að koma m.a. í
veg fyrir legsig og blöðrusig síðar á
æfinni. Spangarklippingar áttu líka að
koma í veg fyrir að konur rifnuðu illa,
áttu að gróa betur en rifur og vera
minni trauma fyrir barnið.
Þegar líða tók á öldina jókst tíðni
spangarklippinga og tíðni legsigs og
blöðrusigs minnkaði á sama tíma.
Menn voru ánægðir yfir þessu og töldu
þetta sýna að spangarklippingar yllu
lækkaðri tíðni leg- og blöðrusigs. Kvað
svo rammt að þessu að upp úr 1970 var
það vinnuregla á mörgum stöðum að
spangarklippa ætti allar konur í fæð-
ingu.
Þegar farið var að rannsaka þetta mál
nánar kom í ljós að í löndum eins og í
Hollandi, þar sem spangarklippingar
voru mjög lítið notaðar hafði tíðni leg-
og blöðrusigs lækkað alveg jafnmikið og
í löndum þar sem spangarklippingar
14
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ