Ljósmæðrablaðið - 15.05.2004, Blaðsíða 22

Lífsréttur fósturs
Inngangur
í nafni frelsisins eru fóstureyðingar
framkvæmdar, en um leið er frelsið
vanvirt þegar mannslífum er eytt.
Mörgum finnst kominn tími til þess að
farið verði að endurskoða fóstureyð-
ingastefnuna sem viðgengist hefur. Og í
raun er það eðlilegt að svo verði gert,
því allt þarf endurskoðunar við. Auk
þess er ljóst að mikil hnignun hefur
orðið á siðferðilegri hugsun fólks í
sambandi við fóstureyðingar frá því
sem áður var. I þessu efni ákvað ég að
taka fyrir fóstureyðingalögin, fóstur-
eyðingar og siðferðið í þvi sambandi
hér á landi á undanförnum árum, svo og
lífsrétt fóstursins.
Sumir vilja halda því fram að þetta
sé bara einkamál konunnar eða parsins,
en í raun er þetta mikið stærra mál.
Þetta er siðferðilegt þjóðfélagsmál og á
því eru margir fletir. Þar á meðal
skoðun fólks á „lífsrétti fóstursins“ -
barnsálarinnar sem er að koma. Maður-
inn er ekki bara hold og bein, þó svo
sumir telji að fóstrið sé ekkert annað.
Það eiga nú allir að geta fundið á sjálf-
um sér. „Það er andinn sem lífgar, hold-
ið megnar ekkert“ ( Jh. 6: 63 ). Við
erum meira en hold og bein!
Ég geri ráð fyrir að flestir landsmenn
hafi lesið nýjársávarp biskups íslands
hr. Karls Sigurbjörnssonar í Morgun-
blaðinu 2. janúar síðastliðinn. í ræðu
sinni kom hann inn á málefni barna og
sagði þar meðal annars að börn á ís-
landi virtust orðin afgangsstærð. Það
virðist engin tími fyrir börnin. Þetta er
alvarlegt mál! Börnin eru orðin af-
gangsstærð í þjóðfélaginu. En eins og
biskup komst að orði: „Þá kemur okkur
þetta öllum við“.
Fóstureyðingalögin
taka ekkert á neinu siðferði. Þau
heimila aðeins leyfi með skilyrðum.
Lögin segja ekkert um það hvað er
siðlegt né siðlaust. Lögin eru ekki sið-
ferðilegur vegvísir fyrir þær konur sem
vilja fara í fóstureyðingu.
Hvar er þá að finna leiðbeiningar um
hinn siðferðilega vegvísi? Þær eru að
finna í Stjórnarskrá íslands. í Stjórnar-
skránni er ákvæði um að evangelíska
Eva S. Einarsdóttir; Ijósmóðir
lúterska kirkjan sé þjóðkirkja íslands
(62. og 63. gr. ). Siðfræði Heilagrar
ritningar og Kristinnar trúar er því
grunnurinn að siðfræði þjóðarinnar, og
í Biblíunni er vegvísirinn skýr en þar
segir: „Þú skalt ekki morð fremja“ ( 5.
M. 5:17 ). Nútíma kristileg hefð er á
móti fóstureyðingum. Virðing fyrir
mannslífinu tekur bæði til móður og
fósturs. Ófætt barn er manneskja í sama
skilningi og af sömu ástæðum og móðir
þess er manneskja. Kristin siðfræði
segir einnig: „Að vernda beri móður og
barn“.
Eftirfarandi samþykkt var einnig
gerð á Kirkjuþingi 1987: „Rétturinn til
lífs er frumatriði allra mannréttinda. Þá
kröfú verður að gera til rikisvaldsins, að
það verndi mannlegt líf og efli meðal
almennings vitundina um mannhelgi.
Löggjöf, sem í raun gerir hið ófædda líf
réttlaust, brýtur gegn því grundvallar-
sjónarmiði kristindómsins, að sérhver
einstaklingur eigi rétt til lífs, allt frá
upphafi og þangað til dauðinn ber að
dyrum með eðlilegum eða óviðráðan-
legum hætti“.
Flestir íslendingar játa Kristna trú þó
svo fólk fylgi fleiri kirkjudeildum en
þjóðkirkjunni.
Siðferðið
Öll byrjum við líf okkar með sama
hætti. Mannsfóstur er verðandi mann-
eskja í vexti sínum, um það verður ekki
deilt! Fóstureyðing er framkvæmd með
ásetningi, þ.e. af yfirlögðu ráði, tekin er
ákvörðun og hún er tortíming á
mennsku lífi. Mannslífið virðist ekki
hátt skrifað!
í mörgum tilvikum er fólk í því sam-
bandi að losa sig við „að taka ábyrgð“ á
sínum kærulausa lífsstíl, 800 - 1000
fóstureyðingar árlega á undanförnum
árum segja þá sögu. Það er ekki vegna
þeirrar neyðar, sem við átti fyrr á tím-
um.
Dálítill samanburður
til umhugsunar
Oft getur verið gott að gera samanburð
til að sjá stöðu mála í þjóðfélaginu. Sjá
eftirfarandi dæmi:
A svipuðum tíma og þegar farið var
að kynna hnakkaþykktarmælinguna,
var fyrir Hæstarétti dómsmál þar sem
fjallað var um örninn, en málefni arn-
arins voru búin að vera til umfjöllunar
vegna truflunar sem eitt arnarpar varð
fyrir við varp sitt og útungun vestur á
Barðaströnd vorið 2002. Örninn er
nefnilega ffiðlýsmr, og það fer fyrir
hæstarétt ef snert er við eggjum hans og
ef varp hans er truflað. Og fleira má svo
sannarlega skoða t.d. var erlendur
ferðamaður stöðvaður í flugstöðinni í
Keflavík í vor síðastliðið, þar sem hann
hafði stolið húsandareggjum austur á
Langanesi, en eins og örninn er hús-
öndin friðlýst. - Og ekki má gleyma
gæsavarpinu og friðlýstu svæðunum í
Þjórsárverum, þar má ekkert trufla. -
Og ef einhver vafasamur náungi sést í
nágrenni við varpstöðvar fálkans, þá er
hann höfuðsettur af vörðum þeim sem
fylgjast með varpi hans.
Svo sannarlega er sjálfsagt að frið-
lýsa ýmislegt, en mannsfóstrið er
greinilega ekki jafn hátt skrifað í hug-
um margra, eins og þeir fuglar sem ég
hef verið að nefca hér. Því er bara eytt
eftir hentugleikum, þrátt fyrir það þó að
Heilög ritning segi að „maðurinn sé
æðsta sköpunarverkið á jörðinni "
skapaður í Guðs mynd“ ( 1. M. 1: 27-
30). Eitthvað virðist mat fólks og sið-
ferðishugsun vægast sagt orðin brengl'
uð, og þegar maður ber saman ýmsar
kröfur náttúruverndarsamtaka um
verndun og friðlýsingar, sem virðast na
ffá hvölum og niður alla dýra- og fúgla'
flóruna, getur maður ekki orðið annað
22 Ljósmæðrablaðið maí 2004