Akranes - 01.03.1944, Blaðsíða 3

akranes
27
Júlíana Jónsdóttir
frá Völlum
F. 5. apríl 1863 — D. 9. október 1943.
Kveðja frá fóstursyni.
Júlíana Jónsdóttir.
Hví skyldi ég ekki leggja lítið blóm,
að leiði þínu, elsku mamma mín.
Mér finnst sem vanti hörpu mína hljóm,
er hún skal lofa kærleiksverkin þín.
Það er sem hafi brostið bjartur strengur
er blessað hjartað þitt ei slœr nú lengur.
Nú vil ég þhkka bernsku blíðust kjör
og benda í hœðir, þökk til skaparans.
Því mömmu nafnið lifir lengst á vör,
hið Ijúfa orð, hið fyrsta smælingjans;
því skal ég minnast þín í söng og bæn-
um,
svo þýð og góð, sem Ijóð í vorsins blæn-
um.
Þú víldir glœða og göfga mína sál;
þín gjöful höndin reyndist aldrei snauð.
ur í starfi fyrir háleitt mark og mið. Vér
njótum þess, að vita það að oss er í
lófa 'lagið að skapa nýja tíma, fulla
skilnings og grósku í anda markvissrar
hugsjónar, sem skapar hamingju, ástúð
og yl — sem skapar samstarf og sam-
stillingu mannlegra sálna við guð, sem
gefur þeim bjartsýna trúarsannfæringu
um hið mikilfenglega gildi sjálfs sín,
því að hamingjan er ekki neinn hlutur,
sem maður getur tekið í lófann og
þuklað á, heldur tilfinning, sem byggist
á hugsun og sálarástandi, er helgast
fyrir drottinn Jesú Krists.
IV.
Bræður og systur! Eitt skal þá vera
sameiningartákn vort: Jesús Kristur,
hinn krossfesti og upprisni drottinn
vor og frelsari. „Leyfið börnunum að
koma til mín og bannið þeim það ekki,
því að slíkra er guðsríkið11, sagði hann.
Með einni sál og eitt í huga skulum vér
vinna að því að hann megi fá að blessa
þau og oss, svo að líf vort allra megi
verða honum vígt og hans blessaða
uafni til dýrðar um aldir alda.
Þú glœddir lífi guðlegt trúar mál
því guð, þú kenndir betri er heimsins
auð.
Hve gott að eiga slíka mömmu minning,
svo munarbjört og hlý frá fyrstu kynn-
ing.
Ó, vertu sæl! Guð blessi þína sál,
ég sœll í hjarta geymi þína mynd.
Það er mín trú og heita hjartans mál,
við huggun þá ég vonir mínar bind,
að mamma, er ég sofna í hinsta sinni,
þá sænginni þú vakir yfir minni.
Gústaf Ásbjörnsson frá Völlum.
Halldóra Erlendsdóttir
á Mel
Dáin 8. apríl 1943.
Ort af manni hennar, Sig. Sigurðssyni.
Þessi gamli maður, sem hér yrkir, er nú yf-
ir áttrætt. Ég var undrandi, er hann las þetta
upp úr sér jafnóðum og ég skrifaði. Sigurður
hefur ekki verið sérlega fas- eða fyrirferðar-
mikill í lífinu. Ég þykist þekkja allvel þá Ak-
urnesinga er verið hafa imér samtíða hér, en
ekki hafði ég fyr þekkt þá hlið á Sigurði, sem
kemur fram í þessum eftirmælum, hvorki það
hugarþel né „hugarílug". Þetta sannar enn sem
oftar, hve varlega mönnum ber að daama, án
þess að hafa „sannprófað málin". Hve margt
liggur ekki falið á ólíklegustu stöðum, sem
aðeins kemur fram í dagsljósið við nánari
kynni og skilning, sem er upphaf og upp-
spretta allskyns gæða. Næmi Sigurðar og
minni má enn marka af því, að hann kann
alla Passíusálmana, og hafði lært þá 10 ára
gamall af móður sinni. Það munu'fáir af yngri
kynslóðinni geta sagt. Þó mun það til, því ekki
er það eldri maður en Árni Friðriksson fiski-
fræðingur, sem hefur numið þá frá orði til orðs.
Stundul var til hreinleiks höndin,
hegðun stillt og fjarlæg prjáli.
Göfuglynd og góðfús öndin,
glöggþekkt var af svip og máli.
Trú að skylduverkum var hún.
Vinum trú, það margir sanna.
Drottni trú, sem barn Guðs bar hún,
byrðir sárar þjáninganna.
Nú er sál í sœlu gengin,
sé þeim lof er þjjáða leysti.
Fyrir kross er Króna fengin,
Kristi hjá sem bezt hún treysti.
Þeir sem fengu á æfiárum,
œðstu reynd um konu þessa.
Legstað munu lauga tárum,
lengi og hennar minning blessa.
Meistarans við heilsuhallir,
sem hjástoð Drottins þenkja og unna.
Kveðja hana okkar allir —
elsku vinir bezt sem kunna.
Þín var gleði að græða, grœttra bama
sár,
og af elsku þerra angurs sollin tár.
Vertu sœl, þú vafðir vinararminn mig.
Guðs í helgu húsi, hitti ég feginn þig.
Hér sjáið þér mynd af forseta Bandaríkjanna,
Franklin D. Roosevelt, þár sem hann talar í
útvarp til allrar þjóðarinnar, úr embœttisbú-
stað hans, Hvíta húsinu. Hér talar hann um að
sett verði löggjöf, sem skyldi hvern vinnufœr-
an karl og konu með fáum undantekningum, til
„að þjóna landi sínu“.: Ættum við Islendingar
ekki að koma á hjá okkur löggjöf, sem skyldar
okkur aðeins til þess að vinna nokkrar vikur
á œfinni fyrir land ofckar eða bœ.
Áfram og upp með
íðnaömn
Iðnaður landsmanna hefur til skamms tíma
verið mjög lítill, enda á byrjunarskeiði. Hefur
hann þá líka sem vonlegt er, átt við ýmsá
barnasjúkdóma og margskonar erfiðleika að
•vtríða Ýmislegt bendir til að fólkið í hinum
ýmsu iðngreinum séu engir eftirbátar annara
þjóða við samskonar vinnu, þegar þeir hafa
notið fræðslu, og vinna með sambærilegum
tækjum.
Það liggur í augum uppi, að þjóðin verður
að fikra sig áfram á þeirri braut, að geta þar
sem mögulegt er, verið sjálfri sér nóg um
iðnað, sem á öðrum sviðum. Það er ánægjulegt
að sjá ýmsar mikilsverðar iðngreinar hafa rétt
úr kútnum á þessum stríðstímum, og að því er
virðist, fyrst og fremst notað ágóða allan og
afrakstur til að byggja upp fyrirtæki sín, að
veglegum húsum og „voldugum" tækjum. Má í
því , sambandi nefna Nýju-Blikksmiðjuna,
Blikksmiðju Bjarna Péturssonar, Slippfélagið,
h. f. Hamar og Vélsmiðjuna Héðinn, Vélsmiðj-
an Jötun, auk ýmsra annara.
Nú fyrir skemmstu skoðaði ég hina nýju
byggingu og vélar eins þessara fyrirtækja, Vél-
smiðjunnar Héðins. Þar er um húsrúm og þá
ekki síður vélar, um verulega framför að ræða
frá því sem áður var. En þar var þó eitt, sem
heillaði mig allra mest. Það er nýtt og markar
tímamót á þvi sviði. Á efstu hæð þessarar
byggingar, eru tveir rúmgóðir salir samliggj-
andi. Mjög vistlegir með ágætis húsgögnum.
Þessi salarkynni eru eingöngu útbúin og alger-
lega ætluð til afnota fyrir starfsfólk fyrirtækis-
ins, sem endurgjaldslaust getur skemmt sér
þarna með sínum fjölskyldum, eða notað þau
til fundarhalda um sín mál. Þetta sýnist mér
vera snjöll hugmynd og ágæt fyrirmynd. Ætti
þetta að vera vel þegið og notað af viðkom-
andi starfsfólki. — Auk þess að vera menning-
arauki, auðsær vinningur margvíslega fyrir
báða parta.
Slíkar framfarir eru bæði gagnlegar og
mikilsverðar fyrir iðnaðinn, landið og þjóðina.
Ó. B. B.