Framsókn - 15.04.1955, Blaðsíða 1

BÆJ ARMÁLABLAÐ
2. árgangur. Vestmannaeyjum 15. apríl 1955. 7. tölublað.

Sigurður Gottskálksson
BÓNDI.
KVEÐJUORÐ.
Sighvatur Sighvatsson.
MIN NINGARORÐ
Hann var læddur 20. ágúst
1894, að Vatnsbóli í Austur-
Landeyjum, sonur hjónanna
Gottskálks,— sem þá bjó þar, —
Hreiðarssonar bónda í Stóru
Hildisey og Sigríðar konu Gott-
skálks dóttur Sigurðar bónda
Einarssonar í Hvammi undir
Eyjafjöllum, og stóðu þannig að
bonmn góðar og traustar Ijamda
ættir í báðar ættir.
Eftir að Sigurður fluttist til
Vesinannaeyja sundaði hann þar
\erkamannav. og sjómennsku
þar til árið 1939, að hann hóf
fjúskap áð Kirkjubæ í Vest-
mannacyjum, þar sem hann bjó
ti! dauðadags 5. þ. m.
Sigurður innritaðist í yngri
deild Samvinnuskólans haustið
1919 og lauk þar bekkjarprófi
vorið 1920, en kom ekki aftur
í skólann af fjárhagsástæðum
:ins og þá \ar altítt.
í Samvinnuskólanum naut
Sigurður almennra vinsælda
jafnt skólasystkyna sem kennara
skófans og stundaði námið með
alúð og kostgæfni.
í \;estmannaeyjum, þar sem
Sigurður dvaldist öll manndóms
ár sín til dauðadags var Sigurð
ur hvers manns hugljúfi, sc-m
kynntust honum.
Sigurður giftist 18. nóv. 1922
eftirlifandi konu sinni, frú Dýr-
finnu dóttur Ingvars bónda
Einarssonar að HelJnahóli undir
F.yjafjöllum og eiga þau 3 upp-
komin og mannvænleg börn.
Sigurður Gottskálksson var
beinvaxinn, í hærra meðallagi,
fríður maður. sviphreinn með
glaðlegn yfirbragði og viðmóts-
þýður en hlédrægur.
Samfvlgd Sigurðar var góð,
svo sem liann átti ætt til og var
hann traustur í öllum viðskipt-
um, gætinn og fyrirgreiðslusam-
ur.
Sigurður Gottskálksson hafði
bjartan og sölrænan svip og undi
sér vel í hinni víðfeðmu sólar-
sýn á Kirkjubæ. Um Sigurð stóð
a'drei neinn styr og enga átti
hann óvini eða óvildarmenn en
allir sem kynni liöfðu af honum
löðuðust ósjálfrátt að lionum og
urðu vinir hans.
Við andlát Sigurðar Gott-
skálkssonar kveðja vinir hans
hann fjær og nær með hlýjum
pug og björtum minningum, sem
enga skugga ber á.
Eftirlifandi kona og börn
geta mitt í treganum rennt björt
um augum yfir farinn veg og
glaðst yfir minningunni um
manninn, senr eingöngu lætur
eltir bjartar og fagrar minning-
ar.
Ii. B.
Spurninga-
þáttur
1. Er það rétt, að guðlaugsk-
an sé búin að al'sala þeim rétt-
indum, scm fyrrverandi bæjar-
stjórn hafði aflað um lagningu
rafstrengs til Eyja þannig að
fyrirli ugaðar framkvæmdir, sem
framkvæmanlegar voru á s. 1.
ári eiga að dragast fyrir það
fyrsta til ársins 1958?
2. Eiga tengsli Vestmannaeyja
við raforkuver sunnlen/kra fall-
vatna að bíða þar til rafvæðingu
Austfjarða og Vestfjarða er
lokið?
3. Hvers vegna gengst ekki
bæjárstjörn Vestmannaeýja í að
láta leggja særafstenginn með
sambærilegum manndómi eins
Framhald d 2. síðu.
Á heimilinu í Ási við Kirkju
veg í Vestmannaeyjum hefir á
undanförnum árum verið háð
hljóðlát barátta við heilsuleysi
eins barnanna, Sighvatar Sig-
hvatssonar, senr er sonur þeirra
hjóna frú Guðmundu Torfa-
döttur og Sighvats Bjarnasonar
skipstjóra og bæjarfulltrúa, fædd
ist 30. júní 1942 óg lé/.t 26. marz
s. 1., og var heilsulaus alla ævi.
Að vísu má segja að ekki verði
héraðsbrestur þótt tólf ára ung
menni falli frá eftir ævilanga
vanheilsu, en harmur steðjar að
foreldrum við slíkt ancllát. Börn
in, sem mesta umönnunar þurfa
með eru næst hjarta foreldra
sinna og foreldraástin stendur
í réttu ldutfalli við umönnunina
sem veiku barni cr veitt.
Sighvatur litli var vanheill
alla ævi og gat ekki tjáð þakk-
læti sitt fyrir ríkulega umhyggju
og umönnun ástrikra foreldra
mcð öðru en ylhýru þakklætis-
brosi í litlum augunum, en
augun sögðu foreldrunum,
sem varirnar fengu ekki mælt og
hið hljóða mál augna litla drengs
ins cndurgalt foreldrunum ríku
lega alla umhyggjuna.
Þeir, sem þekkja hina skap-
stilltu og traustu móður Sighvats
litla, frú Guðmundu og hinn úr-
ræðamikla aflamann Sighvat i
Ási. en fyrir forystu hans um
afladrætti blómgast fjöldi beim-
ila bæði í Vestmanna.eyjum og
víðar um land, geta gert sér í
hugarlund hversu fast hefir ver
ið glírnt urn líf litla Sighvatar
áður en dauðinn hafði yfirhönd-
ina og allar þær tilraunir, sem
gerðar voru til þess, að heimta
barninu heilsu.
Hjónin í Ási eiga börn bæði
eldri og yngri heldur en litla
Sighvat, þau hafa vaxið og dafn-
að og hin eldri þeirra eru kom-
in í hóp góðra borgara Eyjanna,
en litli Sighvatur liélt alla ævi
áfram að vera litla barnið og
var alltaf þurftugur fyrir for-
eldraumhyggjúna, sem hann
launaði með brosgeislum augna
sinna.
Ævi tólf ára drengsins, sem
alclrei öðlaðist líkamskrafta, er
cin af hinum torráðu gátum til-
vcrunnar, hugurinn glímir við
óráðnar gátur um hvað hefði
getað orðið úr litla Sighvati, ef
hei'sa hefði verið til staðar og
lífið en/.t, en litla drengnum var
það mikil gæfa að geta alla ævi
notið foreldrauinhyggjunnar og
foreldrunum má vera það gleði-
efni mitt í treganum að fá sjálf
að ganga frá hir.um hjálparvana
líkama litla drengsins síns, sem
h.efði átt svo erfitt, hefði til þess
l.ornið, að hann þyrfti að njóta
umhyggju annarra heldur en
foreldranna.
Hjónin í Ási liafa um langa
ævi stýrt mannmörgu rausnar-
heimili, þar sem húsmóðurhæfi
leikar frú Guðmundu hafa not-
ið sín vel og Sighvatur Bjarna
son hefir með æðrulausri karl-
ménnsku hrifið meðbræður sína
úr greipum Ægis, en hæst hafa
þau hjónin risið í umönnun-
inni fyrir drengnum sínum, sem
var alla ævi litli drengurinn
þeirra, og gleði þeirra dýpst
yfir þakklætinu í barnsaugun-
um.
Nú eru augu Sighvatar litla
slokknuð og líkami hans hefir
verið lagður til hvíldar í hinni
ilmríku hlýju mold Heymaeyjar
um það leyti, sem grösin eru
aftur að byrja að grænka, en
þakklát augnabros litla drengs-
ins geymist í hugum foreldra
hans. H. B.