Litli Bergþór - 01.03.2007, Blaðsíða 6

Verðlaunasögur
í tilefni af Degi íslenskrar tungu, 16. nóvember 2006, var smásagnasamkeppni í 6. - 10. bekk
Grunnskóla Bláskógabyggðar. Hér birtast fimm af þessum sögum ásamt nokkrum myndum
frá hátíðahöldum í skólanum í tilefni dagsins.
Verðlaunahafar: Jón Hjalti Eiríksson, 10. bekk. Brynhildur Hrönn Sigurjónsdóttir, 6. bekk. Þjóðbjörg Eiríksdóttir, 7. bekk. Halldóra
Skúladóttir, 8. bekk. Ægir Freyr Hallgrímsson, 9. bekk. Herdís Anna Magnúsdóttir, 10. bekk. Margrét Kristjánsdóttir, 10. bekk. Til
hliðar við þá standa kennarar Helga Agústsdóttir og Sigurlaug Angantýsdóttir. (Ljósmyndari Þuríður Ágústa Sígurðardótiír)
Grjótmulningur
Ég heiti Sandra Brá og er snillingur í öllu. Ég bý á Efri-
Grjóthól og pabbi og mamma eiga fullt af svínum. Ég á
einn eldri bróður og eina litla systur. Mér finnst margt
skemmtilegt en það allra skemmtilegasta er að mylja
grjót. Það er einhvern veginn svo gaman.
Kannski það að sjá steinana molna eða bara ánægjan af
því að mylja eitthvað. Frá unga aldri hef ég haft gaman
af þessu. Þegar ég var bara smátittur fór ég út, náði í
steina, setti þá á steðjann og lamdi þá í klessu.
Ég gerði þetta næstum á hverjum degi. Alltaf eftir
skóla fór ég út og muldi grjót.
Einu sinni þegar ég gerði þetta gerðist svolítið sem
breytti lífi mínu. Þegar ég fór út að sækja grjót til að
mylja sá ég tegund af steini sem að ég hafði aldrei séð
áður. Ég tók hann og fór með hann til pabba. Pabbi
hafði ekki hugmynd um hvernig steinn þetta væri.
Hann sagðist ætla að fara með hann til Reykjavíkur
daginn eftir, því hann væri hvort eð er að fara þangað.
Hann ætlaði að láta sérfræðing skoða hann. Þá heimt-
aði ég að fara með og pabbi leyfði mér það.
Daginn eftir fórum ég, pabbi og mamma af stað. Mér
fannst við vera alltof lengi á leiðinni. Það fyrsta sem
við gerðum í Reykjavík var að villast nokkrum sinnum
en svo fundum við stað þar sem að við létum
brosmildan og glaðlegan karl fá steininn til að greina
hann. Þegar hann var búinn sagði hann okkur að þetta
væri demantur sem væri 110 milljóna virði. Við
hoppuðum upp í loftið af gleði.
Þegar við vorum að labba í átt að bflnum og velta
fyrir okkur hvar við gætum selt hann hittum við mann
sem var tilbúinn til að kaupa hann. Maðurinn bauð
okkur heim til sín til að ljúka viðskiptunum, og við
þáðum boðið. Hann bauð okkur ljúffenga marengs-
tertu og mjólk á meðan að við spjölluðum. Svo löbb-
uðum við út með fullar hendur fjár. Ég hafði ekki
hugmynd um hvað ég ætti að gera við peninginn.
Næst fór pabbi í vélaumboð að kaupa drifsköft. Á
meðan var ég að skoða bækling. Þar sá ég það sem ég
vildi, grjótmulningsvél!!!! Pabbi pantaði hana fyrir
mig og líka traktor til að draga hana. Svo lögðum við
ánægð af stað heim. Hjá Selfossi uppgötvaði mamma
að hún gleymdi að kaupa mat þannig að við keyptum
mat á Selfossi. Þegar við vorum komin heim fórum
við beint í háttinn.
Svo tók biðin við, ég beið í einn mánuð og einn dag
eftir grjótmulningsvélinni og traktornum. Þegar það
var komið fór ég beint að mylja grjót með vélinni og
ég gerði það rnjög oft eftir það. Ég lét mömmu og
pabba hafa næstum allan afganginn af peningunum og
var hæst ánægð með fínu grjótmulningsvélina mína.
Þjóðbjörg Eiríksdóttir, Gýgjarhólskoti,
Bisk.,7. bekk.
Litli Bergþór 6