Litli Bergþór - 01.04.2009, Blaðsíða 4

Arnór Karlsson
Fæddur 9. júlí 1935. - Dáinn 25. febrúar 2009.
Á uppstigningardag árið 2003 var Arnór Karlsson
staddur á Fellsfjalli, en þá ritaði hann þessa ljóðrænu
hugleiðingu sem hann nefndi Himnaríki:
Ilmur afbirki, mosa og allskonar
gróðri fyllir vit.
Litir ogform laufblaða, birkirekla,
grávíðishnoðra, skófa á steinum gleðja auga.
Plönturnar fjölmörgu, fjöll og jöklar ífjarska,
gárurnar á vatninu og vitundin um að undir þeim
synda lítil síli.
Bœir í grænum túnum, fljót á stanslausri
ferð til hafs.
Tíst í þröstum og sólskríkjum, suð
randaflugunnar.
Sól á heiðum himni veitir öllu lífi orku
með yl sfnum. Þetta er mín fósturjörð.
Hana má enginn frá mér taka.
Ég vil fá að lifa ífaðmi hennar
og taka margvíða mynd afdýrð hennar
með méryfir dauða og gröf. (i)
Með þessum orðum leitast Arnór við að miðla
þeirri reynslu sem við þekkjum, sem höfum lifað
þá blessun að okkur hefur fundist við verða eitt
með landinu og lífinu sem af því nærist. Það er sú
reynsla að skynja andardrátt þess, vetur sumar vor
og haust og finna hvernig samhljómur verður á milli
eigin hjartsláttar og hjartsláttar landsins. Þá reynslu
þekkti Arnór. Þá reynslu þekkja bændur betur en
aðrir menn, því bóndinn er ráðsmaður Drottins,
samverkamaður skaparans.
Arnór valdi sér það að ævistarfi að verða bóndi
vegna þess að hann gerði sér grein fyrir þessu og
það heillaði hann. Orðrétt sagði hann eftirfarandi,
tuttugu og sjö ára gamall, um það af hverju hann
valdi að verða bóndi: „Það er vegna þess, að þetta
er eina starfið, sem byggist eingöngu á því að grœða
líf stuðla aðþvíað lífverði til og hlynna að lífi“.
Og síðan bætti hann við: „Að vera bóndi, það er
að halda áfram þeirri sköpun, sem byrjað var á í
upphafi vega. “ (2)
Sá sem á slíka sýn hann tileinkar sér viðhorf
skaparans, viðhorf Drottins sjálfs, til alls sem lifir,
manna, dýra og gróðurs. Það er viðhorf þess sem
talar vinalega til kindanna sinna og strýkur þeim
um snoppuna um leið og hann gefur á garðann.
Það er viðhorf hans sem að heilsar máríuerlunni
fagnandi er hann sér hana í fyrsta sinn að vori. Það
er viðhorf hans sem leggur rækt við menningararfinn
sem forfeður okkar og formæður hafa varðveitt og
ræktað, svo að okkar kynslóð og þær komandi megi
einnig njóta hans. Það er viðhorf hans sem stuðlar
að betra mannlífi meðal samferðafólks síns með
því að taka þátt í félags og stjórnunarstörfum í þágu
samfélagsins og lætur um sig muna í þeim efnum.
Það er viðhorf hans sem elskar landið og lífið og
tekur á öllum sviðum þátt í að halda áfram þeirri
sköpun sem byrjað var á í upphafi vega.
Þetta var viðhorf Arnórs Karlssonar sem hvarf frá
okkur um dauðans dyr 25. febrúar síðastliðinn.
Arnór fæddist í Efstadal í Laugardal þann 9. júlí
árið 1935. Foreldrar hans voru hjónin Sigþrúður
Guðnadóttir og Karl Jónsson bóndi í Efstadal. Þegar
Arnór fæddist höfðu foreldrar hans búið í Efstadal
frá 1927 en árið 1943, þegar hann var að verða níu
ára, fluttu þau í Gýgjarhólskot hér í Biskupstungum
og bjuggu þar síðan.
Arnór var sjötta barn þeirra hjóna en þau eignuðust
alls níu börn.
Elst systkinanna var Helga, húsfreyja á Gýgjarhóli
hér í sveit en hún lést árið 1997. Næstelstur er
Jón, bóndi í Gýgjarhólskoti hér í Biskupstungum.
Þriðja í röðinni er Guðrún húsfreyja í Brattholti
og síðar í Miðdalskoti í Laugardal. Fjórða
systkinið var Ingimar, raftæknir og deildarstjóri
hjá Rafmagnsveitu Reykjavíkur en hann lést árið
1987. Fimmta barn þeirra er Guðni, fyrrverandi
Litli Bergþór 4