Tónlistin - 01.06.1945, Blaðsíða 22

20
✓
þaS um of keim af engilsaxneskri mál-
venju, að „ólokna-symfónía“ Schuberts
standi í B (hvað?), og ber slikt vott um
of mikinn lexikon-páfagaukshátt.
Bókarkaflinn, sem fjallar um Chopin,
segir ítarlega frá sjúkleika hans og til-
finninganæmi og velvilja Schumanns í
hans garS, sem kom einnig fram í því,
að hann tileinkaSi Chopin „Kreisleriana“,
píanósvítu sina. Theodór minnist á komu
Friedmans 1838 (á auSvitaS aS vera
1938), senr lék mikiS af verkum Chopins,
og réttilega bendir hann á misræmiS, sem
ríkir í frásögnum blaÖanna um slíka viÖ-
burði, þegar engu orÖi er minnzt á höf-
undinn sjálfan en hlaÖinn himinhár lof-
köstur um erindreka hans, túlkandann,
sem svo leiðir til skaÖlegrar sjálfsdýrkun-
ar hinna endurskapandi listamanna 20.
aldarinnar, sem þykjast jafnvel hafnir
upp yfir alla gagnrýni og leyfa sér hin
ólikustu undanbrögð, og á Friedman þar
óskiliÖ mál vegna ósannrar meÖferÖar á
einni af beztu sónötum Beethovens. —
HvaÖ viÖvíkur málfarinu er þessi þátt-
ur engin undantekning frá hinum. Höf-
undur gætir þess jafnan, aÖ lesandinn falli
ekki í yfirjarðneska draumóra meS því
að bjóða honum sæti i „vagnskriflum á
vondum vegum“ þar til hann er „út gcrð-
nr“.
Allt bendir þetta til hroðvirkni og
skorts á smekkvísi i hæsta máta. ESa er
höfundurinn í flokki þeirra, sem aðeins
eru „vel stautandi" á stafróf tónlistar-
innar, svo aS notuS séu hans eigin orÖ
um Reykvíkinga nútiðarinnar og franska
tónskáldiS Hector Berlioz 12 ára gaml-
an? Óþarfi er að elta ólar við fleiri mis-
smíðir i þessari bók, þótt af mörgu mundi
enn vera að taka. Verður þetta að nægja.
Tónlistinni virðist unninn hálfgerður
bjarnargreiði meÖ svona löguSum skýr-
ingum á erindi hennar, og þegar þar
viS bætist, aS prófarkalestur sýnist alveg
hafa dregizt úr hömlu. þá er sizt von á
góðri útkomu. Væri óskandi, að næsta
bindi þessa safns, sem væntanlegt á aÖ
vera, yrði þannig úr garði gcit, að menn
legðu þa 5 ckki frá sér með forundrun.
BRÉFABALKIiR
Ég lit svo á, að brýn nauðsyn sé á, að
almenningur geti haft aðstöðu til að
kynnast þjóðlögunum okkar og að með
því að gefa þjóðlögin okkar út í hentug-
um raddsetningum sé stórt spor stigið
í rétta átt. Unga fólkið, sem nú er að
vaxa upp, þarf að fá aS kynnast þeim,
kynnast þeirri fegurS og frumleik, sem
þau hafa aS geyma, og læra að meta
þau að verðleikum. Það er sannfæring
mín, að þar biSi óleyst verkefni handa
þeim, er veita æskunni tónlistaruppeldi
á ókomnum árum.
Björg Björnsdóttir,
Lóni í Kclduhverfi.
Mér finnst þaS mikill skaði, hve erfitt
virðist aS fá annars söngnæmt fólk til
þess aS njóta þjóðlaganna okkar. En það
á eftir að vinnast. Ef til vill er orsökin
sú, hve mikill þungi er í hrynjandi þeirra.
Sigursveinn D. Kristinsson,
Ólafsfirði.
Mér finnst æskilegt, að allar þær grein-
ar, sem fjalla um tónlist í dagblöðum
og timaritum væru endurprentaSar (sér-
prentaÖar) i TÓNLISTINNI, ef rit-
stjórn hennar teldi það ómaksins vert.
Skarphéðinn Þorkelsson,
Höfn í Hornafirði.
LEIÐRÉTTING.
I Tónlistinni 1944, bls. 40, síðara dálki,
linu 26—27 stendur: „I sálmabókinni 1801
eru nokkur lög, sem. ..." Á aS vera: „í
sálmabókinni 1801 er fyrsta hendingin
af öllum lögunum, sem....“ (sjá sb.
1801 bls. 335—343). Eftir orSalagi því
hinu fyrra verður að álykta, að átt sé
viS lögin þrjú, sem nótum sett eru í
sálmabókinni 1801; en svo er ekki. Þau
eru þar sem ný-innleidd (ekki til í Grall-
aranum), en aftast (bls. 335—343) eru
lagaupphöfin öll með bókstafanótum.
Sigtryggur Guðlaugsson.