Tónlistin - 01.12.1945, Blaðsíða 35

TÓNLTSTIN
65
engan uppeldislcgan stuðning eða tón-
nienntun til þess a'Ö leggja i lög sín. Þau
eru hreinræktuð náttúrugáfa — ómeng-
uð eðlistilvisun; og þessvegna eru þau
sönn og heilbrigð, ósnortin allri tilgerð
og laus við allt, sem aðeins er til að sýn-
ast. Bjarni á Brekku er einn helzti for-
vígismaður tónlistarinnar í Austfirðinga-
fjórðungi. Næmleiki hans á hlæ þjóðlegr-
ar tónlistar er með afbrigðum góður og
ást hans á tónlistinni hrein og sterk. Sem
stjórnandi tveggja kóra i Hornafirði —
karlakór og blandaður kór — á hann skil-
ið djúpar ]>akkir og hlýjar, að ógleymdu
organistastarfi hans og kennslu um margra
ára bil. Mun Hornafjörður væntanlega
enn mega njóta leiðsagnar Bjarna Bjarna-
sonar um langt skeið, og mun þá vel
skipast um sönglif byggðarinnar og
stefnt að hinu háa fyrirheitna rriarki allr-
ar góðrar listar, sem gefur lífinu aukið
gildi. Og þetta gildi listarinnar fær aukna
þýðingu fyrir oss íslendinga, ef það dreg-
ur lífsanda sinn í samræmi við vorn eigin
andardrátt, ef það varpar birtu yfir þau
fylgsni sálar vorrar, sem áður voru oss
hulin, og vér þannig uppgötvum leynda
krafta með oss sjálfum, er áður þekkt-
um vér eigi. Þjóðlagið verður hér að
ryðja brautina. Það er hinn fyrsti leið-
beinandi, er miðlar oss þjóðlegunr verð-
mætum. Það er móðurskaut allrar tón-
listar. Þcssvcgna verður þcss aldrci of
oft krafizt, að þjóðlagið sé dregið frarn
úr rykföllnum handritum og leyst úr
álögum i tónvitund alþýðunnar.
Hreinskilni er dyggð
Eftirfarandi sendibréf sýnir áþreifan-
lega mynd af skaplyndi hins mikla hljóm-
sveitarstjóra B ú 1 o w, beitt háð hans
og framhleypni:
,,TiI forstjórans við leikhúsiÖ í Zúrich.
Hæfilega heiðraði herra!
Þér munduð veita mér mikla ánægju,
ef þér sýnduð mér þá góðvild að renna
sterku snæri utan um langan háls yðar.
Ef þér svo viljið sinna framhaldinu, þá
skuluð þér i lausu lofli hengja yður upp
Sönglíf Stokkseyrar
Æfingar hjá „Karlakór Stokkseyrar“
gátu ekki hafizt að ráði fyrr en eftir há-
tíðir, og var síðan æft allan janúar og
sungið opinberlega 2. febrúar við góða
aðsókn og ágætar undirtektir áheyrenda.
Sérstaklega þótti gott þjóðlag Ingibjargar
Kr. Sigurðardóttur frá Bjálmholti í Holt-
um i Rangárvallasýslu, enda er mikið í
því lagi („Hér sit ég ein á stokki“).
Karlakórinn hauð Ingibjörgu til Stokks-
eyrar til þess að heyra lagið sungið af
kór i fyrsta sinni, og vakti flutningur þess
sérstaka-eftirtekt og hrifningu áhlýðenda,
enda munu sönggreindir menn hafa talið
það l)ezt af öllum lögum kórsins.
Söngskrá kórsins undir stjórn Pálmars
Þ. Eyjólfssonar var þessi:
Stokkseyri — Friðrik Bjarnason.
Grafardals fögrum — H. Wetterling.
Hér sit ég ein á stokki — Þjóðlag Ingi-
bjargar Sigurðardóttur.
Vermlands-polska — Sænskt þjóðlag.
Næðingur — Friðrik Bjarnason.
Dökknar á hauðri — Bellman.
Sjómannaljóð — Isólfur Pálsson.
Rökkurró — Sami.
Erla — Pétur Sigurðsson.
Þjóðhvöt — G. Wennerberg.
Þú álfu vorrar — Sigfús Einarsson.
Hetjur hafsins — Ólafur Þorgrímsson.
Kórinn á ])akkir skilið fyrir ræktar-
semi sína við þjóðlagið, svo ungur sem
hann er, og máske á hann eftir að vinna
sina heztu sigra einmitt með tónum þeim,
sem runnir eru beint frá hjarta fólksins,
því að ])eir tónar rata ávallt aftur til
hjartans. Megi auðna söngflokksins verða
sem ríkust að þjóðlegri reynslu í sáll)æt-
andi söngstarfi sínu. Þá mun honum vel
vegna og langlífi hans tryggt.
á þessu hálsbandi. Með því munduð þér
gera mikinn greiða
yðar þakklátum
Hans v. Búlow.“
Weimar, des. 1852.