Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.12.1958, Blaðsíða 32

Ólafur Jónsson:
Við vegprestinn
Árbók skálda 58
kom úl nú fyrir jólin, þunnt hefti með
ritgerðnm álta ungra höfunda unr
vinnubrögð þeirra og afslöðu til bók-
mennta, vinnuskilyrði ungra ís-
lenzkra höfunda i dag og sitthvað
fleira gott. I fornrálsorðum segir að
lilgangur ritsins sé „að fá megi nokk-
urt yfirlit um eðli og markmið hinn-
ar yngstu ritlistar hér á landi og
auka skilning rnanna á viðleitni
ungra höfunda til að ryðja sér nýj-
ar brautir." Víst er þetta góður og
lofsamlegur tilgangur, cn því miður
sýnist mér því fara allfjarri að hon-
um hafi verið náð að þessu sinni. Ein
orsök þess er kannski sú að fæstir þeir
ungir höfundar cr mest hefur kveðið
að á síðari árum og mesla athygli
vakið ciga hér ritgerðir, og hefði þó
óneitanlega verið mestur fengur að
ritgerðum þeirra og þeir enda líkleg-
astir til að gera grein fyrir ,,eðli og
markmiði hinnar yngstu ritlistar hér
á landi.“ Þar við bætist svo að sum-
ir þeir höfundar er í bókina rita taka
viðfangsefni silt mestu lausatökum,
greinar þeirra verða mestan part al-
mcnnt skraf sem hver hefur tuggið
upp eftir öðrum árum saman við flest
hugsanleg tækifæri. Hér er ekki ætl-
unin að setja saman neinn ritdóm um
þessa bók og því hliðra ég mér hjá
því að nefna hér nokkur nöfn eða
taka dæmi úr bókinni þessu til stað-
festingar. Sömuleiðis ber að leggja á
það áherzlu að höfundar bókarinnar
eiga sér engan veginn óskiptan hlut.
En mér virðist bók þessi enn einn
vottur þess hversu bókmenntalegar
ritgerðir eru sára sjaldgæfl fyrirbrigði
hér á landi (og er það raunar sýnu
víðara hugtak en ritgerðir um bók-
menntir í venjulegri merkingu þeirra
orða). Þá skil ég undan misjafna rit-
dóma um misgóðar bækur, enda er
víða pottur brotinn í þeim efnum, og
þær ritdeilur er stundum hafa staðið
um rím eða ekki rím.enda bókmennta-
legur grundvöllur þcirra vægast sagt
liæpinn. Ekki skal ég leiða getum að
því hvaö þessu valdi eða hvort mikill
hluti höfunda álíti ritgerðina lægra
setta en aðrar greinir ritlistar og fá-
ist því ekki við siík skrif sakir metn-
aðar síns. (Dónaskapur væri að álykta
að menn væru ckki gæddir þeim hæfi-
leik lil rökvísrar hugsunar og mála-
flutnings sem nauðsynlegur er ef slík
30
DAGSKRA