Sveitarstjórnarmál - 01.04.1949, Blaðsíða 40

36
SVEITARSTJÓRNARMÁL
KARL KRISTJÁNSSON:
„Þat sama viljum vér af yður hafa,
sem vét eigum skilt.”
Fjárhagsráð tók til starfa 1947 og lagði í
ágúst sama ár þá kvöð, óumsamið, á bæjar-
stjóra og oddvita á verzlunarstöðum að fara
með umboðsstörf fyrir sig á aðliggjandi verzl-
unarsvæðum. Engin ákvæði finnast í lögum,
er skylda bæjarstjóra og oddvita til þess að
veita Fjárhagsráði umboðsþjónustu. Hitt
skal viðurkennt, að sennilega er ekki önnur
verkaskipan í þessum viðfangsefnum tiltæki-
legri.
Fjárhagsráð og allt þjónustulið þess í
Reykjavík er launað af ríkinu, svo sem eðli-
legt er; þetta er ríkisfyrirtæki. En bæjarstjór-
arnir og oddvitamir hafa aftur á móti, —
mér vitanlega, — enga krónu fengið greidda
frá Fjárhagsráði eða ríkinu fyrir umboðsstörf-
in og útlagðan kostnað við þau, svo sem
síma-, póst- og ritfangakostnað.
Sveitarfélögin hafa orðið að taka á sig
allan kostnað af þessari þjónustu við ríkis-
fyrirtækið enn sem komið er.
Ennfremur að stjóm sambandsins ætti
hlut að því, að ríkissjóður greiddi, a. m.k.
að nokkru leyti, kostnað við úthlutun
skömmtunarvara.
Þá lýsti fundurinn óánægju sinni yfir því,
að landsþing sambandsins skuli haldið á
þeim tíma, er fulltrúar úr sveitum ættu mjög
erfitt um að mæta sakir anna.
(Útdráttur úr fundargerð.)
Þetta hefði kannske mátt þola sem þegn-
skyldu, ef öll sveitarfélög hefðu þar hlutfalls-
lega svipaða kvöð að inna. En víðs fjarri fer
að svo sé.
Aðeins þar, sem verzlun er rekin með
vörur, sem Fjárhagsráð skammtar, er þessar-
ar þjónustu krafizt. Og eitt þvílíkt sveitar-
félag er líka algerlega undanskilið. Það er
stærsta sveitarfélagið, þar sem mest er verzl-
að, — jafnvel meira en fólk í öðrum lands-
hlutum telur þjóðfélagslega réttmætt gagn-
vart sér, — það er höfuðborgin sjálf, Reykja-
vík.
Á hana er engar kvaðir eða kostnaður lagð-
ur í þessum efnum.
Fyrir hennar verzlunarsvæði vinnur hið
ríkislaunaða Fjárhagsráð og þjónustuliðið á
skrifstofum þess þau störf, sem bæjarstjór-
um og oddvitum er falið að annast á öðmm
verzlunarstöðum.
Þetta ósamræmi, sem sjálfsagt er hagan-
legt verklega, útilokar gjörsamlega að hægt
sé að leggja umboðsstörfin á sem þegn-
skyldu, og gerir óumdeilanlegt, að ríkið á að
borga þau.
Fyrir ýmis sveitarfélög er hér ekki um
smámuni að ræða.
Mér telst svo til, að á síðastliðnu ári —
árinu 1948 — hafi umrædd störf útheimt
hálfs manns vinnu á skrifstofu Húsavíkur-
hrepps.
Ég sendi f. h. hreppsins Fjárhagsráði í des-
ember 1947 reikning um vinnuna á því ári