Morgunblaðið - 21.05.2012, Blaðsíða 20

Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SIGMUND JÓHANNSSON,
fyrrverandi teiknari Morgunblaðsins,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja
síðastliðinn laugardag.
Helga Ólafsdóttir,
Hlynur Sigmundsson, Ólafur Ragnar Sigmundsson,
Björn Bragi Sigmundsson, Kateryna Sigmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 21. MAÍ 2012
✝
Elsku eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR S. OTTÓSSON,
lést miðvikudaginn 16.maí á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Útför hans fer fram frá Neskirkju fimmtu-
daginn 24. maí klukkan 13.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á orgelsjóð Stykkishólmskirkju (0309-13-300336, kt.
630269-0839) eða líknarfélög.
Steinunn Árnadóttir,
Ingibjörg Ólafsdóttir, Helgi R. Jósteinsson,
Kristín Ólafsdóttir, Davíð Sigurjónsson,
Erna Ólafsdóttir, Helgi Arnarson
og barnabörn.
Ástkær sonur okkar og bróðir,
HINRIK HINRIKSSON
lést í Noregi laugardaginn 12. maí.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju,
föstudaginn 25 maí, kl. 15.00.
Hinrik Aðalsteinsson,
Friðlín Valsdóttir,
Klara Berta Hinriksdóttir
og fjölskylda.
Elskuleg föðursystir mín,
SIGURBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR
frá Hálsi, Skógarstönd,
verður jarðsungin miðvikudaginn 23. maí frá
Stykkishólmskirkju. Athöfnin hefst kl. 14.
Sigrún Ögmundsdóttir og fjölskylda.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdasonur, tengdafaðir, og afi,
ÓLAFUR EINAR ÓLAFSSON,
framkvæmdastjóri
Stararima 21
varð bráðkvaddur á uppstigningadag, 17.
maí síðastliðinn.
Þorbjörg Jónsdóttir,
Ásdís Ýr Ólafsdóttir, Svavar Stefánsson,
Kolbrún Ýr Ólafsdóttir, Ólafur H. Torfason
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
EYGLÓ BJÖRNSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum Fossvogi
föstudaginn 18. maí. Jarðarför hennar
verður gerð frá Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 24. maí kl. 13.00.
Úlfar Ægir Þórðarson, Salóme Gunnarsdóttir,
Iris Rán Þorleifsdóttir,
Þóra Birna Karlsdóttir, Þórarinn Eggertsson
og barnabörn.
✝ Herdís Jó-hanna Vigfús-
dóttir (Dísa)
fæddist á Vopna-
firði 26. sept.
1919. Hún lést á
heimili sínu 17.
apríl 2012.
Foreldrar
hennar voru Vig-
fús Sigurjónsson
og Björg Davíðs-
dóttir. Hún var
næstelst tólf systkina, sem öll
eru látin nema Helga Fanney
og Haukur Vopni.
Dísa giftist 25. sept. 1943
Aðalsteini Bjarnasyni, f. 1.
mars 1920, d. 1. apríl 1969.
Eignuðust þau þrjár dætur: 1)
Vigdís Björg, f. 20. mars
1946, gift Krist-
jáni Sæmundssyni
og eiga þau fjög-
ur börn og sjö
barnabörn. 2)
Magndís Birna, f.
13. ágúst 1949,
gift Eiríki Jóns-
syni og eiga þau
fimm börn og níu
barnabörn. 3) Jó-
hanna Júlía, f. 30.
sept. 1953, gift
Guðna Ásgrímssyni og eiga
þau fimm börn og sex barna-
börn.
Seinni maður Dísu var
Guðmundur Grímsson, f. 18.
júlí 1929, d. 27. okt. 2009.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
Elsku mamma. Nú þegar þú
ert farin frá okkur, búin með
þinn tíma hér og kveður okkur
92 ára að aldri, hafa þeir
pabbi, Gummi og Haukur minn
verið glaðir að hitta þig aftur.
Þið pabbi byggðuð ykkur
hús í Breiðagerði og þar ól-
umst við systurnar upp. Síðan
flutti ég austur á Vopnafjörð á
þínar æskuslóðir. Alltaf þótti
þér jafngaman að koma austur
til mín enda áttir þú systkini
og vini þar.
Þú fórst ung að vinna sem
kaupakona og hefur unnið ým-
isleg störf bæði í síldarsöltun,
fiski og heimilishjálp. Þú flutt-
ir 1978 á Hraunteig og þið
Gummi létuð gera upp íbúðina
ykkar og hún var sko flott.
Þar vildir þú vera og fékkst að
Herdís Jóhanna
Vigfúsdóttir
Fyrstu minning-
ar mínar um afa
eru frá Eiðum, þar sem ég
dvaldi mikið fyrstu árin. Mér er
minnisstætt þegar ég fékk að
fylgja afa í kennslustund,
sennilega fimm ára gamall. Það
fannst mér afar merkilegt.
Einnig man ég eftir honum í
sjálfboðaliðastarfi á Sumarhá-
tíð UÍA sem var haldin á Eið-
um á hverju sumri, en hann
vann ötullega að íþrótta- og
æskulýðsmálum á þeim árum.
Eftir að afi og amma fluttu
inn í Egilsstaði sótti ég mikið í
að fá að vera í kringum þau.
Mér eru minnisstæðar allar
þær óteljandi kvöldstundir sem
ég átti heima hjá þeim í Fax-
atröðinni. Þar spiluðum við afi
gjarnan rommí heilu kvöldin
milli þess sem hann og amma
sögðu manni sögur og fræddu á
Sigurður Óskar
Pálsson
✝ Sigurður Ósk-ar Pálsson
fæddist í Breiðuvík
við Borgarfjörð
eystra 27. desem-
ber 1930. Hann lést
á Dvalarheimilinu
Hlíð 26. apríl 2012.
Útför Sigurðar
fór fram í kyrrþey.
ýmsan hátt. Einnig
fannst mér ótrú-
lega spennandi að
heimsækja afa á
Héraðsskjalasafnið
og var sérstaklega
heillandi að sjá all-
ar þessar gömlu
bækur og skjöl
sem hann var að
grúska í. Seinna
leitaði ég svo mikið
til hans þegar ég
fór að stúdera Laxness. Þar
kom maður heldur ekki að tóm-
um kofunum og átti hann stór-
an þátt í að smita mig af Lax-
ness bakteríunni.
Íslenskt mál var afa mikið
hugðarefni og gat maður alltaf
leitað til hans ef maður var í
vafa um eitthvað því tengt. Vit-
laus notkun málsins og ambög-
ur fóru óskaplega í taugarnar á
honum, sérstaklega ef þær
hrutu af vörum fjölmiðlafólks.
Þessi ástríða hans fyrir ís-
lensku máli sést glöggt þegar
maður lítur yfir ritverk hans,
hvort sem eru fræðigreinar,
barnasögurnar sem hafa sent
afkomendur hans og ýmsa fleiri
inn í draumalandið um áratuga
skeið, eða ljóðin, þar sem
gleggst má sjá hversu góð tök
Góður vinur er
fallinn frá langt fyrir aldur
fram. Bósi eins og Benedikt var
alltaf kallaður á meðal gamalla
félaga í Val var ávallt léttur í
lund og hvers manns hugljúfi.
Þegar Bósi var í stuði var
brugðið á leik og spilastokkur-
inn dreginn fram. Þá hófust
römmustu galdrar og þeir sem
ekki höfðu áður séð kappann að
verki voru agndofa enda ekki
auðvelt að átta sig á því hvernig
í ósköpunum hann framkallaði
snilldina.
Þeir voru flottir á fyrsta
herrakvöldi Vals 1982 þeir Bósi
og Þorsteinn Sívertsen (Skossi)
með pípuhattana, merktir Mag-
ic Brothers og þó eitthvað hafi
skolast til og kanínan næstum
því andast, þá er enn vitnað í
uppákomuna með bros á vör.
Þau Magga voru sannarlega
Benedikt Karl
Bachmann
✝ Benedikt KarlBachmann
fæddist í Reykja-
vík 12. mars 1945.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 9. maí 2012.
Útför Benedikts
fór fram frá Bú-
staðakirkju 16. maí
2012.
frábært teymi í öllu
sínu lífi og starfi,
og náðu alltaf að
heilla viðskiptavini
sína í þeim rekstri
sem þau stóðu fyr-
ir, nú síðast Inn-
rammaranum við
Rauðarárstíg, fyr-
irtæki sem ber
þeim hjónum vitni
um þjónustulipurð
og vönduð vinnu-
brögð.
Það er þungbært að sjá nú á
bak þessa frábæra dreng sem
alltaf lagði sig fram um að
glæða lífið gleði og velgengni.
Við sendum öllum vinum Bósa
samúðarkveðjur en einkum
Margréti, Þorsteini, Hrefnu,
barnabörnum og fjölskyldu.
Halldór Einarsson.
Það eru margar minningar
sem koma upp í hugann núna
þegar félagi minn og vinnur til
60 ára er kvaddur. Það er ekki
skrítið þegar litið er til þess að
kynni okkar hófust er við sett-
umst í 7 ára bekk í Austurbæj-
arskólanum og vorum bekkjar-
félagar þar í 6 ár og síðan í 4 ár
í Gagnfræðaskóla Austurbæjar
og á þessari 10 ára samfelldri
skólagöngu sátum við hlið við
hlið nánast öll þau ár og útskrif-
uðumst sem gagnfæðingar fyrir
réttum 50 árum.
Minningar sem krakkar, í
sundi í Sundhöllinni, á skautum
á Tjörninni og á skautasvellinu í
Skátaheimilinu við Snorrabraut
eða í fótbolta á Klambratúni,
svo komu unglingsárin, áfram
fótbolti á Klambratúni, skíða-
ferðirnar í Hveradali og skíða-
skála Vals í Sleggjubeinsdal,
unglingadansleikir í Skátaheim-
ilinu, Breiðfirðingabúð, Iðnó eða
í Silfurtunglinu. Við reyndum
fyrir okkur í golfi og fórum ófá-
ar veiðiferðirnar fram eftir full-
orðinsárunum.
Svo minnist ég þess er Bósi
hringdi í mig og bað mig að
hitta sig á Hressó, hann ætlaði
að kynna mig fyrir kærustunni
sinni, sat hann þar í einum
básnum með tveim ungum
stúlkum og kynnti mig fyrir
Margréti og Björgu vinkonu
hennar. Magga var alin upp á
Grímsstaðaholti á Fálkagötu 4
og varð síðar eiginkona hans,
einkennilegt eða kannski ekki,
en seinna varð ég ástfanginn af
Emmu eiginkonu minni sem
einnig var alin upp á
Grímsstaðaholti á Fálkagötu 32
og hefur vinátta okkar allra ver-
ið órofin síðan og minnumst við
hjónin allra heimsóknanna til
hvor annarra, við Bósi að
spjalla, spila eða tefla og Emma
og Magga að spjalla með handa-
vinnu. Bósi var mikill listunn-
andi og fagurkeri og ber heimili
þeirra Möggu vott um það. Þeg-
ar ég flutti með fjölskylduna til
Akureyrar til nokkurra ára
komu þau Magga norður og átt-
um við góðar stundir saman og
þegar þau fluttu til Flórída
heimsóttum við þau ásamt syni
okkar Geir Jóni, sem Bósi kall-
aði Gorminn ekki að ástæðu-
lausu. Ekki má gleyma Peðinu,
taflklúbbi okkar nokkurra vina
sem tefldum saman á þriðja
áratug.
Bósi var skemmtilegur, skap-
góður, vinnusamur og ekki síst
vandvirkur og þykist ég vita að
margir eiga eftir að sakna hand-
bragðs hans.
Sl. áratug hefur hefur hópur
fólks á ýmsum aldri, sem átt
hefur sér sameiginlegt áhuga-
mál, komið saman flestar helgar
á meðan knattspyrnuvertíðin
hefur staðið í Englandi og horft
á leiki með sínu liði. Það hefur
einnig farið í ferðir í Leikhús
draum-anna og haldið árshátíð-
ir. Ótvíræður leiðtogi hópsins
var Benedikt Bachmann eða
Benni eins og hann var jafnan
kallaður. Hann gat verið mjög
gagnrýninn á sína menn ef hon-
um fannst þeir ekki standa sig
vel og þá fuku oft yfirlýsingar í
kjölfarið:
„Nú held ég að karlinn sé
orðinn alveg galinn að stilla upp
þessu liði (Ferguson).“
„Þessi Nani getur ekki neitt.
Ég skil ekkert í karlinum að
selja hann ekki strax.“
„Ég held svei mér þá að
Djemba Djemba hafir verið
betri en þessir menn.“
Þetta kom yfirleitt af stað
fjörugri umræðu enda gert í
þeim tilgangi. Hann kunni ætt-
fræði leikmanna umfram aðra
og út frá nöfnum þeirra rakti
hann oft kostulega ættfræði sem
dugði yfirleitt til hláturs hjá
hópnum.
Oft þegar gengið var brösugt
í leik, þá greip Benni til þess
ráðs að kaupa sér staup. Þetta
var kallað markastaup og ótrú-
lega oft fylgdu mörk. Kannski
hefði það dugað á sunnudaginn
var, hver veit?
Á samkomum hópsins dró
Benni gjarnan fram spilastokk
og fleiri galdratæki. Þar lét
hann augu manna hringsnúast í
forundran þegar hann framdi
hin ótrúlegustu trikk.
Umfram allt var Benni heill
og góður vinur. Hann var mjög
flinkur í öllu sem hann tók sér
fyrir hendur og sviplegt fráfall
hans mjög sárt fyrir alla sem
hann þekktu og tengdust.
Við sendum Margréti, börn-
um þeirra og fjölskyldum sam-
úðarkveðjur og þökkum fyrir
stundirnar sem við áttum með
honum.
F.h. MU-hópsins,
Pétur Björnsson.
Vegir skiptast – allt fer ýmsar leiðir
inn á fyrirheitsins lönd.
Einum lífið arma breiðir,
öðrum dauðinn réttir hönd.
Einum flutt er árdags kveðja,
öðrum sungið dánarlag,
allt þó saman knýtt sem keðja,
krossför ein með sama brag.
Veikt og sterkt í streng er undið
stórt og smátt er saman bundið.
(E. Ben.)
Elsku Magga, við Emma og
fjölskylda okkar biðjum góðan
Guð að varðveita Bósa og
styrkja þig og fjölskyldu ykkar
nú og um alla framtíð.
Geir Þorsteinsson.
Kveðja frá
Stakkavík
Þórður Einarsson var einn
af stofnendum Stangveiði-
félagsins Stakkavíkur. Félagið
stofnuðu ellefu stangveiði-
menn hinn 7. febrúar 1978 í
Þórður
Einarsson
✝ Þórður Ein-arsson, fæddist
í Reykjavík 29.7.
1931. Hann lést á
Landspítala við
Hringbraut 1. maí
2012.
Útförin fór fram
í kyrrþey að ósk
hins látna.
þeim tilgangi að
sjá um ráðstöfun
veiðihlunninda í
Hlíðarvatni í Sel-
vogi og annast
vernd og viðgang
vatnsins. Þórður
var á þeim tíma
formaður Stanga-
veiðifélags Hafn-
arfjarðar en hann
var formaður þess
félags á árunum
1977 til 1986.
Þórður tók einnig síðar að
sér að sinna formennsku í
Stangveiðifélaginu Stakkavík.
Með honum í stjórn voru
Steingrímur Atlason sem