Helgafell - 01.07.1943, Blaðsíða 53

Hér fer á eftir stuttur kafli úr löngu og fjölbreyttu bréfi, sem Helgafelli hefur borizt
aloeg nýlega frá einum vina sinna. MeS því a8 hér birtist aSeins glefsa úr bréfinu,
teljum ViS sanngjarnt aS vikja í þetta sinn frá þeirri reglu tímaritsins aS greina najn
höfundar. — R i t st j.
Ritstjórar í slæmum
félagsskap
. Ekki hafði ég heldur búizt við því,
mínir elskanlegu, að sjá nöfnin ykkar beggja
undir bænarskrá 270 „áhrifamanna" til alþingis
um að slá á frest fullveldi Iandsins um mjög
óákveðinn tíma, þrátt fyrir margyfirlýstan vilja
þingsins um skjótari og þjóðhollari lausn. Að
vísu hafði mér þótt kenna kulda hjá ykkur áður
í umtali um forustumenn málsins, bæði hjá
T. G. í Léttara hjali og M. Á. í Umhorfum, í
grein hans um niðurstöður skoðanakönnunarinn-
ar í vetur sem leið, en þó fannst mér, að þær
greinar gætu fremur verið skrifaðar af umhyggju
fyrir auknum samhug og fræðslu um fullveldis-
málið en fjandskap við það . . . Mér sárnar
þetta af því, að þiS verSið Iíklega að teljast
, .áhrifamenn" fremur en margir aðrir, og auk þess
finnst mér svona loðin málamiðlunarmennska
fara jafngóðum skáldum illa. Ég geri t. d. ekki
sömu kröfu til Steins Steinars, sem er þarna
með ykkur, því að mér hefur alltaf þótt eitt-
hvert alvöruleysi loða við skáldskap og skoðanir
þess manns, síðan hann birti eftirmæli sín um
Kommúnistaflokkinn (hvers andlát ég harma þó
ekki) . . . En ofboSslegast finnst mér samt
aS sjá ykkur, Magnús og Tómas, undir þessu
skjali með mönnum, sem allir vita, aS lifað hafa
í hneykslanlegri andlegri sambúð um lengri eða
skemmri tíma viS Hitler, Himmler og Julius
Streicher, eins og þeim . . . (hér nafngreinir
bréfritarinn sjö þekkta menn), svo að ég nefni
aðeins tæpan helming slíkra pilta, sem undir
bænarskrána hafa ritað með ykkur . . .“
Athugasemdir Helgafells
Sýnilegt er, að bréfritarinn hlífizt hér ekki
við aS aga þá, sem hann elskar, og ber ekki
að mUvirSa það. ViS getum því miður ekki farið
út í þá sálma í þessu hefti, rúms og tíma vegna,
að gera grein fyrir ástæSum okkar til undir-
skrifta þeirri áskorun 270 nokkuð kunnra
manna, úr Reykjavík, Hafnarfirði og af Akur-
eyri, til alþingis, sem vinur Helgafeljs tekur svo
nærri sér. En þó munum við telja okkur skylt
að láta koma fram við hentugri tækifæri þau
rök, sem hníga aS því aS okkar dómi, að áskor-
unin feli í sér tímabæra viðvörun til alþingis
um að gæta metnaðar og hagsmuna landsins
með skynsamlegri framkomu og drengskap í
sambandsmálinu.
Hins vegar er þaS málstað okkar vissulega
hollast að játa vafningalaust, að bréfritarinn hefur
nokkuð til síns máls, er hann bendir, á sinn
hátt, á þá veilu í undirskriftasöfnuninni, að inn
á skjalið hafa slysazt nöfn manna, sem vitað er,
að hafa ósmekklegri afstöðu í utanríkismálum
en 8vo, að þeir eigi þar heima. Reyndar mun
vinur okkar gera fullmikið úr þessu. Um
suma þá, er hann nafngreinir, vitum við,
að þeir hafa fengið nokkra iðran f skóla mót-
lætisins, og um andlegt heimilisfang annarra
er ef til vill full sterkt að orði kveðið. En ef-
laust eru þó undir áskoruninni nöfn nokkurra
slíkra samfélagssjúklinga, sem bréfritarinn á við,
og verða þau mistök ekki nógsamjega hörmuð.
Tvö stjórnmálablöð vor, Tíminn og ÞjóSviljinn,
hafa líka þegar gripið fegins hendi á þessari
veilu, til þess aS ófrægja áskorendur yfirleitt.
ÞaS er og mála sannast, að á þvílíkar undir-
skriftir megi hiklaust líta sem dulbúinn áróður
fyrir viðhaldi þess sambands vors við Þýz\a-
land, sem hugarfarskvislingar vorir telja að skap-
azt hafi við fyrirmyndarhernám Danmerkur. Til
allrar hamingju eru menn af þessu tagi þó bæði
fáir og áhrifalitlir hér á landi, og, sem betur fer,
sýnu færri á margnefndu áskorunarskjali en gefið
er í skyn í bréfinu. Aftur á móti benda líkur til,
að hin órólega deild skilnaðarmanna eigi þá inn-