Helgafell - 01.04.1954, Blaðsíða 102

Helgafell - 01.04.1954, Blaðsíða 102
100 HELGAFELL eru þær hættur, sem hér lieí'ur verið drepið á, stórum alvarlegri með stærri þjóð'um, þar sem meiri við- skiptabragur er á tónlistarlífinu og samkeppnin harðari. En það er tíma- bært að vekja athygii á þeim einnig hér, nú þegar meiri háttar tónleikar innlendra og erlendra l'istamanna eru orðnir svo hversdagslegur viðburður, að jafnvel hinir áhugasömustu hlust- endur endast ekki til að sækja þá alla. Þess er þá kannske ekki svo mjög langt að bíða, að hér fari að gilda svipuð' lögmál og með stærri þjóðum um samkeppni, framboð og eftirspurn á tónleikamarkaðinum með þeim fylgifiskum, sem þau hafa í för með sér. Árni Kristjánsson Það ætti kannske naumast að telj- ast til stórtíðinda, þótt Arni Kristj- ánsson efni til píanótónleika hér í lleykjavík — þetta gerist að vísu ekki eins oft og margur mundi kjósa, en þó með nokkuð reghdegu millibili. En einhvernveginn fer það svo, að í hvert skipti verð'a tónleikar hans meðal merkisviðburða ársins á tónlistarsvið- inu. Ekki af því að lúðrar séu blásn'ir og bumbur knúðar fyrir þeim, heldur vegna þess að listamaðurinn kemur í hvert skipti á óvart með dýpri, inni- legri og heilsteyptari skilningi og túlk- un á viðfangsefnum sínum en áður. Og með'ferð hans á þeim verður enn meir sannfærandi vegna þess, að hún einkennist af algerðu yfirlætisleysi. Hann er vaxandi listamaður í orðsins fyllstu merkingu og hefur þó lengi verið í fremstu röð íslenzkra lista- manna, — vaxandi frá ári til árs og frá síðustu tónleikum til hinna næstu. Ekki þannig, að hann leggi sér til nýjar tæknibrellur eða ytri töfra- brögð, heldur vegna þess að studdur grundað'ri þekkingu og öruggri eðlis- ávísun leitar hann stöðugt og kemst sífelit nær því, sem er mergurinn máls- ins — andi og innihald tónlistarinnar sjálfrar — en gerir aldrei minnstu til- raun til að trana fram persónu sinni. Þegar ldustað er á Beethoven-sónötu í flutningi Arna, er það Beethoven, sem talar, en ekki Arn'i Ivristjánsson, sem spilar. Meira og sannara lof verð- ur ekki borið á nokkurn túlkanda Beethovens, og mætti það vera sann- mæli um fleiri en raun ber vitni. Veigamesta viðfangsefni Arna á tónle'ikunum í vetur var sónatan í c-moll, op. 111, eftir Beethoven, eitt fegursta og skáldlegasta píanóverk snillingsins, yfirmannlegt í þrótti sín- um, tign og göfgi. Þetta verk lék Arni á tónleikum fyrir um það bil fimni árum, og er sá flutningur enn í minni. En enn öruggari voru tök hans á þvi að þessu sinni og sambærileg við það' sannasta og bezta, sem þekkist á þessu sviði. Stuttu eftir þessa tónleika kom Arni fram sem einleikari í j)íanókon- sertinum nr. 4 í G-dúr eftir Beet- hoven með Sinfóníuhljómsveitinni undir stjórn Olavs Kielland. Einnig hér vann hann nýjan listsigur. Þrír ungir listamenn hafa kvatt sér hljóðs liér í vetur, þeir Ingvar Jónasson fiðluleikari og píanóleikararnir Guðmundur Jónsson og Gísli Magnússon. Þeir höfðu alhr verið meðal efnilegustu nemenda Tónlistarskólans á sínum tíma og ver- ið hvattir til að' leita utan til fram- haldsnáms að loknu burtfararprófi þar. Hafa þeir síðan dvalizt erlendis
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148

x

Helgafell

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helgafell
https://timarit.is/publication/1076

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.