Helgafell - 01.11.1954, Blaðsíða 54

52
HELGAFELL
íundið eins raeitlaða túlkun vorleys-
ingar og í þessari mynd.
A öðrum stað er landslagið hrjúft
og reyrt þeim raegingjörðum, sem
stormar og regn og sól hafa smíðað
því um aldirnar. Það er óhagganlegt,
hjóstrugt og æsifagurt því auga, sem
hræðist ekki að horfa í apalsvört jarð'-
arsárin. Svona list semur enginn mað-
ur nema sá, sem er nógu stór til þess
að standa einn frammi fyrir augliti
landsins, án þess að kvika, án þess að
láta það kúga sig, og reynist því jafn-
oki.
Og út yfir þessi svörtu apalhraun,
þessi veðurbitnu andlit fjallanna,
svífa undarleg skip, mjúkformuð og
full af blómum. Og á kynjaströnd
stendur hesturinn Pegasus með græna
vængi og minnir okkur enn á, að við
erum í Bragalandi, þar sem er dags-
birta allar nætur á sumrum. Og ég
sagð'i við sjálfan mig þarna á sýning-
unni: Hversu smá verða öll okkar
daglegu vandræði, á meðan við eigum
svona mann til þess að syngja í okk-
ur kjarkinn — og lífið.
B. Th. B.
Afmælissýning
Gunnlaugs Scheving
Félag myndlistarmanna liélt í sum-
ar yíirlitssýningu á málverkum Gunn-
laugs Scheving, í tilefni fimmtugsaf-
mælis hans. A sýningunni voru þó að-
eins 47 myndir frá ýmsum tímum, og
gaf hún því engan veginn fullkomið
yfirlit um ævistarf þessa tiltölulega
unga snillings okkar.
Gunnlaugur Scheving er tvímæla-
laust einn af okkar allra beztu mál-
urum. Hann er mjög sérkennilegur og
frumlegur í efnisvali og framsetningu,
og 'hefur opnað okkur algerlega nýtt
skyggni inn í víddir og stemningar
norðurhvelsins, með þess svölu og silf-
urtæru snjóbirtu og regindjúpu höf-
um.
Langflestar myndir G. S. eru frá
sjó, enda er listamaðurinn alinn upp
á sjávarbakkanum. Hann hefur leikið
sér við strönd Norður-Atlantshafsins
og horft langsæum unglingsaugum yf-
ir endalausan lygnan flöt þess í dýrð
hásumarsins. Og þó heí'ur hann látið
heillast, jafnvel enn meira, af hinni
háu og breiðu skammdegisöldu, ógn-
þungri í tign sinni og veldi. Hann
hefur staðið við hlið hinna saltdrifnu,
frumstæðu hetja hafsins, og hlýtt á
þær rifja upp endurminninguna um
köld faðmlögin við grályndar Ægis-
dæturuar og sefandi hrifninguna, er
rismikil undiraldan lyfti þeim upp úr
öldudölunum, svo þeir fengju eygt
langþráða fjallahnúkana snæviþakta.
Þjóðkunnur menntamaður sagði
eitt sinn um Asgrím Jónsson, að hann
hefði gefið okkur landið sitt, og eru
það orð að sönnu, einnig um aðra
listamenn okkar ýmsa, er síðar komu.
Með líkum hætti mætti þá segja að
G. S. hefði gefið okkur hafið umhverf-
is landið okkar. Gunnlaugur er líka
á margan hátt langhelzt í ætt við
Ásgrím Jónsson, hógvær og fjarri öll-
um óhemjuskap. Og liann er ramrn-
íslenzkur fram í fingurgóma eins og'
bóndinn, sem nýtur miðdegishvíldar
með fjölskyldu sinni í friðsælli gras-
laut, sem hann er orðinn samgróinn,
eins og mosavaxinn steinninn, sem
hann situr á, og sjómaðurinn, sem
stirðum fingrum en öruggum dregur
gaddfreðna línuna. Æðruleysi lians
minnir líka á þessar traustu máttar-
stoðir þjóðfélagsins, er eiga landið og
hafið, sem þær hafa sigrað með eigin
afli hugar og handa.