Morgunblaðið - 02.04.2013, Blaðsíða 28
28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. APRÍL 2013
✝ Ólafur Berg-mann Stef-
ánsson fæddist í
Reykjavík 12.
september 1926.
Hann andaðist á
hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli þann
21. mars 2013.
Foreldrar hans
voru Kristín Þór-
katla Ásgeirsdóttir
frá Fróða á Snæ-
fellsnesi, f. 26. febrúar 1900, d.
26. júlí 1990, og Stefán Ein-
arsson, húsasmíðameistari, f.
22. mars 1896 að Hofgörðum í
Staðarsveit, d. 16. mars 1980.
Systkini Ólafs voru Einar
Stefánsson, f. 1923, d. 1995, og
Soffía Stefánsdóttir Carlander,
f. 1924, d. 2006.
Ólafur kvæntist 2. maí 1952
Vilhelmínu Norðfjörð Baldvins-
dóttur. Þau bjuggu fyrstu árin í
Keflavík hvar Ólafur starfaði
sem flugumsjónarmaður á vell-
hans er Karlotta Sif hjúkr-
unarfræðingur, f. 11. febrúar
1985. 4) Sverrir Stormsker,
tónlistarmaður og rithöfundur,
f. 6. september 1963. Barn hans
er Hildur Björk, f. 1. september
1989.
Ólafur vann hjá Flugfélagi
Íslands allan sinn starfsaldur.
Hann var einn fyrstur Íslend-
inga sem fór utan til flug-
umsjónarnáms. Hann nam
fræðin í Southampton og New
York 1951-2.
Í upphafi störfuðu íslenskir
flugumsjónarmenn hjá ríkinu
og voru þá í heildarsamtökum
BSRB án þess að vera með sér-
stakt félag. Það voru síðan
flugumsjónarmenn á Keflavík-
urflugvelli sem ákváðu að
stofna stéttarfélag, Félag ís-
lenskra flugumsjónarmanna ár-
ið 1954. Ólafur var kosinn
fyrsti formaður félagsins. Hann
var endurkjörinn 1956. Árið
1973 sameinuðust Flugfélag Ís-
lands og Loftleiðir í nýtt
eignarhaldsfyrirtæki, Flug-
leiðir, og starfaði Ólafur þar til
starfsloka.
Útför Ólafs fór fram í kyrr-
þey frá Grafarvogskirkju 27.
mars 2013, að ósk hins látna.
inum en fluttu svo
til Reykjavíkur, í
Vesturbæinn, í
byrjun sjöunda
áratugarins. Síð-
ustu 35 árin
bjuggu þau á Sel-
tjarnarnesi.
Þau eignuðust
fjögur börn, þau
eru: 1) Stefán
Norðfjörð, prentari
og glerlistamaður,
f. 23. ágúst 1952. Barn hans er
Katrín, viðskiptafræðingur og
matvælafræðingur, f. 18. júní
1981. 2) Guðrún Elín (Gunn-
ella), myndlistarkona, f. 6. júlí
1956, gift Sigurði Rúnari Sig-
urjónssyni, framkvæmdastjóra,
f. 17. desember 1955. Börn
þeirra eru: Sveinn Rúnar,
læknir, f. 24. desember 1976,
og Ragnhildur Kristín, f. 26.
apríl 1987. 3) Ólafur Norðfjörð,
bílamálari og réttingarmaður,
f. 12. desember 1959. Barn
Pabbi, eða „kallinn“ eins og
hann jafnan var kallaður af okkur
í fjölskyldunni, var margslunginn
náungi. Hann var mjög vinsæll
meðal samstarfsmanna sinna hjá
Flugfélaginu og þar var hann í
góðum flug-félagsskap. Heima
var hann ekki í alveg jafn góðum
félagsskap, enda við krakkarnir
frekar þreytandi kvikindi. Hann
gat verið fljótur upp og jafn fljót-
ur niður aftur – líka tröppurnar.
Minnti soldið á John Cleese í
Fawlty Towers. Hann var
mínútugæi og skelfilega sam-
viskusamur. Allt varð að vera
100% og hann þoldi ekkert fúsk
og rugl. Hann hafði gaman af að
gleðjast með góðum, sem sagt er,
en alltaf mætti kallinn í vinnuna,
bláedrú, á mínútunni, alveg
fjallfrískur og sprellfjörugur, og í
þannig skapi var hann alveg
þangað til hann kom heim til sín.
Hann sagði oft að hann væri í fríi
þegar hann væri í vinnunni. Kall-
inn hafði vit á því að reka mig að
heiman þegar ég var 17 ára, af
því ég neitaði að verða spren-
glærður rykfallinn háskóla-
fagidjót, og þá rofnaði samband
okkar í nokkur ár. Það var ekki
fyrr en hann var um sextugt sem
ég fór að kynnast hans bestu hlið-
um. Hann var t.d. mjög meinhæð-
inn og stríðinn og hafði afar
glöggt arnarauga fyrir öllu því
neikvæða sem lífið hefur uppá að
bjóða. Eins og hann var nú
hjartahlýr og viðkvæmur þá
hafði hann einstakt lag á að finna
veiku blettina á fólki og stinga
pínulítið í þá með meinfyndnum
nastí athugasemdum. Eitt sinn
vorum við í veislu og til okkar
gekk virtur bókmenntagúrú sem
minnti soldið á apa í framan.
Pabbi tók í spaðann á honum og
kynnti sig sem homo sapiens. Ap-
inn gladdist ekki en það gerðum
við feðgarnir að sjálfsögðu.
Kallinn var afar hugmyndarík-
ur, frumlegur, framsýnn, list-
rænn og frjór. Hann hafði mikinn
áhuga á auglýsingasálfræði og
ætlaði sér að opna fyrstu íslensku
auglýsingastofuna um miðbik
síðustu aldar en rakst á of marga
veggi. Menn vissu ekkert um
hvað hann var að tala svo hann
gaf þetta upp á bátinn. Um svipað
leyti fékk hann umboð fyrir
BMW en rakst á of marga veggi.
Gaf það frá sér. Leiddist veggir.
Fyrir ca. tveimur áratugum varð
hann sér úti um umboð fyrir
stóru flettiskiltin sem nú eru út
um alla borg. Hann talaði við alls-
konar steingelda blýantanaggrísi
í kerfinu til að fá að koma þessu
upp en rakst alls staðar á veggi.
Gafst loks upp og sagði þessum
flónum að hoppa uppí óæðri end-
ann á sér, sem sé munninn.
Stuttu síðar spruttu þessi flett-
iskilti upp út um allt, sem þýðir
að „réttur“ maður hafi hirt þetta,
sem er alllýsandi fyrir íslenskt
viðskiptasiðferði. Það voru mis-
tök hjá kallinum að velja sér Ís-
land sem búsetuland því hann var
stálheiðarlegur sómamaður.
Enda hætti hann í lögfræði og
guðfræði eftir tveggja ára nám.
Skellti sér þess í stað til útlanda
og kláraði þar flugumsjónarnám
og vann hjá Flugfélaginu í 50 ár.
Hann umbar lítt drulludela og fá-
vita og átti því skiljanlega mjög
fáa íslenska vini. Honum þótti
vænt um dýr og átti skynsama og
viðræðugóða kisu. Og ekki síðri
eiginkonu.
Ég kveð kallinn með elsku,
trega og söknuð í hjarta. Hann
var óneitanlega eftirminnilegur
karakter.
Sverrir Stormsker.
Kveðja frá C-bekk í MR-1948
Vinur okkar og bekkjarbróðir,
Ólafur Stefánsson, flugumsjónar-
maður, lést eftir langvinn veik-
indi að morgni 21. mars 2013. Við
kynntumst Óla veturinn 1941-42 í
undirbúningsdeild Einars Magg,
en hópurinn samanstóð af 13 til
14 ára gömlum heimspekingum
sem voru að leggja út á lífsins
ólgusjó. Vorprófin skáru úr um
það hverjir skyldu fara í MR og
hverjir í Ágústar-skólann. Vinir
Óla fylgdu honum í Ágústarskól-
ann sem var í gamla Iðnskólanum
við Lækjargötu. Í Kvosinni voru
lystisemdirnar alls staðar í kring-
um okkur. Við keyptum gosið í
Freyju, milk shake á Langabar,
við stunduðum bíó og skólaböll og
fylgdumst grannt með Fröken
Reykjavík sem gekk eftir Aust-
urstræti á ótrúlega rauðum skóm
og ilmaði eins og vorsins blóm.
Þegar Ágústarskólinn fluttist
seinna í gamla Stýrimannaskól-
ann við Öldugötu, vorum við
fluttir með sem hverjir aðrir inn-
anstokksmunir.
Óli var góður drengur, glað-
lyndur, vel máli farinn og
skemmtilegur. Hann var mjög
minnugur og var oft bráðfyndinn
því húmorinn var í góðu lagi.
Hann var mjög vinsæll meðal
skólasystkinanna og eignaðist
marga góða vini á þessum árum.
Hann hafði ákveðnar skoðanir á
hverju máli en var samt ófeiminn
að taka til varna ef honum fannst
að góður málstaður færi halloka.
Vorið 1944 var hluti bekkjar-
ins fluttur upp í 3. bekk MR. Óli
og vinir hans voru áfram í gamla
skólanum þar til þeir voru sjálfir
fluttir upp í 5. bekk Menntó
tveim árum seinna. Í C-bekknum
leið þeim vel, aðallega vegna þess
að hópurinn, sem byrjaði saman
1942, var nú sameinaður að nýju
og vinátta, sem myndaðist fyrir 4
árum, blómstraði á ný. Óli tók
fullan þátt í félagslífinu. Hann
hitti aftur gamla vini og eignaðist
nýja. Hann fór í ferðir á vegum
skólans og er frægust jarðfræði-
kennsluferðin á Heklu vorið 1947
þegar nemarnir gengu á ný-
storknaðri hraunskáninni sem
jafnharðan brotnaði undan fótum
þeirra. Óli naut sín vel þennan
tíma, bæði í námi og félagslífi,
þar til hann, eins og hópurinn all-
ur, lauk stúdentsprófi vorið 1948.
Eftir stúdentsprófið tvístrað-
ist hópurinn. Flestir fóru í há-
skólanám, aðrir stofnuðu heimili
og fóru að eignast börn, Óli fór í
sérnám á vegum Flugmálastjórn-
ar og vann síðan við flugumsjón á
Reykjavíkurflugvelli og víðar í
fjölda ára. Með náminu fór hann
einnig hina hefðbundnu leið.
Hann eignaðist góða konu, Vil-
helmínu, sem hann og vinir
þeirra hjóna kölluðu Góu, og
eignuðust þau fjögur mannvæn-
leg börn.
Í mörg undanfarin ár höfum
við, C-bekkingarnir, hist mánað-
arlega á Hótel Borg, hinum
gamla og vinsæla samkomustað
okkar. En tíminn líður hratt og
áður en við áttum okkur er komið
að 65 ára stúdentsafmælinu í júní
nk.
Við kveðjum vin okkar Ólaf
Stefánsson með þakklæti fyrir
samfylgdina í rúmlega 70 ár,
samfylgd sem aldrei bar skugga
á. Og við flytjum Vilhelmínu,
börnum þeirra og öðrum afkom-
endum innilegustu samúðar-
kveðjur okkar.
F.h. C-bekkjarins í MR 1948
og vinahópsins við hornborðið á
Borginni,
Valgarð Runólfsson.
Ólafur Bergmann
Stefánsson
✝ RagnarSvafarsson
fæddist í Reykjavík
7. febrúar 1947.
Hann varð bráð-
kvaddur 19. mars
2013.
Foreldrar Ragn-
ars voru Svafar
Steindórsson, f. 8.2.
1915, d. 15.8. 1991
og Guðrún Ara-
dóttir, f. 27.4. 1909,
d. 2.1. 1984. Systir Ragnars er
Dóra María Sølvberg, f 10.2.
1944, gift Ingibrit Sølvberg, þau
eiga tvö börn. Systur samfeðra
eru Svava og Elísabet.
Ragnar giftist 19.3. 1967,
2.12. 2010, giftur Piu Kous-
gaard, f. 13.5. 1975. Börn þeirra
Selma, f. 2001 og Alex, f. 2005.
3) Gunnar Már, f. 20.5. 1973,
giftur Hrafnhildi H.K. Friðriks-
dóttur, f. 10.10. 1967. Börn
þeirra Eiður Örn, f. 1996 og
Sara Sif, f. 1999. 4) Stefán Ragn-
arsson, f. 8.6. 1977, í sambúð
með Árnýju Láru Karvel-
sdóttur, f. 14.6. 1981.
Ragnar stundaði nám í húsa-
smíði við Iðnskólann í Reykjavík
og útskrifaðist þaðan árið 1967.
Vann hann ýmis störf í kjölfarið
á því. Ragnar vann í sportvöru-
versluninni Sportval frá 1976 og
var þar í átta ár en síðastliðin 29
ár hefur hann unnið í BYKO.
Ragnar hafði ávallt gaman af
dansi og byrjaði 16 ára að dansa
og sýna með Þjóðdansafélagi
Reykjavíkur.
Útför Ragnars fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag, 2.
apríl 2013, kl. 13.
Stellu Magnús-
dóttur, f. 23.6.
1946, í Reykjavík.
Foreldrar hennar
voru Magnús
Magnússon, f. 21.1.
1910, d. 30.10. 1971
og Jóhannna Árna-
dóttir, f. 4.10. 1912,
d. 5.11. 1987. Synir
þeirra eru: 1) Svaf-
ar, f. 23.5. 1967, í
sambúð með Svövu
Margréti Blöndal Ásgeirs-
dóttur, f. 27.1. 1974. Sonur
þeirra er Patrekur, f. 2008. Son-
ur Svövu og stjúpsonur Svafars
er Anton Pétur, f. 1996. 2)
Magnús Örn, f. 21.1. 1970, d.
Okkur setti hljóð við þær
fregnir að vinnufélagi og vinur
okkar, hann Ragnar Svafarsson,
væri látinn.
Við vorum lánsöm að fá að
kynnast Ragnari, eða Ragga
rokk eins og hann var stundum
kallaður af vinum og vinnufélög-
um. Raggi var mikill reddari, „alt
mulig mand“ og fátt sem vafðist
fyrir honum, enda kom hann víða
við þau tæp 30 ár sem hann vann
hjá BYKO. Hann var aðstoðar-
verslunarstjóri í verslun BYKO
Breidd, hann var lagerstjóri,
sölumaður, vann við leigumark-
aðinn og við hinar ýmsu breyt-
ingar á verslunum fyrirtækisins.
Ragnar var ávallt kallaður til
þegar kom að uppsetningu versl-
unar eða þegar verslanir voru
fluttar eða laga þurfti til. Þar var
Raggi í essinu sínu og gat hann
miðlað af sinni miklu reynslu
enda með eindæmum nákvæmur
í verki.
Það var gaman að vinna með
Ragga. Hann hafði gaman af því
að segja sögur, bæði af sjálfum
sér og öðrum. Þegar hann var að
segja viðskiptavininum til með
sínu rólega fasi og þolinmæði
lagði hann verkefni fyrir við-
skiptavininn svo hann bæði skildi
þau og gat farið ánægður heim.
Þannig var Raggi, alltaf að
ráðleggja og segja til.
Það er svo stutt síðan við vor-
um með honum og Stellu á árshá-
tíð Norvíkur í Broadway, en þar
eins og venjulega dansaði hann
sitt rokk, kannski lágstemmdara
en áður. Raggi var duglegur að
mæta á allar samkomur á vegum
BYKO og starfsmannafélagsins.
Við eigum eftir að sakna Ragga,
því það fór ekki á milli mála þeg-
ar hann var á staðnum. Það var
gott að vera í nálægð við hann.
Hvíli hann í friði.
Starfsmenn BYKO senda fjöl-
skyldunni sínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Heiðar Bergmann
Heiðarsson.
Ragnar
Svafarsson
Við amma Magga vorum allt-
af góðir félagar. Hún er ein af
merkilegri persónum sem ég
hef kynnst. Hafði alltaf eitt-
hvað nýtt að sýna mér, t.d. fal-
legar myndir sem hún hafði
klippt úr blöðum eða steina og
skeljar sem hún tíndi í göngu-
túrum. Músíkin sem hljómaði
úr hátölurunum var mjög fjöl-
breytt, allt frá afrískum kór-
söngvum til færeyskrar popp-
tónlistar og allt þar á milli og
útfyrir. Hún var algjörlega for-
dómalaus á alla hluti. Það sem
henni fannst flott var flott, al-
veg óháð því hvaðan það kom
og hvernig það var gert.
Ég á margar æskuminningar
þar sem ég og amma vorum að
bralla eitthvað saman. Ég bjó í
Amsterdam frá þriggja til átta
ára aldurs og alltaf þegar við
komum til Íslands var gist hjá
ömmu og afa á Bragagötunni.
Við amma fórum oft í göngu-
ferðir og hún sagði mér þá frá
ýmsum blómum og blómateg-
undum. Einu sinni spurði hún
mig hvort ég vildi koma í
göngutúr og ég horfði einlægt á
hana og sagði „Já, en ekki
segja mér frá fleiri blómum,
mér finnast þau ekkert mjög
skemmtileg“. Hún skellihló og
sagði mér og öðrum oft þessa
sögu.
Afi og amma voru í Kvæða-
mannafélaginu Iðunni. Ég man
eftir nokkrum kvæðalagaæfing-
um á Bragagötunni. Þar voru
þau að kveða ásamt öðrum
snillingum. Ég fékk áhuga og
eftir að afi dó fór ég með ömmu
í nokkrar ferðir með „Iðunni“.
Það var notalegt að sitja í rútu
með ömmu, hlusta á fólkið gera
vísur og kveða og við amma
hjálpuðumst að við að yrkja.
Magnea
Halldórsdóttir
✝ Magnea Hall-dórsdóttir
fæddist 22. ágúst
1931 á Vind-
heimum í Ölfusi.
Hún lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Grund 23.
mars 2013.
Útför Magneu
var gerð frá Hall-
grímskirkju 27.
mars 2013.
Ég bjó í Eyjum
á þessum tíma og
gisti nánast alltaf
hjá ömmu þegar ég
kom í bæinn. Einn-
ig þegar ég varð
eldri. Einu sinni
fór ég út að
skemmta mér og
rölti svo á Braga-
götuna eftir nætur-
bröltið. Ég læddist
inn, en hún vakn-
aði samt, kom niður og settist
með mér inn í eldhús, bauð mér
upp á kleinur og mjólk og átt-
um við innilegt spjall fram eftir
morgni. Já, hún var alltaf til í
að spjalla um allt milli himins
og jarðar.
Frá því að ég man eftir mér
var amma oft með videovélina á
lofti. Í hvert sinn sem eitt
barnabarnið var að gera eitt-
hvað skemmtilegt þá var hún
mætt til að mynda og þannig
hafa margir gullmolarnir úr
fjölskyldunni verið festir á
filmu. Og einnig öll ferðalögin
hennar. Hún elskaði að sýna
okkur stiklur frá ævintýrum
sínum um landið og heiminn.
Amma fór oft á tónleika. Ég
fór með henni á Vínartónleika
Sinfóníunnar í fyrra. Þá var
hún komin með svolítið alz-
heimer og átti hún gott spjall
við leigubílstjórann þar sem
var farið ansi frjálslega með
heimildir. En hún skemmti sér
konunglega á tónleikunum,
klappaði með og brosti breitt.
Enda tónlistarunnandi af guðs
náð.
Viku áður en hún lést kíktum
við mamma á hana. Hún var
mjög kvalin vegna samfalls í
hryggjaliðum. Við leiddum
hana á milli okkar nokkra
metra í annað sæti. Þegar hún
settist, horfði hún á okkur, and-
varpaði grínslega með tunguna
úti og brosti svo. Já, þótt málið
og minnið væri nánast horfið
þá hafði hún ekki misst húm-
orinn.
Amma, þú ert mér fyrirmynd
um hvernig lifa skal lífinu lif-
andi og líta á heiminn á for-
dómalausan hátt.
Þín verður sárt saknað.
Þinn,
Andri.
Kæri Væi.
Takk fyrir allar góðar stundir í
vinnu og leik. Það eru dýrmætar
minningar. Þú alltaf með húmor-
inn í lagi og hressilegur í tali.
Þú varst mikill fagmaður í
þinni grein og gaman að vinna
með þér. Lausn var fundin á öll-
um málum og unnið af vand-
virkni.
Þorvarður G.
Haraldsson
✝ Þorvarður G.Haraldsson
fæddist í Reykjavík
24. mars 1943.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi
15. mars 2013.
Útför Þorvarðar
fór fram frá Vídal-
ínskirkju 27. mars
2013.
Við minnumst
haustferðanna okk-
ar og sérstaklega
ferða í sumarbú-
stað, það voru nota-
legar samveru-
stundir.
Fyrir 10 árum
fórum við saman til
Kanarí, ég fimmtíu,
þú sextíu, okkur bar
saman um að fara
aftur tíu árum
seinna en ekki verða allir
draumar að veruleika.
Alltaf var gaman að koma til
þín og Svönu. Þú vildir taka vel á
móti gestum og kvaddir með
kossi á kinn og hlýlegu faðmlagi.
Við söknum þín og sendum
Svönu og allri fjölskyldunni sam-
úðarkveðjur.
Reynir og Inga Rún.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fædd-
ist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer
fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini,
maka og börn, svo og æviferil. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar