Málfríður - 01.10.2013, Blaðsíða 14

Ólafur: Það eru ýmis vandamál við framkvæmdina.
Þar er gert ráð fyrir jákvæðni og frumkvæði nemenda
og að þeir stjórni sjálfir námi sínu. Hvernig á að koma
því að?
Betri undirstaða í framhaldsskóla
Pétur: Framar öllu kemur upp vandamál fyrir fram-
haldsskólann. Hvaða kröfur getur hann gert til nem-
enda sem koma inn? Þegar við í MS byrjuðum að semja
drög að námskrá samkvæmt námskrá framhaldsskóla
2011 var okkur sagt að sleppa DAN103 og ENS103
enda eru lýsingar á lokamarkmiðum í greinunum fyrir
grunnskóla síðan 2005 nokkurn veginn þær sem eru
þar. Hins vegar er allt skýrara með námskrá grunn-
skóla 2013.
Ármann: En var ekki lagt fé til
þróunarvinnu í framhaldi af
breytingunum 2005?
Hildur: Við höfum fengið nýtt
námsefni smám saman. Það byrj-
aði fyrir fjórum árum. Og það er
meira krefjandi. Við höfum fengið
mjög gott námsefni undanfarið í
nánast öllum árgöngum og það er
mjög hvetjandi og kennaravænt
námsefni sem hentar öllum nem-
endum, óháð bakgrunni.
Pétur: Og við finnum það í framhaldsskóla. Æ fleiri í 1.
bekk hjá okkur gætu í raun sleppt byrjunaráfanganum,
tel ég.
Ólafur: Það hafa líka verið breytingar í ensku. Við byrj-
uðum seint hjá okkur, í haust en efnið hefur verið til
áður. Og þar eru efnismeiri textar og minna um mál-
fræði sem er ekki með í nýju markmiðunum.
Ármann: Ég get ekki sagt að ég hafi fundið róttækan
mun. Það er hæg og róleg stígandi í getu nemenda og
við gerum orðið meiri kröfur á fyrsta ári. Við eigum að
fá frekar sterka nemendur en breiddin er gífurleg og
það skapar mikinn vanda þegar allir eru saman í bekk.
Enska er sérkennileg grein að því leyti að nemendur
sækja sér svo mikla hæfni utan frá.
Ólafur: Já, ég er með nokkra alveg ótrúlega öfluga
nemendur í ensku, en ég get því miður ekki eignað
skólanum heiðurinn af því nema að litlu leyti. – Hjá
okkur er þrepaskipt kennsla, hægferð, miðferð og
hraðferð.
Ármann: Hjá okkur er ekki þrepaskipt en einhverjir
Ármann Halldórsson .
Undanfarið hafa komið út nýjar aðalnámskrár fyrir
framhaldsskóla og grunnskóla sem hrófla við mörk­
unum milli skólastiganna. Um leið birtast í þeim
skýrari og viðtækari viðmið um hæfni. Þetta snertir
einkum ensku og dönsku því að enska og danska eru
kennd bæði í grunnskóla og framhaldsskóla.
Málfríður bað fjóra kennara um að ræða þessi
mál. Þetta eru Hildur Viggósdóttir, dönskukennari í
Garðaskóla, Guðrún Sigríður Sævarsdóttir, dönsku­
kennari í Tækniskólanum í Reykjavík, Ólafur Jóns­
son, enskukennari í Réttarholtsskóla, og Ármann
Halldórsson, enskukennari í Verzlunarskóla Íslands.
Tímaramminn í grunnskóla
Hildur: Nú er bara tungumálakvóti, nú er engin
aðgreining í tímarammanum milli ensku og dönsku
lengur og við höfum ekki verið sáttir við það, dönsku-
kennarar. Við óttumst að lögð verði meira áhersla
á ensku. Hingað til hafa verið jafnmargir tímar fyrir
ensku og dönsku, en nú verður það geðþóttaákvörðun.
Enska hefur byrjað fyrr.
Ólafur: Í mínum skóla er jöfnun en það merkir að við
kennum ensku færri tíma á viku, t.d. í 9. bekk. Reyndar
kennum við bara 8., 9. og 10. bekk, tökum við af öðrum
skólum.
Hildur: Hjá okkur er verið að skoða það að minnka
hlut dönsku.
Ármann: Nú er ætlast til þess að grunnskólinn sjái um
það sem hét áður enska 103 og danska 103. Er þessi
aukni tímafjöldi liður í því?
Hildur: Já, það kom mér verulega á óvart þegar ég sá
kröfurnar í námskránni 2013 að gert var ráð fyrir að
þeir útskrifist í dönsku (og ensku) með miklu meiri
þekkingu en við höfðum ímyndað okkur.
14 MÁLFRÍÐUR
Pétur Rasmussen, dönskukennari
við Menntaskólann við Sund
Pétur Rasmussen
Matsaðferðir:
Nýjar námskrár í grunnskóla og
framhaldsskóla
Umræður dönsku- og enskukennara um nýjar námskrár og mörkin milli skólastiga