Þjóðlíf - 01.07.1986, Blaðsíða 57

SŒNs^jj
Eftir Hlín Agnarsdóttur
Eigum við að halda áfram að leika á íslensku? Með þessari
spurningu boðaði Leiklistarsamband íslands íslenskt
leiklistarfólk til Leiklistarþings um miðjan mars síðastlið-
inn. Margir urðu hlessa í fyrstu, flissuðu jafnvel og skelltu
upp úr þegar þeir ráku augun í þessa spurningu - eins og
það þyrfti tvo heila daga til að svara svonalöguðu? Var ekki
hægt að finna neitt merkilegra og mikilvægara að tala um á
heilu þingi? Gáfufólkið benti hins vegar á, að þessi sak-
leysislega spurning leyndi drjúgum á sér, enda kom á
daginn að þingheimur þurfti ekki tvo heldur þrjá daga til að
svara henni. Spurningin er svo sem í samræmi við þá
íslenskutísku sem núverandi menntamálaráðherra hratt úr
vör 1. desember síðastliðinn með ráðstefnu í Þjóðleik-
húsinu um stöðu tungunnar. Hann var líka mættur á
Leiklistarþingið með barmmerkið I Love íslensku í sér eins
og allir hinir. Og auðvitað vildi hann allt fyrir leiklistina
gera, eins og fyrir kvikmyndirnar og yfirleitt allt sem ís-
lenskt er. Góðir ráðherrar lofa og lofa og nú er bara að lofa
honum að efna loforðin, því þingheimur var á einu máli um
að menningarstefna stjórnvalda fælist aðallega í auknum
fjárframlögum til listarinnar - síðan væri það listamann-
anna sjálfra að móta innihald menningarinnar!
ÞJÓÐLÍF 57