Bæjarins besta - 22.12.2010, Blaðsíða 20

20 MIÐVIKUDAGUR 22. DESEMBER 2010
FALL RÚNARS
Eftir Bjarna Brynjólfsson
Myndir: Gunnar Gunnarsson og úr einkasafni Rúnars og Örnu.
fjölskyldu til Svíþjóðar í fram-
haldsnám.”
– Hvenær kemur samstarfið
við Rabba til sögunnar?
,,Ég var fenginn til að spila á
gítar í hljómsveitinni Haukum
og þar kynnist ég Rabba fyrst.
Við Rabbi vorum þarna tveir hvít-
voðungar með Magnúsi Kjart-
anssyni og Gunnlaugi Melsteð,
en þeir voru töluvert sjóaðri í popp-
bransanum en við. Við kynnt-
umst ýmsum hliðum á bransan-
um í þeirri hljómsveit og líferninu
eins og það getur stundum orðið.
Á þessum tíma spiluðu Haukar
m.a. á stærsta dansleik sem ég hef
spilað á. Það var í Árnesi í Hrepp-
um um Verslunarmannahelgi.
Þetta var risastórt ball og stöðugt
gegnumstreymi í gegnum húsið.
Mikill hiti og sviti. Annars var
ég aldrei mjög spenntur fyrir
þessum ballbransa. Hann var allt
í lagi í hófi.
Við Rabbi náðum hins vegar
strax vel saman, bæði vegna þess
að við vorum yngri en hinir í
hljómsveitinni og eins vegna þess
að Rabbi var ákaflega opin og
heillandi persóna. Við tengdumst
fljótlega mjög sterkum vinabönd-
um. Eiginlega gengum við í tón-
listarlegt fóstbræðralag.
Rabbi hafði mikil áhrif á líf
mitt bæði í einkalífinu og á tón-
listar sviðinu. Hann plataði mig
vestur á Ísafjörð og fékk mig
með sér í hljómsveitina Ýr. Síðan
varð Danshljómsveit Vestfjarða
til upp úr Ýr. Þetta var mjög góð-
ur tími en við lok ferils Dans-
hljómsveitarinnar var ég eigin-
lega við það að hætta í bransan-
um. Þá fannst mér botninum náð,
hundleiður á að spila ábreiðu-
tónlist og á böllum.”
– En hvað gerðist þá?
,,Við Rabbi og Örn Jónsson
fórum saman upp á loft í Félags-
heimilinu í Hnífsdal og fórum að
reyna að skapa okkar eigin tón-
list. Í fyrstu vorum við ekkert að
hugsa um plötu heldur vildum
við sjá hvort við gætum samið
eigið efni. Þetta var á þeim tíma
sem pönkið, nýbylgjan og öll sú
gerjun var í gangi í kringum
1980. Þarna uppi á loftinu urðu
til þessi Grafíklög sem voru á
fyrstu plötunni. Ég fann mig í
þessu og þetta varð eiginlega
hvatinn að því nokkru síðar að
ég ákvað að helga mig tónlistinni,
ekki bara sem poppmúsíkant
heldur einnig að læra almenni-
lega á hljóðfærið og vera með
var ég orðinn vel sjóaður. Þetta
flakk á okkur snerist allt um þá
atvinnu sem faðir minn Þórir Sæ-
mundsson hafði hverju sinni.
Eftir að hafa starfað í Hafnarfirði
varð hann útibússtjóri í kaupfé-
laginu á Egilsstöðum. Seinna var
hann ráðinn sem sveitarstjóri í
Sandgerði en eftir að nýr meiri-
hluti komst til valda þar var hann
ekki endurráðinn og þurfti þá að
leita sér að nýju starfi. Hann varð
kaupfélagsstjóri á Grundarfirði
og svo loksins framkvæmdastjóri
Alþýðublaðsins í Reykjavík.”
– Var þetta erfitt fyrir þig?
,,Ég var frekar hvekktur á
þessu. Í hvert skipti sem maður
flutti af einum stað þurfti maður
að byrja upp á nýtt, var kannski
búinn að ná að mynda góð tengsl
við vinahóp í einu bæjarfélaginu
þegar fjölskyldan reif sig upp og
flutti í annað. Ég man að það
lagðist ekki vel í mig að þurfa að
flytja.”
– Þú hefur kannski haft gott af
þessu raski. Það hefur ef til vill
þróað í þér listamannstaugina?
,,Hver veit. Það kom alla vega
í mann eitthvert flökkueðli. Á
tímabili hafði ég varla tölu á þeim
stöðum sem ég hafði búið á. Þeir
voru fleiri en árin sem ég hafði
lifað. Svo skilja foreldrar mínir
þegar ég var 17-18 ára. Þá fór ég
að heiman á flakk á milli her-
bergja, fyrst í Reykjavík en svo á
Ísafirði. Um tíma leigði ég her-
bergi í Templarasundi beint á
móti Tjarnarbúð sem kom sér nú
ágætlega um helgar.”
– Hvernig var tónlistarlegu
uppeldi þínu háttað?
,,Ég var einn af þeim sem fór í
tónlistarskóla en hætti alltaf. Það
er að sumu leyti ágætt, því núna
skil ég nemendur mína sem lenda
stundum í þeirri aðstöðu að vilja
gefast upp. Sem barn byrjaði ég
að læra á blokkflautu, klarinett,
trompet og gítar. Ég fékk gítar í
jólagjöf frá foreldrum mínum
þegar ég var tíu ára og glamraði
eitthvað á hann, en bæði pabbi
og mamma spiluðu á gítar og
sömdu lög. Svo ætlaði ég að taka
þetta föstum tökum á unglings-
árunum en það stóð ekki lengi
yfir því þá tók rokkið yfir. Þegar
ég loksins byrjaði að læra af al-
vöru á klassískan gítar var ég
með eldri hljóðfæranemendum
mér samferða. Árið 1989 lýk ég
svo einleikara- og kennaraprófi
frá Tónskóla Sigursveins D Krist-
inssonar og fer með fimm manna
Rúnar Þórisson sendi nýverið
frá sér sólóplötuna Fall sem er
hans önnur sólóplata og er til-
einkuð móður hans Guðmundu
Jóhannsdóttur. Rúnar er giftur
Örnu Vignisdóttur, textílhönnuði
frá Ísafirði, en hún rekur versl-
unina Nostrum við Skólavörðu-
stíg ásamt tveimur öðrum fata-
hönnuðum. Saman eiga þau þrjú
börn, Þóri Rafnar og dæturnar
Láru og Margréti sem eru óðum
að skapa sér nöfn í tónlistarheim-
inum. Fyrir á Rúnar soninn
Hilmar Snæ.
Við hittumst á dimmu desem-
berkvöldi heima í notalegu hreið-
ri Rúnars og Örnu í Kópavogi,
nokkrum kvöldum eftir tónleika
Rúnars og Láru á Rósenberg í
tónleikaröðinni Fuglabúrið. Þar
voru m.a. fluttir gömlu Grafík-
smellirnir Húsið og ég og Vídeó
í nýjum útsetningum. Eiginlega
voru þetta fjölskyldutónleikar.
Lára hóf leikinn og flutti frum-
samið efni, eiginmaður hennar
Arnar Þór Gíslason spilaði á
trommur, Margrét söng bakradd-
ir og kærasti hennar Birkir Rafn
Gíslason spilaði á kassagítar. Svo
kom Rúnar á svið og flutti nokkur
lög af plötum sínum ásamt sömu
hljómsveit þar sem báðar dæturn-
ar sungu með, þar af nokkur lög
af nýju plötunni sem hljómuðu
afar vel í lifandi flutningi. Fall
hefur fengið afbragðs góða dóma
hjá gagnrýnendum. Enda er þetta
vandaður gripur og valinn maður
á hverju hljóðfæri. Tónlistin dá-
lítið dökk og tekur dálítinn tíma
að síast inn. Ef til vill er Fall
ekki fyrir þá sem kjósa helst in-
stant uppáhelling heldur frekar
fyrir tónlistarunnendur sem vilja
sterkan espressó úr alvöru brenndu
og möluðu. Á Fall er nefnilega
nostrað við hvern tón.
– Það halda margir að þú sért
Ísfirðingur sem þú ert ekki.
Hvaðan ertu?
,,Ég hef oft verið spurður að
því hvort ég sé Ísfirðingur en ég
er fæddur í Sólvangi í Hafnarfirði
1955. Fjölskylda mín bjó þar
fyrstu sex árin. Síðan vorum við
á flakki á milli landshluta alveg
fram á unglingsár. Ég bjó á Egils-
stöðum, Sandgerði, Grundarfirði
og svo Kópavogi á mínum æsku-
árum.”
– Þú hefur verið orðinn alveg
gegnsúrsaður landsbyggðar-
maður strax í barnæsku?.
,,Já, eiginlega má segja það.
Þegar ég kom loksins á Ísafjörð
það í höndunum daglega.”
– Samdir þú mikið til lögin?
,,Ég átti hugmyndir sem ég
hafði verið að fikta við en flest
lögin urðu til í spuna á milli okkar
þriggja. Við bara djömmuðum
saman og þarna urðu til grunn-
hugmyndir að lögunum á fyrstu
plötunni Út í kuldann. Svo unn-
um við þetta áfram og ég samdi
oftast melódíurnar eða laglínurn-
ar ofan á hugmyndirnar sem við
fengum.
Vilberg Viggós, píanóleikari,
kom síðan inn í hljómsveitina
þegar við byrjuðum að taka upp
og spilaði á plötunni. Ólafur Guð-
mundsson heitinn söng auk þess
sem ég söng einhver laganna.
Rabbi var alltaf mjög tækni-
lega sinnaður og fljótur að til-
einka sér nýjungar og að kaupa
tæki. Við tókum fyrstu plötuna
upp á 8 rása TEAC segulbands-
tæki sem hann átti. Það voru ekk-
ert margir sem áttu svona tæki
hér á landi og ég man að Þursa-
flokkurinn þurfti eitt sinn að fá
það lánað hjá Rabba til að taka
upp tónleika í Þjóðleikhúsinu.”
– Grafíkævintýrið vatt heldur
betur upp á sig.
,,Já, fyrsta tvær plöturnar vöktu
nokkra athygli en það má segja
að við höfum ekki slegið í gegn
fyrr en á þriðju plötunni þegar
Helgi Björns gekk til liðs við
okkur.”
– Önnur platan Sýn er mjög
tilraunakennd.
,,Já, hún var það. Á þeirri plötu
fórum við úr einu í annað. Hún
er engu að síður forvitnileg að
mörgu leyti en seldist ekki nema
í rétt 200-300 eintökum held ég.
Sú fyrsta seldist betur en báðar
fengu þær fína dóma og umfjöll-
un, og sú fyrri reyndar erlendis
líka. Þegar Helgi gekk til liðs við
hljómsveitina tókum við meðvit-
aða ákvörðun um að poppa
músíkina upp og reyna að finna
einhvern ákveðinn vinkil á hana
og hætta þessum þreifingum sem
höfðu verið áður.”
– Þið voruð ekki dansiballa-
band fyrr en Helgi kemur til sög-
unnar?
,,Við spiluðum alltaf eitthvað
á böllum. Helgi var ráðinn að
sumarlagi og við spiluðum mikið
á böllum fyrir vestan þetta sumar
áður en þriðja platan kom út.
Helgi flaug vestur um hverja
helgi því hann var fyrir sunnan
að leika í Atómstöðinni. Um
haustið fluttum við suður og
sömdum lögin sem fóru á plötuna
Get ég tekið séns. Það gerðum
við í kjallaranum á Söginni í Borg-
artúni á tiltölulega skömmum
tíma. Svo fórum við í Hljóðrita
og Sigurður Bjóla tók plötuna
upp á 3-4 vikum. Fyrir vikið er
hún mjög heilsteypt.”
– Þarna verður smellurinn
Húsið og ég til, eða hvað?
,,Húsið og ég varð einmitt til í
Söginni. Það var svona reggífíl-
ingur á okkur og ég man að Helgi
stökk til og kippti blaði upp úr
tösku sem hann var alltaf með og
þar var þessi texti bara tilbúinn
eftir Vilborgu konu hans. Það
vill svo skemmtilega til að textinn
fjallar um húsið sem tengdafaðir
minn Vignir Jónsson ólst upp í
frá u.þ.b. 10 aldri og þar til hann
fór að búa sjálfur. Fjölskylda
hans bjó í þessu græna húsi.”
– Sem gekk á þessum tíma
undir nafninu Græna byltingin,
því þar bjuggu róttækir ungir
kennarar.
,,Já, það voru mörg skemmti-
leg partí haldin í þessu húsi á
þeim tíma.”
– Voru árin með Grafík gef-
andi tími, það er mikil gleði í
þessari tónlist?
,,Þetta var mjög skemmtilegt
tímabil og ég nærist ennþá á
sköpunarþörfinni sem kviknaði
á þessum tíma. Það skipti mestu
máli fyrir mig að við vorum að
flytja eigin efni og sáum lögin
verða til, útsett og gefin út á
plötu. Þannig fær maður útrás
fyrir sköpunarþörfina og það er
hún sem heldur mér ennþá við
efnið.”
– Þú varst líka að vinna í
versluninni Eplinu á þessum tíma
og seldir Ísfirðingum plötur.
Hvernig var það?
,,Ég tók við af Rabba sem hafði
verið þarna. Maður hitti marga í
búðinni. Þarna fengust líka
hljómtæki, Pioneer og Sharp. Á
þessum tíma keypti ég sjálfur
tvær til fjórar nýjar plötur í hverri
viku og svo var farið heim til
Rabba og hlustað, með smá við-
komu í Ríkinu fyrst. Rabbi bjó
þá hjá mömmu sinni Rögnu Sól-
berg í Fjarðarstrætinu, blessuð
sé minning hennar. Bjórinn var
nú ekki kominn á þessum tíma,
þannig að við opnuðum eitthvað
annað og svo var setið við og
hlustað á tónlist. Útsýnið út fjörð-
inn var stórkostlegt, Snæfjalla-
ströndin beint á móti og sjórinn
svarrandi beint fyrir utan glugg-