Alþýðublaðið - 29.11.1919, Blaðsíða 1
Alþý ðublaðið
Gelið út aí Alþýðuílokknum.
Laugardaginn 29. nóvember
28. tölubl.
éCásefqfálagið
heldur fund í Bárubúð sunnud. 30. þ. m. kl. 4 e. h.
dlfar'áriðanéi aé jfföímenna.
Stjórnin.
Auðvaldið
líinar.
Einar Arnórsson, sem tekið hefir
^ sér fyrir 15 þús. kr. árslaun,
auðvaldinu í Reykjavík, að
a0gja alþýðunni hér þann „sann-
ieika“, sem auðvaldið álítur að sé
álþýðunni fyrir beztu, er í langri
Srein í Mgbl. í gær að sanna, að
vuðvaldið sé ekki til.
Nú er vitanlegt, að enginn fær
varðhund, nema í þeirri von,
^ hann gelti í hvert skifti, sem
ástæða er til þess, og einkum
^etlast menn tii, að rakkinn standi
ef hann fær nógan graut til
'að fylia með á sér kviðinn, og
■auk þess góð kjötbein.
Eins er eðlilegt að auðvaldið,
Sem með stórum kostnaði heldur
®’nar Arnórsson til þess að skrifa
1 Mgbl., ætlist til þess af honum,
hann geri það sem vænst var
a* honum; en ætli að Einar fari
^kki lengra en þeir bjuggust við,
^egar hann fer svo langt, að
heita því, að auðvaldið sé til,
^Oðvaldið, sem allir vita að
k^iir lteypt Morgunblaðið, og
hefir lagt því til 250 þús. kr.
(fniljónarfjórðung), ráðið til
blaðsins E, A. fyrir mikið
hærri laun en ráðherrar hafa
b. s. frv. Og þetta alt í þeim tii-
§angi, að vinna á móti alþýðn-
kreyflngunni, því, að sá er til-
S^ngurinn vita allir.
Já, ætli húsbændum hans Ein-
ar8 finnist hann ekki vera helzt
*■’! duglegur, ganga helzt til langt.
^tli engum þeirra hafi orðið á
raula fyrir munni sér:
»Bósi, geltu, Bósi minn,
en bittu ekki, liundur!<.<
II.
Einar Arnórsson fer ákaflega
x'vísindamannlega" að því að sanna
a*5 á íslandi sé ekkert auðvald.
Mikill hluti greinarinnar gengur
út á að sanna, að bœndur séu
ekki auðvald! Hver hefir sagt
að þeir væru það?
Og auðvald getur heldur ekki
verið meðal kaupmanna og út-
gerðarmanna hér, eftir því sem
Einar segir:
Af því menn eru ekki píndir
til þess að vinna fyrir óhæfilega
lágt kaup.
Af því verkamennirnir fá auka-
kaup, ef þeir vinna á öðrum tím-
um en þeim, sem venjulega tíma-
kaupið er miðað við.
Af því hásetar á togurum fá
„lifrarhlut".
Af því kjörgengi og kosningar-
réttur er ekki miðaður við fjár-
eign!
Margan mun furða á því, að
Einar prófessor Arnórsson skuli
koma með aðra eins röksemda-
færslu, og mun spyrja: Eru það
þá alt ósannindi, sem sagt hefir
verið um gáfur Einars Arnórs-
sonar?
Ónei, það þarf ekki að vera, þó
sennilega hafi þaí verið á ferðinni
miklar ýkjur.
En skýringuna má finna í hinu
alþekta sérfræðilega fyrirbrigði, að
þegar einhver vinnur andlegt starf*
sem hann ekki hefir hug á („in-
teresse" fyrir) fyrir horgun, þá
notast honnm ekki nema að
litlu leyti sálarkraftarnir (eða
gáfurnar). Fyrirbrigði þetta er al-
þekt úr sögu hljómlistar og
myndagerðarlistarinnar, en mörg
dæmi þekkjast einnig um rithöf-
unda.
III.
Einar talar um slagorð Alþýðu-
blaðsins, sem séu: y>auðvald«,
»kúgun«, og »það eigi að drepa
alþýðuna«.
Orð þessi gefa gott innsýni í
„vísindamensku" Einars. Hann
kærir sig sem sé kollóttan um
hvort orð þau er hann tilnefnir
sem slagorð Alþýðublaðsins hafa
nokkurntíma staðið þar eða ekki.
Orðið „auðvald" er skiljanlega
oft notað í blaðinu, því það er á
móti því, sem það berst. Einar
og blað það sem flytur greinar
hans, er eins og þegar hefir ver-
ið sagt bezta sönnunin fyrir því
að til er auðvald hér. En við
skulum til frekari vissu rifja upp
fyrir okkur hvað tekjuskattsskrá
Rvíkur fyrir 1917 (sem er sú
yngsta sem komin er fram) segir
okkur. Fgrsl segir liún okkur að
15 menn i Rvik höfðu jafnmikl-
ar tekjur og allar tekjur lands-
sjóðs það ár! í öðru lagi segir
hún okkur að tveir menn hér í
Reykjavík hafi haft 300 þús. kr.
árstekjur hver. Kaup verkamanna
var þetta ár 60 aurar um klukku-
stund. Það gerir með 10 tima
vinnu á dag og 300 daga vinnu
á ári, 1800 krónur. Nú hafa vit-
anlega margir verkamenn þetta
ár haft langt undir þessu. En ein-
staka hafa líka haft meira, en þó
við tökum einmitt þá verkamenn
sem þetta ár (1917) höfðu 2000
kr. árstekjur, þá kemur í ljös að
þessir tveir auðmenn hafa til sam-
ans haft jafnmiklar tekjur og 300
verkamenn.
Tökum eitt dæmi ennþá. Tveir