Litli Bergþór - 01.06.2013, Blaðsíða 29

Litli-Bergþór 29
Þegar staðið er á brekkubrúninni fyrir ofan
Tungnaréttir blasir við manni náttúrufegurð ásamt
mannvirkjum sem maðurinn hefur smíðað inn í
landslagið. Þessi mannvirki hafa mótað mannlífið
og ásýnd þess hér í Tungunum áratugum saman. Nú
er verið að endurbyggja réttirnar sem standa hér og
hafa verið vettvangur iðandi mannlífsfagnaðar ár
hvert. Norðan réttanna blasir við Tungufljótsbrúin,
skemmtilega kubbsleg og nakin, klemmd inn á milli
árbakkanna. Undir hana streymir Tungufljótið að því
er virðist meinleysislegt þar til það hringar sig utan
um Tungnaréttirnar og fellur niður hamrabeltið í fossi
sem ber í dag nöfnin Vatnsleysufoss og Faxi.
Við þessa brú varð hins vegar eitt alvarlegasta
bílslys sem þá hafði orðið hérlendis þegar fólksbíll
náði ekki beygjunni niður brekkuna við brúna og
endaði í fljótinu með þeim afleiðingum að þrjár konur
drukknuðu, eldri kona og tvær dætur hennar. Móðirin
var önnur konan til að öðlast rétt til setu á alþingi, og
hafði gegnt mörgum merkum störfum við líknar- og
félagsmál auk þess að hafa gefið út nokkrar skáldsögur.
Hún og fjölskylda hennar var vel kunn almenningi og
andlát hennar olli þjóðarsorg.
Fyrirsögn þessarar greinar dregur nafn sitt af
svari trúaðs manns við spurningunni hvar Drottinn
hefði verið þá er hann tókst á við djúpa sorg í kjölfar
drukknunar konu sinnar og tveggja dætra í Tungufljóti
20. ágúst 1938.
Hádegisverður vegavinnuflokksins
Laugardaginn 20. ágúst var vegavinnuflokkur undir
stjórn Ólafs Guðjónssonar, verkstjóra frá Eyrarbakka,
kominn til tjalda sinna á austurbakka Tungufljóts
við Tungufljótsbrúna til hádegisverðar. Flokkurinn
vann við veglagningu frá brúnni og niður eftir Eystri-
Tungunni í átt að Króki og Bræðratungu. Hópurinn
var kominn í skúrinn og var að búa sig undir að hlusta
á erlendu hádegisfréttirnar í útvarpinu um hálf eitt
leytið þegar þau heyra eitthvað hljóð koma að utan
sem líktist neyðarópi.
Ráðskonan, Pálína Björgólfsdóttir, fór út til að vita
hvað væri á seyði og sá þá mann skammt frá sem var
holdvotur og berhöfðaður. Hún fór til móts við hann en
hann gat ekki komið upp orði heldur gaf frá sér ámátleg
hljóð og bandaði hendinni til vesturs í átt að brúnni.
Pálína sér þá annan mann standa þar vestan árinnar
við vegamótin fyrir ofan brúna og heyrir frá honum
neyðaróp. Hún áttar sig á því að eitthvað alvarlegt
hefur gerst og kallar á mennina í vegavinnuflokknum.
Þrátt fyrir að smá tími hafi liðið frá því að Pálína sér
blautan manninn fyrst þar til vegavinnumennirnir
koma að honum þá er hann enn svo örmagna að hann
getur ekki komið upp orði. Hann gefur einungis frá sér
ámátleg hljóð og bandar til Tungufljótsins. Þeir hlaupa
því samstundis yfir brúna til hins mannsins sem þar
stendur. Hann er hins vegar einnig aðframkominn
og blautur og getur ekki sagt frá því sem hefur gerst
en bendir aftur á móti niður í hyldýpið fyrir neðan
brekkuna um leið og hann stynur upp úr sér: „Þær eru
þrjár.“
Vegavinnumönnunum var nú orðið ljóst að alvarlegt
slys hafði orðið. Þeir sendu því strax mann vestur að
Vatnsleysu þar sem næsta símstöð var til húsa og þar
sem Erlendur Björnsson hreppstjóri var búsettur.
Mennirnir sem eftir voru við brúna drifu hins vegar
blauta og aðframkomna mennina inn í vegavinnutjöldin
og gáfu þeim heita mjólk að drekka og klæddu í hlý
og þurr föt. Hresstust þeir brátt við þetta en þó tók það
mun lengri tíma að koma manninum, sem Pálína hafði
séð fyrr, til sjálfs síns því hann skalf mikið og það
var ekki fyrr en hann hafði fengið sterkt og rjúkandi
heitt kaffi sem hann fór að styrkjast. Eftir því sem þeir
styrktust fengu þeir grun sinn um alvarleika slyssins
staðfestan enda kom í ljós að í bíl mannanna sem
steypst hafði í fljótið voru enn þrjár konur, mæðgur,
og þar af ein þeirra vanfær.
Sumarleyfisferðin örlagaríka
Mennirnir tveir sem birtust holdvotir við hádegisverð
vegavinnuhópsins voru Sigurbjörn Ástvaldur Gíslason
og Arnold Pedersen (blaðamennirnir sem fjölluðu um
málið skrifa reyndar nafn hans einnig Petersen en hér
held ég mig við Pedersen ritháttinn). Sigurbjörn hafði
verið ásamt konu sinni Guðrúnu Lárusdóttur og tveim
dætrum í sumarfríi, Sigrúnu Kirstínu og Guðrúnu
Drottinn er í djúpinu
Banaslysið við Tungufljótsbrú 1938
Skúli
Sæland
skráði