Tímarit Máls og menningar - 01.09.1965, Blaðsíða 14

Tímarit Máls og menningar
blöðum fyrir því, hve ég og aðrir vísindamenn eða verkfræðingar væru mikil
þarfaþing og ómissandi fyrir þjóðfélagið. Þá lá beinna við að bjóða „vör-
una“ annarssstaðar.
í þessu sambandi vil ég að lokum geta þess, að samkvæmt beiðni ritaði ég
grein í Nýja Stúdentablaðið sem út kom 1. desember 1961 um brottflutning
íslenzkra háskólakandidata til annarra landa. Við lestur þessarar greinar á
dögunum, sé ég að handhægt er fyrir mig að vitna til hennar varðandi frek-
ari hugleiðingar um flótta íslenzkra vísindamanna.
Telur þú að starjsskilyrði vísindamanna haji batnað liér síðan, eða er enn
sama lága matið á gildi þekkingar og tækni?
Mér sýnast vinnuskilyrði, hvað tæki og aðstoð varðar, fara hér stöðugt
batnandi yfirleitt. Hinsvegar munu laun vísindamanna ekki hafa skánað, og
aukastörfin sem þeir takast á hendur munu sízt minni en fyrr (kennsla o. m.
fl.). Mér virðist þjóðfélagið þannig halda áfram hinum sérstæða skæruhern-
aði gegn þekkingu.
Hvað œtlaslu jyrir? Snýrðu J>ér ajtur að jarðvegsrannsóknum, eða hver
eru áhugamál þín nú?
Það er ekki ráðið hvað ég tek fyrir hér heima. Ég mun ekki snúa mér aftur
að jarðvegsrannsóknum. Ég hef þó ekki glatað áhuganum fyrir ræktunar-
málum og mun væntanlega fjalla fyrst og fremst um þess konar viðfangsefni
sem ráðunautur S. Þ. Áhugi minn fyrir ræktun fiska í fersku vatni, á líkan
hátt og fyrir ræktun jurta í jarðvegi, hefur glæðst talsvert á síðustu árum, og
vonast ég til að fá aðstöðu til að styðja tilraunir varðandi fiskirækt. Hef ég
raunar fengið styrk úr Vísindasjóði til að hefja nokkrar athuganir af þessum
toga.
Finnst þér af veita að ísland njóti sjálft slarjskrajta vísindamanna sinna?
Eða felst í því of mikil eigingirni, og hitt eigi síður mikilvœgt að leggja
eitthvað af mörkum til útrýmingar fátœktar í heiminum með aðstoð við van-
þróuð lönd?
Vissulega veitir fslandi ekki af að njóta starfskrafta sinna vísindamanna
og verkfræðinga, og þeim mun fremur sem nútímaþjóðfélög gera ört vaxandi
kröfur um þekkingu, kunnáttu og tækniþjálfun, ætli þau sér að halda í horf-
inu og standast samkeppni við önnur lönd. Mikill og alvarlegur skortur er á
viðhlítandi starfshœfum sérfræðingum til aðstoðar við hin vanþróuðu lönd.
124