Tímarit Máls og menningar - 01.09.1995, Blaðsíða 8

Jón Kalman Stefánsson
„Spurningin um að komast af“
— Viðtal við Geirlaug Magnússon
í fyrra kom ellefta Ijóðabók Geirlaugs Magnússonar út og voru þá tuttugu
ár liðin frá því fyrsta bók hans leit dagsins ljós. Svo ólíkar eru þessar bækur
að nánast ekkert tengir þær saman — nema nafti höfundarins. Sú fyrsta,
Annaðhvort eða, er merkt samtíma sínum og því frekar mælsk á kostnað
ljóðrænunnar, meðan ellefta bókin, Þrisvar sinnum þrettán, er borin uppi af
þeim stíl sem Geirlaugur er orðinn þekktur fyrir; stíll sem er í senn mælskur
og knappur, ljóð sem eru í senn íronisk og einlæg. Síðustu árin hefur
Geirlaugur verið kennari við framhaldsskólann á Sauðárkróki, kennt
ffönsku, bókmenntir og stundum latínu. Hann fæddist í Reykjavíkárið 1944,
bjó í Kópavoginum ffam yfir tvítugt, var í sveit vestur í Dölum þar sem
bændur rökkuðu Jóhannes úr Kötlum niður á daginn en geymdu undir
kodda til að lesa á kvöldin. Hann hefur stundað nám í þremur löndum. Varð
stúdent frá MR.
Ég var ekki skólaskáld, fjarri því. Hundleiddist reyndar í menntaskóla.
Útskrifast vorið 1966, er lengi að drattast þetta og fannst skólinn voðaleg
stofhun. Þetta hefur kannski verið langdregin unglingaveiki, var gert að
klæðast uniformi; nælonskyrtu og lakkrísbindi og þessi uniformsering náði
auðvitað inní hugarfarið líka: þetta var ennþá embættismannaskóli. Mér leið
djöfullega þarna og lít enn með hryllingi til þessarar stofnunar.
Þú hefur þá ekkert ort í embœttismannaskólanum?
Ég byrjaði reyndar nokkuð snemma að skrifa. Var ekki nema tíu ára þegar
ég skrifaði skylmingaleiki uppúr bíóprógrömmum — þar byrjaði ritstuld-
urinn. En ég hafði mikinn áhuga á leikhúsum og kvikmyndum á mennta-
skólaárunum og var eitthvað að fást við að skr ifa leikrit. Vil þó ekki fara mikið
útí þær syndir. Einhver absúrdstuldur. Var eitthvað að gæla við að fara útí
kvikmyndir. Svo skorti auðvitað allt framtak. Ég er ekki framtakssamur
maður. En gekk með þennan draum og reyndar ekki einn um það á þeim
6
TMM 1995:3