Morgunblaðið - 15.04.2015, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. APRÍL 2015
✝ Hulda Jó-hannsdóttir
ljósmóðir fæddist í
Hafnarfirði 25.
nóvember 1926.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Grund 28. mars
2015.
Hulda var
yngsta barn
hjónanna Jóhanns
Jónssonar, f. 1873.
d. 1940, og Gróu Þórðardóttur,
f. 1895, d. 1986. Hulda fluttist
með móður sinni og systkinum
úr Hafnarfirði í Hveragerði
níu ára gömul en um sama
leyti fór faðir hennar á Vífils-
staði vegna berkla og átti það-
an ekki afturkvæmt.
1967 flutti Hulda til Reykja-
víkur þar sem hún bjó eftir það
til æviloka.
Hulda stundaði nám við
Kvennaskólann á Hverabökk-
um 1946-1947 og við Ljós-
mæðraskóla Íslands 1956-1957.
Hún var ráðskona á Garð-
yrkjuskóla ríkisins
1949-1950, starfaði
við hjúkrunarstörf
á Heilsuhæli NLFÍ
1950-1965. Þá var
hún aðstoðarráðs-
kona á Reykja-
lundi 1968-1970.
Frá 1973-1993
starfaði Hulda við
hjúkrunarstörf á
Elliheimilinu
Grund.
Hulda var ógift en eignaðist
18. september 1960 soninn Jón
Magnús með Guðmundi Kristni
Erlendssyni frá Hamrahól.
Kona Jóns Magnúsar er Ása
Dóra Ragnarsdóttir frá Nes-
kaupstað og þau eiga börnin
Huldu, f. 1984, gift Gunnari
Georgssyni og eru börn þeirra
Máney Stella, f. 2010, og
Adríana Sól, f. 2014;
Rúnar, f. 1986; Jóhann, f.
1997, og Eydísi, f. 2000.
Hulda var jarðsungin frá
Hafnarfjarðarkirkju 9. apríl
2015.
Látin er í hárri elli Hulda Jó-
hannsdóttir ljósmóðir. Sérstæð
kona og merk.
Hulda var dóttir hjónanna Jó-
hanns Jónssonar frá Steinum
undir Eyjafjöllum og Gróu Þórð-
ardóttur frá Hrauntúni í Bisk-
upstungum. Jóhann var vélstjóri
í Hafnarfirði og náfrændi Sveins
í Völundi. Hann var kominn á
sextugsaldur þegar Hulda fædd-
ist og dó frá konu og börnum
þegar hún var um fermingu.
Móðir Huldu var af ætt gróinna
bænda og presta í Tungunum og
bar nafn Gróu hinnar ríku á
Vatnsleysu þar í sveit. En þrátt
fyrir það ólst Gróa Þórðardóttir
upp við fátækt og að nokkru
leyti á sveit.
Foreldrar Huldu komu upp
fjórum börnum og kom móðirin
þeim öllum til nokkurra mennta.
Hulda, sem yngst var, lærði til
ljósmóður. Systkini hennar voru
Kristrún matvælafræðingur
(1920-1985), Ágúst vélstjóri
(1917-1963) og Ólafur bormaður
og vatnsveitustjóri (1912-1973).
Hálfsystur Huldu samfeðra voru
Svava (1910-2000) og Sigurdrífa
(1911-2010).
Þegar Hulda var níu ára flutti
Gróa með börnum sínum í lítið
hús í Hveragerði þar sem kall-
aðist á Mel og stendur við
Hveramörk, að kalla má innan
hverasvæðisins. Þær mæðgur
Hulda og Gróa bjuggu á Mel í
áratugi en seinni árin bjó Hulda
í íbúð sinni úti á Skeljagranda í
Reykjavík og starfaði lengstum
við umönnun á Elliheimilinu
Grund. Hún giftist ekki en eign-
aðist árið 1960 soninn Jón Magn-
ús með Guðmundi Kristni Er-
lendssyni, ráðherrabílstjóra frá
Hamrahól í Holtum. Kona Jóns
er Ása Dóra Ragnarsdóttir frá
Neskaupstað og eiga þau fjögur
börn.
Ég kynntist Huldu fyrir tæp-
um áratug þegar ég gekk á
hennar fund að forvitnast um
sögu míns ættfólks. Bláfell, hús
móðurættar minnar, stendur
gegnt Mel við Hveramörkina og
mikill samgangur var milli
ömmu minnar og Gróu á Mel.
Þegar síðan móðir mín lagðist á
sæng nokkuð fyrir tímann á jóla-
dag 1961 var hin reglubundna
ljósmóðir í Hveragerði ekki til
taks. Þá var kallað til Huldu sem
varð þannig mín ljósmóðir.
Sú Hulda Jóhannsdóttir sem
sat með mér í eldhúsinu á
Skeljagranda hálfri öld síðar var
langt því frá að vera nútíma-
kona. Og langt því frá að vera
einhöm. Fornleg kona, holdug,
mikilúðleg og ellimóð mjög. Hún
var ástríðufull reykingakona og
svo var að sjá sem hér væri enn
uppi ein þeirra kvenna er ég
man eftir úr æsku að héldu sér
lífs með kaffidrykkju og sígar-
ettureykingum. Rétttrúnaður
samtímans hefur fyrir löngu lagt
bann við þessari gerð lífsnautna-
fólks.
Minni Huldu var viðbrugðið
og frá henni nam ég sagnir sem
hvergi höfðu ratað á blað og til-
heyrðu miðbiki 19. aldar. En
þrátt fyrir þessa yfirburði var
Hulda allra manna auðmjúkust í
tali. Í þessu bar hún með sér
gamlan ættarsvip Hrauntúns-
fjölskyldunnar. Þar höfðu lengi
farið saman frábærar gáfur en
lítillæti, óframfærni og á köflum
takmarkað sjálfstraust.
En sögur Hrauntúnsfólks
þekkti enginn betur en hún.
Þegar ég gat lagt saman fróðleik
hennar og sögur frá frænda
hennar Halldóri Þórðarsyni á
Litla-Fljóti, var kominn stofn að
bók. Ræktarsemi þessara
tveggja við ævaforna sérvisku er
aðdáunarverð og seint fullþökk-
uð.
Blessuð sé minning Huldu
Jóhannsdóttur.
Bjarni Harðarson.
Hulda
Jóhannsdóttir
Elsku afi. Það er
frekar skrítið að
setjast og skrifa
niður minningarn-
ar um manninn sem hefur alltaf
verið svona stór hluti af lífinu.
Alltaf vissi maður að það
væri hægt að koma til þín og
heyra sögur, skrítlur eða nýjar
vísur frá þér og þess á milli að
ræða grafalvarlega hluti.
Þú varst svo dásamlegur,
alltaf með opinn faðm og hafðir
hjarta sem gat alltaf búið til
pláss fyrir nýju fólki inn í líf
þitt. Þú dæmdir engan að
manni heyrandi og varst alltaf
til í að aðstoða ef þú mögulega
gast.
Fyrsta minningin mín um þig
er í löggubúningnum, þú komst
upp í sveit til okkar og ég faldi
mig undir rúmi allan tímann.
Ég hélt að löggan væri að koma
að sækja mig fyrir að óþægðast
en grét svo heilu ósköpin þegar
Guðmundur
Steindórsson
✝ GuðmundurSteindórsson
fæddist 26. sept-
ember 1941. Hann
lést 9. mars 2015.
Útför Guðmundar
fór fram 19. mars
2015.
þú fórst og ég fékk
að vita að þetta var
afi.
Þú varst tignar-
legur maður og ég
mun aldrei gleyma
þegar þið amma
dönsuðuð svo fal-
lega í 60 ára af-
mælinu ykkar á
Borg í Grímsnesi.
Að koma til ykkar
ömmu hefur verið
svo notalegt. þar er maður jafn-
ingi ykkar og þið hafið gert
mann stoltan af sjálfum sér fyr-
ir það sem maður er að brasa
hverju sinni.
Ef maður var að rölta um
Selfoss og heyrði blístruð karla-
kórslög út um bílrúðu leit mað-
ur brosandi upp og vinkaði
enda enginn annar sem kæmi
til greina en þú úti að rúnta.
Tónlistin var í æðum þér og það
var svo gott að sitja við hlið þér
á mannamótum því þú hafðir
svo þægilega rödd og kunnir
líka alla textana svo vel.
Þegar ég var ófrísk að Evu
varstu duglegur að spyrja
hvernig gengi og strax í fyrsta
göngutúrnum var farið beint til
þín. „Mamma, við verðum að
kíkja til afa Jæja,“ heyrðist oft,
það kallaði hún þig, enda rumd-
irðu oft „jæja!“
Ég er þakklát fyrir að þið
kynntust. Það var dásamlegt
þegar þið sunguð piparköku-
sönginn saman og svo kom að
því að hún sagði þér að þagna
og hún ætlaði að syngja, þá
grettirðu þig en hlustaðir svo
með stjörnur í augunum. Ég
hlakkaði til að koma með lang-
afastrákinn í vor eftir fæðingu
en ég veit að þú munt fylgjast
vel með okkur öllum og passa.
Ég gerði mér aldrei grein
fyrir því að á bak við brosið og
sönginn væri alvarlegur og mik-
ið tilfinningaríkur maður en
seinasta vor fékk ég að skrifa
um þig verkefni í skólanum um
þína upplifun af aðstoðinni sem
þú þurftir að þiggja í daglegu
lífi.
Við spjölluðum lengi saman í
símann og ég sat eftir með tár-
in í augunum þegar ég kvaddi
þig. Það er erfitt að átta sig á
því hvernig það er að vera sjúk-
lingur og því er ég fegin því
frelsi sem þú getur notið núna.
Núna ertu kominn til baka í
einhverja af skemmtilegu sög-
unum þínum „forðum daga
vestur á túni“. Eva sagði um
daginn: Núna getur afi Jæja
loksins hlaupið aftur, og það er
ég viss um að sé satt.
Núna hefur þú fengið kónga-
sæti í paradís til að fylgjast
með öllu fólkinu þínu, situr þar
með stóran þorrabakka og
brosir til okkar.
Ég mun alltaf hugsa til þín
þegar ég heyri einhvern blístra
eða fara með fallega vísu eða
karlakór syngja.
Takk fyrir allt.
Þín sonardóttir,
Ragnheiður Eva.
Okkur langar með nokkrum
orðum að minnast afa okkar
Guðmundar sem lést 9. mars
síðastliðinn.
Afi Guðmundur var mjög
góður maður og alltaf til í að
hlusta á allt sem við höfðum að
segja honum um okkur, hann
spurði okkur mikið um hvernig
gengi í skólanum og í íþrótt-
unum og vildi vita hvað við ætl-
uðum að verða þegar við yrðum
stór.
Það var alltaf gott að koma
til hans og ömmu Svölu, fá
ömmu- og afakex og mjólkur-
glas. Hann var duglegur að
segja okkur allskonar sögur og
fræða okkur um gamla tímann,
hann vissi mjög margt um Ís-
land, kunni nöfn á ótal mörgum
fjöllum, fjörðum og bæjum.
Hann söng líka fyrir okkur alls
konar lög, spilaði við okkur og
svo gretti hann sig og fíflaðist
og kom okkur til að hlæja.
Afi gat líka lagað allt sem
var bilað og hann lagaði stund-
um dót fyrir okkur og kenndi
okkur um leið hvernig ætti að
gera við hluti og hann fann allt-
af ráð við öllu.
Við munum ávallt minnast
afa Mumma og söknum hans
rosalega mikið.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Vilhelm Freyr,
Guðmundur og Þórdís
Halla Steindórsbörn.
Kæri bróðir, mágur og vinur.
Nú hefur þú kvatt þennan
heim eftir löng og erfið veik-
indi. Við minnumst þess ávallt
hversu góður og tryggur vinur
þú varst og sá besti nágranni
sem óskast getur, en við bjugg-
um hlið við hlið til margra ára í
Hrísholtinu. Það var alltaf stutt
í glensið og gleðina hjá þér og
þú varst hrókur alls fagnaðar
og mikið hlegið þegar þú sagðir
frá og brandararnir og kvæðin
runnu frá þér hver af öðrum.
Við þökkum þér ógleymanlega
nærveru þína í gegnum árin og
kveðjum þig með söknuði í
hjarta.
Nú ertu látinn, ljúfi góði vinur,
Laus frá þinni löngu þraut og pín.
Enginn veit, þá dauðinn yfir dynur,
Drottinn ræður, kallar börnin sín.
Hafðu þökk fyrir þína kæru kynning,
kveð ég þig nú vinur, hinsta sinn.
Blessi Drottinn þína mætu minning,
Mun hún ætíð verma huga minn.
(J.S)
Þinn bróðir Hafsteinn
og Lovísa mágkona.
Það voru
skemmtilegir tímar
árið 1986 þegar við
Bjarnfríður unnum
saman að lífssögu
hennar, Í sannleika sagt. Ég
var 31 árs og hún 62 ára en ég
fann aldrei fyrir aldursmuni
heldur leit ég á hana sem
sterka fyrirmynd. Hún stóð
styrkum fótum með sínu fólki
og hafði barist fyrir bættum
kjörum þar sem hún stóð sjálf
við síldartunnurnar og vissi ná-
kvæmlega um hvað hún var að
tala. Það var mikilvægt fyrir
konur af minni kynslóð að
fylgjast með því hvernig Bjarn-
fríður og hennar kynslóð hóf að
ýta við aldagömlu veldi karl-
manna sem var sterkt á sjö-
unda áratug síðustu aldar. Þær
höfðu upplifað lítillækkandi
framkomu karla gagnvart kon-
um og það var hressandi að
heyra hvernig þær nýttu sér
húmor og gamansemi og hvað
baráttugleði þeirra og réttlæt-
iskennd var ekta og smitandi.
Bjarnfríður var svo stór mann-
eskja og þótt hún hafi stundum
fundið fyrir minnimáttarkennd
sáu það fáir. Hún hafði leikið
Snæfríði Íslandssól og kunni að
bera sig með sömu reisn og
hún. Það kom til dæmis vel í
ljós þegar hún var lengi vara-
maður á þingi á árunum 1971
til 1973. Þá voru fáar konur á
þingi og karlarnir vissu varla
hvernig þeir áttu að láta.
Bjarnfríður vann í mjólkurbúð
hálfan daginn og kom beint
þaðan inn á þing. Hún viður-
kenndi að það hefði tekið svolít-
ið á í byrjun en hún var fljót að
læra á umhverfið og bræða alla
í kringum sig. Hún naut sín hið
besta og kom mörgum mikil-
vægum framfaramálum verka-
fólks á dagskrá. Hún hefði auð-
Bjarnfríður
Leósdóttir
✝ BjarnfríðurLeósdóttir
fæddist 6. ágúst
1924. Hún lést 10.
mars 2015. Útför
hennar fór fram 20.
mars 2015.
vitað átt að fá fast
sæti á þingi en það
var nokkuð ljóst að
flokkurinn var ekki
tilbúinn að hleypa
henni til valda. Það
sá ég glöggt þegar
henni var bolað
burt úr formanns-
sæti verkalýðs-
málaráðs Alþýðu-
bandalagsins árið
1986 og sagði sig
þar með úr flokknum. Forystu
ASÍ fannst óþægilegt að hlusta
á gagnrýni hennar því hún
kunni aldrei að segja annað en
sannleikann. Það var mikilvæg-
ara að hafa þá góða og því var
henni fórnað. Sá gjörningur var
upphafið að samstarfi okkar við
bókarskrifin. Ég var ung kona í
flokknum sem hafði trúað því
að kjör verkafólks væru eitt
helsta baráttumálið en þegar
ég sá karlana losa sig við
Bjarnfríði gekk ég líka úr
flokknum og spurði hvort ég
mætti skrifa um hana bók. Ég
er stolt af þessari bók og inni-
lega þakklát fyrir að hafa feng-
ið að sitja við fótskör þessarar
konu sem þorði að finna til og
taka því sem það hefur í för
með sér. Hún var einn mesti
unnandi íslenskrar náttúru sem
ég hef kynnst. Hún stóð á tví-
tugu þegar Ísland varð lýðveldi
og það snerti hana djúpt. Jafn
djúpt snerti það hana þegar
landið var hernumið nokkrum
árum seinna. Ást hennar á ljóð-
um tengdist þessu tvennu og
ljóðlistin var henni gleðibrunn-
ur til síðasta dags. Ég kveð
Bjarnfríði Leósdóttur með
djúpri virðingu og minnist
hennar sem einnar af skærustu
stjörnum þeirrar kynslóðar
íslenskra kvenna sem ruddu
brautina í jafnréttismálum.
Þær gerðu það meðal annars að
verkum að á Alþingi sitja ekki
lengur þrjár konur heldur þrjá-
tíu. Megi hinar glöðu baráttu-
aðferðir þeirra og kvenlegur
styrkur verða komandi kyn-
slóðum til eftirbreytni.
Elísabet Þorgeirsdóttir.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar
Ástkæra móðir okkar, systir, tengdamóðir
og amma,
ÞÓRUNN VALDÍS EGGERTSDÓTTIR,
Dísa,
dvalarheimilinu Höfða,
áður til heimilis að Einigrund 4,
Akranesi,
lést á Landspítalanum í Fossvogi aðfaranótt föstudagsins
10. apríl.
Útför hennar fer fram frá Akraneskirkju föstudaginn
17. apríl kl. 13.
.
Sævar Már Halldórsson,
Kolbrún Harpa Halldórsdóttir,
Inga Dóra Halldórsdóttir, Kristján R. Ásgeirsson,
Heimir Berg Halldórsson, Halldóra Ingimundard.,
systkini og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
sonar og bróður,
AXELS DAGS ÁGÚSTSSONAR,
Norðurtúni 16,
Egilsstöðum,
sem lést 7. mars. Minning hans lifir.
.
Eydís Bjarnadóttir, Bergur Már Hallgrímsson,
Ágúst Þorbjörnsson, Ragnhildur Geirsdóttir,
Ívar Hrafn Ágústsson,
Geir Þór Ágústsson, Kristín Steinunn Ágústsdóttir,
Vaka Bergsdóttir.