Lögmannablaðið - 01.10.2006, Blaðsíða 17

LÖGMANNABLAÐIÐ – 3 / 2006 > 7
Í 2. tölublaði Lögmannablaðsins 2006 birtist grein eftir
Björn Þorvaldsson, löglærðan fulltrúa hjá RLS, undir heit-
inu „Gagnrýni á lögreglu og ákæruvald svarað.“ Grein Björns
var rituð til andsvara við grein minni sem birtist í 1. tölu-
blaði Lögmannablaðsins 2006, þar sem ég gagnrýndi störf
ákæruvalds á sviði efnahagsbrota og tvo dóma Héraðsdóms
Reykjavíkur frá því í október 2005 í því sambandi.
Í svargrein sinni fer Björn töluvert geyst, sakar mig um
rangfærslur og rakalausar fullyrðingar. Ég ætla ekki að þreyta
lesendur Lögmannablaðsins með því að elta ólar við allt það
í grein Björns sem ég tel rangt eða mér mislíkar, en sé mig
hins vegar knúinn til að benda á eftirfarandi:
- Hinn 15. júní 2006 kvað Hæstiréttur upp dóm í
öðru af þeim málum sem um ræðir (Hæstaréttarmál nr.
38/2006). Með þeim dómi var staðfest réttmæti þeirrar
gagnrýni sem ég hafði uppi í grein minni um málatil-
búnað ákæruvaldsins og niðurstöðu héraðsdómsins í því
máli.
– Niðurstaða í framangreindum dómi Hæstaréttar, um að
brotin væru ekki stórfelld og brottfall fangelsisrefsingar
af þeim sökum, hafði ekkert að gera með þær breyting-
ar sem gerðar voru á skattalögum við setningu laga nr.
134/2005.
– Það eru ný sannindi fyrir mér, og líkast til fleirum, ef það
felst í hlutverki ákæruvalds „að láta á það reyna“ hvort til-
tekin háttsemi fellur undir refsilagaákvæði. Það er dálítið
uggvekjandi tilhugsun, ef þeir sem með ákæruvald fara
eru á þeirri skoðun.
Skort hefur á að vinnubrögð síðustu misseri við útgáfu
ákæra í efnahagsbrotamálum hafi verið nægilega vönduð
eins og dómar sýna. Það er vissulega vont og verður enn
verra ef fulltrúar ákæruvaldsins vilja ekki taka málefnalegri
gagnrýni á slík vinnubrögð. Ákæruvaldinu fylgja gríðarleg
völd en samfara þeim mikil ábyrgð, m.a. um að vandað sé
til allra verka.
Garðar G. Gíslason hdl.
Að gefnu tilefni