19. júní - 19.06.2011, Blaðsíða 5

Í mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu
þjóðanna stendur að við séum öll
fædd frjáls og jöfn og að við eigum öll
rétt til að búa við frið og öryggi.
Í þessum örfáu orðum birtist sá heim­
ur sem ég óska allri heims byggð inni.
Síðan óska ég hverri manneskju nægs
hugrekkis til að mótmæla hverju því
óréttlæti sem hún verður vitni að.
Þeir sem eru með hjartað í buxunum
eru nefnilega ekki með hjartað á
réttum stað.
Gerður Kristný
Ég vil heim þar sem konur geta skoð­
að fjöl miðla án þess að reiðast yfir
þeirri mynd sem þar er dregin upp af
konum. Í þeim heimi væri ekki sjálf­
sagt að borga þeim lægri laun en karl­
mönnum. Það er ekki sam félagsleg
sátt um að allt kvenlegt eða stelpulegt
sé frávik eða óæðra. Konur halda ekki
að þær verði að vera léttklæddar til
að öðlast viður kenningu. Þær þurfa
ekki að hylja andlit sitt, hár og líkama
vegna trúarbragða. Þær fá menntun.
Þær líta ekki á kynferðislega áreitni
sem óumflýjanlegt hlutskipti. Þær
þurfa ekki að selja líkama sinn. Þær
eru ekki seldar í ánauð. Þær eru ekki
gefnar í hjónaband. Þær eru ekki um­
skornar. Þær eru ekki barðar. Þær eru
ekki grýttar eða teknar af lífi vegna
þess að einhver nauðgaði þeim, því
þeim er ekki nauðgað.
Hildur Knútsdóttir
Ef þú mættir skapa konum óskaframtíð,
hvernig liti hún út?
Árið er 2061. Í gærkvöldi urðu
barna börnin orðlaus þegar ég sagði
þeim frá því að áður fyrr hefðu verið
til alþjóðlegir sátta málar og lög sem
kváðu á um að konur væri helmingur
mannkyns. Að líkami þeirra væri
ekki vígvöllur, að þær hefðu eitthvað
um samfélög sín og eigin líkama
að segja og að alls ekki mætti beita
þær ofbeldi. Hefur það ekki alltaf
verið augljóst? spurði sú elsta. Enda
vita þau ekki betur, blessuð börnin.
Þau klökknuðu við þá staðreynd að
meira fjármagn fór í stríðsrekstur en
friðarstarf um aldamótin. Grétu yfir
börnunum í Karíbahafi sem fædd­
ust beina laus með gegnsæja húð
vegna kjarn orku tilrauna Frakka. Þau
pissuðu í sig úr hlátri þegar ég sýndi
þeim gamlar dömu binda auglýsingar
með ljósbláu tíðablóði. Sagði þeim frá
því að mannskepnan hefði í þúsundir
ára talið sig æðri náttúrunni. Það
vex villt basilíka í garðinum mínum.
Mannfólkið er hætt að haltra; það
notar nú bæði heilahvelin og samlíðan
er miðlægt afl í verundinni. Það sem
áður var rusl er núna efniviður og
upphaf að nýju lífi. Allt þetta vegna
menningarlegu stökkbreytingarinnar
árið 2040. Það þurfti ekkert minna til.
Hrund Gunnsteinsdóttir
Viðtöl við 100 ára afmælisbörn heilla
mig. Nægjusemi og æðruleysi skín í
gegn. Þau rata í fréttir vegna þess að
það er svo sjaldgæft að einhver verði
100 ára. Eftir 50 ár verður það breytt.
Þá munu verða haldin 100 ára afmæli
á fjögurra daga fresti á Íslandi.
Þegar ég svara spurningunni um
hver óskaframtíð kvenna eigi að vera
eftir 50 ár þá tileinka ég orð mín eldri
konum. Óska framtíðin er að eldri
konur, líkt og yngri, njóti virðingar,
sjálfstæðis og val frelsis. Að opinberir
aðilar hætti að taka ákvarð anir í
þá veru að eldri konur fái böðun
einu sinni í viku. Að þeim séu ekki
skammtaðir vasapeningar heldur hafi
fjárhagslegt sjálfstæði. Að þær hafi
valfrelsi um opinbera þjónustu svo
að þær fái sjálfar að ráða hvar þær
búa, hvenær þær fá þjónustu og frá
hverjum. Ég óska þess að ættingjar
og vinir njóti samveru með eldri
konum og sjái hvað þær eru gáfaðar,
lífsreyndar og skemmtilegar.
Ásdís Halla Bragadóttir
Svarið við þessari spurningu er ein falt.
Í óska framtíð inni lifa konur og starfa
frjálsar frá þeirri ógn sem þeim stafar
af ofbeldi í nútímanum. Nauðganir
og annað kyn ferðislegt ofbeldi væri
ekki til, nema í sögu bókum svipað og
gasklefar nasismans eða samfélags­
hreinsanir Rauðu khmeranna. Allar
konur ættu skjól á heimili sínu og
engin kona þyrfti að búa við þann
nötra veru leika að verða fyrir ofbeldi
af hendi þeirra sem standa henni næst.
Konum væri aldrei hótað ofbeldi fyrir
það eitt að standa upp og tjá skoðanir
sínar. Frelsi frá ógn af kynbundnu of­
beldi ætti að vera sjálfsagður réttur en
hann er það ekki í dag.
Halla Gunnarsdóttir
Ætli við eigum ekki öll draum um
frið og hamingju öllum jarðar búum til
handa í nútíð og framtíð, drauminn
um frelsi, jafnrétti og bræðralag? Efa­
laust, en lífið er flóknara en svo að
slík markmið séu líkleg til að nást í
þessari jarðvist. Líklega þarf himna­
ríkisvist til eftir því sem fréttist um
lífið þar. En yrði þá ekki fátt um
ögr andi verkefni ef öllum markmiðum
væri náð og yrði ekki alsælan þreyt­
andi til lengdar?
Höfum ekki áhyggjur af því. Við
munum ávallt hafa verk að vinna.
Baráttan fyrir betra lífi, bættri heilsu,
jafnari afkomu, skynsamlegri nýtingu
auðæfa jarðarinnar og öruggari stjórn
mannsins á tækni sem auðveldlega
getur tekið af okkur ráðin sé ekki að
gætt, eru eilíf verkefni kvenna sem
karla. Að þessum verkefnum vona
ég að við náum að vinna saman í full­
komnu jafnvægi og með gagnkvæmri
virðingu til þess að barnanna okkar
bíði betri heimur. En til þess þurfum
við að hefja okkur yfir fá nýtt þras
stjórn mál anna og muna að elska
hvert annað.
Guðrún Helgadóttir
Ljósmyndari: Áslaug Snorradóttir
Ljósmyndari: Þórdís Erla Ágústsdóttir
„Samtöl okkar um stjórnmál eru alltaf skemmtileg. Auðvitað
erum við afar ósammála um margt, en samt svo sammála um
annað sem miklu skiptir eins og traust, samvinnu og nauðsyn
nýrra vinnubragða í stjórnmálum.“
Svandís Svavarsdóttir, umhverfisráðherra
& Hanna Birna Kristjánsdóttir, borgarfulltrúi
„Hjartans mál okkar beggja eru bætt lýðheilsa, velferðar— og
neytendamál. Við höfum unnið saman í takt að þeim.“
Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir, forseti Alþingis
& Siv Friðleifsdóttir, þingkona
„Sterk vinátta kvenna leysir úr læðingi kvenorkuna sem er allt
í senn; skapandi, nærandi og heilandi.“
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, fyrrv. utanríkisráðherra
& Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, þingkona
Vinkonur Vinkonur Vinkonur
19. júní, tímarit kvenréttindafélags íslands. 60. Árgangur Bls. 4 19. júní, tímarit kvenréttindafélags íslands. 60. Árgangur Bls. 5