Skólavarðan - 01.09.2007, Blaðsíða 5

5
SKÓLAVARÐAN 6.TBL. 7. ÁRG. 2007
GESTASKRIF
Sköpunarkraftur
Foreldrar, grunn- og leikskólakennarar og
forráðamenn barna kannast allir við þegar
einhver gerir athugasemdir við hegðun
barna okkar. Viðbrögð okkar verða oftar
en ekki: „Mér finnst það svolítið skrítið.
Hún/hann er svo góð/ur heima. Ég hef
aldrei þurft að kvarta undan barninu
mínu.“ Hverjum þykir sinn fugl fagur.
Stundum bregður okkur og oft förum við
strax í vörn því að okkur þykir vænt um
börnin okkar. Stundum læðist að okkur
óljós grunur: Það skyldi þó aldrei vera?
Getur verið að hún sé að breytast? Eigi í
erfiðleikum? Leiti að nýjum vinum? Kemur
seinna heim á kvöldin en hún gerði? Er
ekki eins dugleg við námið og áður? Hirðir
ekki eins vel um líkama sinn og hún er
vön? Hvað getur verið í gangi?
Flest okkar þekkja spurningar og
vangaveltur af þessum toga. Um þúsundir
ára hefur verið sagt: Heimur versnandi
fer. Og víst er það rétt að unglingar
á gerjunarskeiði, á leið inn í heim
fullorðinna, þurfa að prófa sig áfram til
að vita hvar „við“ stöndum og hvar „þeir“
standa. Í öllum unglingum býr orka sem
brýst fram með ýmsum hætti, því miður
stundum neikvæðum, og þá segja sumir
að viðkomandi sé á „uppreisnarskeiðinu“.
Í rauninni er hann á uppfinningaskeiði eða
landkönnunarskeiði. Hann uppgötvar ótal
hluti sem hann vissi ekki um áður, kemst
að raun um að pabbi og mamma eru ekki
fullkomin og óskeikul og kennarinn ekki
heldur. Börnin finna að þau þurfa að
meira eða minna leyti að fara að standa
á eigin fótum, bera ábyrgð og axla ýmsar
byrðar sem margir hjálpuðu þeim með
áður. Í öllum börnum og unglingum býr
sköpunarkraftur, allir hafa hæfileika á
mörgum sviðum. Kannski leggjum við ekki
nógu mikla alúð í að finna sköpunarkraft
og hæfileika barna okkar heima og
í skólanum. Kannski er það einmitt í
sköpunarkraftinum sem þau finna gleði
og ánægju, stóran hluta af sjálfum sér sem
þau eru að leita að.
Sumir segja að unglingar bjargi sér
best sjálfir og einstaka foreldrar gefa
þeim að sumu leyti lausan tauminn á
þessu skeiði. Best að þau reki sig á og
læri af reynslunni. Flestir sérfræðingar og
reynsla flestra foreldra sýnir þó einmitt
að á þessu æviskeiði þurfa unglingarnir
okkar áfram stuðning, hlýju, öryggi og
reglu. Barnið mitt er í rauninni barnið
þitt og barnið þitt barnið mitt og þau
eru þar með börnin okkar. Við berum
öll samfélagslega ábyrgð og viljum hag
barna okkar sem bestan. Við getum hins
vegar ekki “gulltryggt” börnin okkar.
Hvort sem við erum læknar, lögfræðingar,
uppeldisfræðingar, kennarar eða
pípulagningameistarar getum við átt á
hættu að börnin okkar lendi í miklum
vanda sem þau ráða ekki við. Ef við ráðum
ekki fram úr vandanum með þeim hvað
eigum við þá að gera og hvert eigum við
að snúa okkur? Er það nokkur skömm að
þurfa að leita sér hjálpar eins og sumum
finnst? Við leitum til lækna, lögfræðinga,
smiða, heilsugæslu, sýslumannsembætta,
skattstofa o.s.frv. til þess að fá hjálp og
aðstoð og allir láta gera við bílana sína og
Barnið mitt, þitt og okkar
Börnin þeirra eru börnin okkar. Við
berum sameiginlega ábyrgð, samfélagið
þarf að geta rétt fram hjálparhönd. Öll
börn og unglingar eru samferðamenn
okkar, ekki bara okkar eigin afkvæmi.
Jón K. Guðbergsson