Skólavarðan - 01.09.2001, Blaðsíða 27

Bestu æskuminningar margra
tengjast við áhyggjuleysið sem
fylgir því að gleyma sér í leik.
Þótt alltaf hafi verið sólskin í
gamla daga þá var það sérstak-
lega skært og ljúft þegar fullorð-
inn gaf sér tíma frá hvunndegin-
um til þess að leika með, segja
sögur eða setjast augnablik og fá
sér drulluköku með sóleyjum.
Bestu fullorðinsminningar úr
vinnunni tengjast þessari sömu
tilfinningu. Þannig háttar til þar
sem ég hef stýrt leikskólastarfi
sl. sex ár að við höfum valið að
nota starfshætti Hjallastefnunn-
ar til þess að búa börnum og
fullorðnum gleðilegt starfsum-
hverfi. Þar er innifalið að ávallt
er fastur kennari með sama hóp
daginn og veturinn langan.
Hann er æðsta vald í ríki sínu
svo fremi sem hann tileinkar sér
viðhorf og vinnubrögð Hjalla-
stefnunnar og fylgir aðal-
námskrá leikskóla. Og nú nálg-
umst við það sem mér liggur á
hjarta en það er starfsgleði full-
orðinna og barna sem tryggir
ylinn frá góðum bernskuminn-
ingum seinna.
Starfsgleðin er tryggð þegar sú
stund rennur upp að hópurinn sigrar
kennarann sinn. Oft fara tvær til þrjár
vikur að hausti í að kynnast einstakl-
ingunum í hópnum og finna hvernig
þeim líður sem best saman. Mikil orka
fer í að æfa hegðunarreglur og sam-
stilla alla strengi og leikskólakennar-
inn er farinn að efast svolítið um að
hann muni nokkurn tíma ráða við
þessi litlu tröll. En svo einn góðan
veðurdag gerist eitthvað, það heyrist
næstum því bjölluhljómur; hópurinn
og kennarinn ná saman. Börn eru frá-
bær og þau læra svo miklu meira um
lífið og tilveruna þegar það er gaman.
Og aldrei er eins gaman og þegar
kennarinn skemmtir sér um leið og
hann kennir allt sem hann á að kenna.
Enda kemur sífellt í ljós við úrlestur
skráninga úr vinnustundum að þær
innihalda öll þau atriði sem við teljum
að séu menntandi ef fyrsta reglan hef-
ur verið höfð í heiðri, þ.e. að gaman
sé í leikskóla.
Ekkert nærir starfsánægju
leikskólastjórans betur en að
ganga á milli hópa og sjá hvern
af öðrum vera að læra í gegnum
leik. Leikskólakennari kútveltist
á gólfinu og heldur kannski
smástund að hann sé raunveru-
legt ljón í frumskógi en er um
leið meðvitaður um framlag sitt
til hreyfiþroska barnsins. Tón-
listarhópurinn er að læra hryn
og laglínur og kennaranum
finnst ekkert tónverk hafa verið
samið fegurra. Hlutverkaleikur
þar sem kennarinn er Þyrnirós
eða geimvera og kennir grunn-
atriði í samskiptum og sam-
vinnu um leið og hann kemur
grunnhugtökum að. Í myndlist-
arkróknum er hópurinn hálfur
á kafi í bala með pappírsaf-
göngum og er að endurvinna
og læra um umhverfi sitt um
leið og hann skapar, kennarinn
er mest útbíaður af öllum og
ekkert að velta því fyrir sér að
svo þurfi að þrífa. Enda taka
börnin þátt í „fullorðinsvinnu“
af sömu gleði og leikskólakenn-
arinn í „barnavinnu“ og ekki fer
minnsta námið fram í daglegum verk-
um. Svona mætti lengi telja. Fyrir
utan girðingu er hópur í holtinu að
heimsækja álfa og í sandkassanum sést
í afturenda fullorðins sem er að mæla
hvað sé langt eftir til Kína.
Á þessum tímamótum, þegar hóp-
urinn hefur sigrað kennarann sinn,
hefur myndast gagnkvæmt traust og
foreldrarnir finna að börnin eru í
höndum þess sem er ekki sama um
þau. Það tryggir gagnkvæma virðingu
á milli heimilis og skóla sem er alger
forsenda þess að barninu líði vel.
Stundum sjáum við eða heyrum í
kennurum á öllum skólastigum með
gremjuhrukkur dýpri en hláturshrukk-
urnar og finnst fleira erfitt en gaman í
vinnunni. Nemendur þeirra muna
betur eftir kökk í hálsi og útsýninu í
gegnum hliðið en sólskininu sem þau
eiga að fá að muna þegar þau eru orð-
in stór.
Ingibjörg Kristleifsdóttir skólastúlka
Höfundur er skólastjóri í Engjaborg,
en í námsleyfi um þessar mundir.
Smiðshöggið
30
Starfsgleðin er tryggð þegar sú stund
rennur upp að hópurinn sigrar kennar-
ann sinn. Oft fara tvær til þrjár vikur að
hausti í að kynnast einstaklingunum í
hópnum og finna hvernig þeim líður sem
best saman. Mikil orka fer í að æfa
hegðunarreglur og samstilla alla strengi
og leikskólakennarinn er farinn að efast
svolítið um að hann muni nokkurn tíma
ráða við þessi litlu tröll. En svo einn
góðan veðurdag gerist eitthvað, það
heyrist næstum því bjölluhljómur;
hópurinn og kennarinn ná saman.
Þegar kennari og
nemendur ná saman