Félagsbréf - 01.08.1959, Blaðsíða 33

FÉLAGSBRÉF
31
sé ekki langt undan. Það er eins og skrjáfi í runna, og nú heyri ég brest,
kvistur brotnar undan þungum fæti.
Heyrir Brynhildur þetta líka? Svipur hennar er svo óræður, en verður
skyndilega sleginn ótta. Hún gengur beint framan að mér, hrindir mér
hlæjandi frá sér, án þess að mæla orð. Svo fer hún, gengur mjúkum, léttum
skrefum. En hvað ég kannast vel við þetta göngulag og þessar hreyfingar.
Drottinn minn!
Þegar hún er komin á móts við stóran runna, sprettur Dick þar upp
og ætlar að grípa hana, en hún hrindir honum frá sér og tekur til fót-
anna. Hún hleypur létt, eins og jörðin brenni hana.
Ég horfi ýmist á eftir henni, eða á Dick, sem ég sé, að er valtur á
fótunum. Hann teygar úr flösku, sem hann svo hendir frá sér inn í runn-
ann. Síðan röltir hann af stað niður að vatninu.
Að Skriðu (S K I D B O W)
1 Skriðuliverfi Míla heitir hús.
I»ar hírist upp við barinn róna lið.
l»ó fjórar mílur fyrir eina krús,
l»eir fara mundu tárvotir á skrið.
Utan þess húss er auðn off tregakvöl,
eilítið gasljós blaktir yfir hjarni,
álútar verur fika sig um fjöl,
flötum beinum aðrar sitja í skarni.
. . . kó arkað vœri um alla heimsins byggð,
á cinni mílu hvergi sást slík hryggð . . .
1 Skriðu tröðum fjandinn fann þeim stað,
sem friðlaust kvelur þorsti hór á jörð.
Off cfi virðist ekki neinn um það,
að eldar vítis sleikja þessa hjörð.
New York, 5. marz 1953.
Gísli Halldórsson.