Félagsbréf - 01.03.1960, Blaðsíða 20

STIG DAGERMAN:
Að verða barni að bana
jþað er fagur dagur og sólin skín skáhallt yfir sléttuna. Brátt hljóma
klukkurnar, (því það er sunnudagur. Milli tveggja rúgakra hafa tvö
ungmenni rekizt á stíg, sem þau hafa aldrei gengið fyrr, og það glampar á
gluggarúðurnar í þorpunum þremur á sléttunni. Mennirnir raka sig fyri r
framan speglana á eldhúsborðinu, konurnar skera raulandi niður brauð
með kaffinu og börnin sitja á gólfinu og hneppa kotin sín.
Þetta .er ánægjulegur morgunn á ógæfudegi, því þennan dag verður sæll
maður barni að bana í þriðja þorpinu.
Enn situr barnið á gólfinu og hneppir kotið sitt og maðurinn, sem er að
raka sig, segir að nú skuli þau róa niður eftir ánni í dag og konan raular
fyrir munni sér og setur nýskorið brauðið á blátt fat.
Það bregður engum skugga á eldhúsið og þó stendur maður, sem verður
barni að bana, við rauða benzíndælu í fyrsta þorpinu. Það er sæll maður,
sem horfir inn í mvndavél og sér lítinn, bláan bíl og við bílinn stendur ung
stúlka og hlær. A meðan stúlkan hlær og maðurinn tekur þessa fallegu
mynd skrúfar sölumaðurinn lokið á geyminn og segir þau fái fagurt veður.
Stúlkan sezt inn í bílinn og maðurinn, sem verður barni að bana, tekur
upp veskið og segir, að þau ætli að aka út að sjó og fá lánaðan bát og róa
langt, langt út. Stúlkan í framsætinu heyrir inn um opinn gluggann, hvað
maðurinn segir, hún lokar augunum og þegar hún lokar augunum sér
hún sjóinn fyrir sér og manninn við hlið sér í bátnum. Þetta er ekki vond-
ur maður, hann er glaður og ánægður, og áður en hann sezt inn stanzar
hann andartak framan við bílinn, sem glitrar í sólinni, og nýtur þess að
horfa á gljáann og soga að sér ilm benzínsins og heggviðarins. Það fellur
Stig Dagerman ber einna hœst meðal sænskra skáldsagnahöfunda, sem fram komu eftir
stríSiS. Eftir hann liggur allmikiS merkra verka (skáldsögur og leikrit), þó aS hann
vœri aSeins 31 árs, þegar hann lézl. Ritstj.