Ljóðormur - 01.06.1990, Blaðsíða 14

12 Seamus Heaney
Seamus Heaney
Af landamærum ljóðsins
Óraeðið herpist þétt um stund og stað
er stansar bfll á vegi, liðsmenn kanna
tegund og númer, og um leið og einn
lýtur með vanga að glugga þínum, grillir
í fleiri úr sama flokki, á hæð í grennd,
sjóngler við auga, á armi byssuskefti;
og allt um kring er allt ein rýnd og grennslan,
uns rifíílbending beinir þér af stað;
við gát þú eykur hraðann; hamin taugaþenslan —
tómur samt lítið eitt og eftir þig
hið innra, svo sem jafnan er þér varð
að láta undan síga, segja já.
Svo ekur þú að ljóðsins landamærum
og allt ber til sem fyrr. Á fæti byssur;
hersveinn með labb-rabbtæki endurtekur
staðreyndir um þig, bíður eftir „bíbb“
um heimild; lævís Ieyniskyttan fylgist
með þér úr sólarátt — skarpt auga hauks.
Dómdreginn, ertu alltíeinu frjáls,
líkast sem sloppinn bergleið bakvið foss
beint út á svartan malbikaðan flaum
framhjá brynvörðum bifreiðum og milli
varðstöðumanna, er flæða að og frá
sem skuggar trjáa á fáða framrúðuna.